سریال فروش رایگان و نیم بهای ناوهای آلمانی به رژیم صهیونیستی/ دلیل این سرسپردگی ژرمن ها چیست؟

به گزارش جماران، سریال فروش ناو و زیردریایی های آلمانی به رژیم صهیونیستی ادامه دارد. در تازه ترین مورد هفته گذشته رژیم صهیونیستی پیشرفته ‌ترین ناو خود را به نام «سپر» از آلمان تحویل گرفت.

این ناو در کلاس «ساعر» روز چهارشنبه در بندر «حیفا» پهلو گرفت. رژیم صهیونیستی قرار است سه فروند دیگر از همین مدل کشتی جنگی را در سال آینده تحویل بگیرد.

این ناو کشتی دارای توپ اتو ملا را، گنبد آهنین دریایی و موشک ‌های سطح به سطح باراک 8 است. این ناو همچنین قابلیت حمل یک بالگرد را دارد.

ادعای رویترز

رویترز نوشته است یکی از اهداف رژیم صهیونیستی برای به خدمت گرفتن این کشتی ‌های جنگی محافظت از منابع و میدان ‌های گازی در مرز آبی با لبنان است، زیرا تل آویو نگران حمله احتمالی حزب الله لبنان به منابع انرژی رژیم صهیونیستی است.

رویترز مدعی است اسرائیل نگران حمله احتمالی حزب الله لبنان به ویژه پس از ترور «محسن فخری زاده» به منابع انرژی این کشور است. 

در همین زمینه، یک مقام‌ امنیتی رژیم صهیونیستی به رویترز گفته است که ایرانی ‌ها به دنبال ضربه زدن اهدافی «آبرومندانه» هستند که تلفات انسانی کمی داشته باشند و همچنین شانس تشدید تنش آن کم باشد. این مقام امنیتی اضافه کرده است: پرسش این است که آیا حزب الله دست به چنین حمله ‌ای خواهد زد؟ حزب ‌الله لبنان پیشتر تهدیداتی را علیه سکوهای گازی اسرائیل مطرح کرده بود.

اما فروش ناو و زیردریایی های آلمانی به رژیم صهیونیستی کار امروز و دیروز نیست بلکه تاریخچه ای طولانی دارد.

تاریخچه همکاری های نظامی (از دوستی مخفیانه تا رابطه تنگاتنگ)

آلمان و رژیم اسرائیل همکاری های نظامی قابل توجه و طولانی مدتی دارند. از سال 1959 تا 1967 جمهوری فدرال آلمان یک تأمین کننده قابل توجه تجهیزات نظامی و تسلیحاتی به رژیم اسرائیل بود. با این حال، پس از سال 1965، هنگامی که آلمان غربی از توافق فروش تانک به رژیم اسرائیل انصراف داد، ایالات متحده با فروش 210 تانک M48 Patton این سفارش را پر کرد. مرکاوا 4 از یک موتور آلمانی MTU MB 873 Ka-501 با موتور دیزل V12 خنک کننده هوا تحت لیسانس استفاده می کند. 

آلمان زیردریایی های کلاس دلفین خود را در اختیار اسرائیل قرار داده در حالی که آلمان از موشک ضد تانک اسپایک با طراحی رژیم اسرائیل استفاده می کند.

در سال 2008، مشخص شد که آلمان و رژیم اسرائیل به طور مشترک و مخفیانه در حال توسعه یک سیستم هشدار هسته ای، تحت عنوان عملیات Bluebird بودند. 

همکاری نظامی آلمان و اسرائیل برای مدت طولانی مخفی بود.. با این حال، این رابطه تنگاتنگ با معاملات تسلیحاتی و اشتراک اطلاعات، به اعتمادی محکم تبدیل شد و در نهایت زمینه های لازم برای ایجاد روابط دیپلماتیک را فراهم کرد. تا جایی که برای اولین بار در تاریخ، هواپیماهای جنگی آلمانی برای شرکت در تمرین نظامی موسوم به «پرچم آبی» در سال 2017 در فرودگاه اوودا در سرزمین های اشغالی فرود آمدند. 

تاریخچه خرید زیر دریایی های آلمانی

رژیم اسرائیل هرگز زیر دریایی نداشت زیرا اصلا نیازی به آن نمی دید. ارتش رژیم اسرائیل متکی به نیروی روی سطحی و شناورهای خود بود و نیروی دریایی سوریه و مصر نیز برای ارتش اسرائیل حریفی تلقی نمی شدند.

در جریان جنگ خلیج فارس 1 هنگامی که غرب به عراق حمله کرد، عراق دست به شلیک 40 موشک اسکاد به طرف سرزمین های اشغالی زد. بخشی  از این موشک ها توسط سامانه پاتریوت هدف قرار گرفت و برخی نیز به برخی مناطق اراضی اشغالی اصابت کرد.

این اقدام رژیم اسرائیل را به فکر خرید و تجهیز زیر دریایی به موشک اتمی کرد تا در صورت نیاز دست به پاسخگویی یک حمله اتمی و یا بیولوژیک بزند. از این رو این کشور دست به خرید  زیر دریایی جدید از آلمان زد.

آلمان از دهه 1970 برای فروش زیر دریایی به اسرائیل اعلام آمادگی کرده بود ولی اسرائیل علاقه ای نداشت؛ تا در نهایت در سال 1993 اسرائیل خواهان دریافت این زیردریایی شد و آلمان نیز قراردادی برای تحویل سه زیر دریایی را با اسرائیل بست.

این زیر دریایی ها دارای بدنه زیر دریایی کلاس تایپ (مدل) 209 و الکترونیک و موتور تایپ 212 بودند.

اولین زیر دریایی با نام دلفین در سال 1998 تحویل اسرائیل شد و دو فروند بعدی طی دو سال بعد تحویل این رژیم شد. این زیر دریایی ها دلفین 1 نام گرفتند.

زیر دریایی کلاس دلفین یک زیر دریایی بر اساس بدنه زیر دریایی کلاس  تایپ 209 است، اگرچه کمی بزرگ تر است و بدنه نیز تقویت شده ولی موتور و سلول های سوخت آن بر اساس تایپ 212 است و الکترونیک آن ساخت خود اسرائیل است. این زیر دریایی دارای وزن 1650 تن و طول 57 متر است  و از 45 خدمه بهره می برد و برای 40 تا 45 روز عملیات سوخت و تدارکات همراه خود دارد.

جالب اینکه تایپ 212 ساخت آلمان به ادعای آلمانی ها کم صدا ترین زیر دریایی دیزل جهان است(البته در کلاس دیزل) ولی نسخه صادراتی آن اینقدر کم  صدا نیست اما نسخه تحویلی به رژیم اسرائیل بسیاری از قابلیت های نسخه آلمانی و ایتالیایی را دارد.

رژیم اسرائیل دو سری زیر دریایی دلفین با نام کلاس دلفین یک و دو دریافت کرد. کلاس دلفین یک بین سال های 1998 تا 1999 تحویل شد که دو فروند آن رایگان به شکل کمک از سوی آلمان و سومین فروند را نیز نیم بها به آلمان پرداخت کرد و سری دوم که با هزینه خود اسرائیل بود با نام کلاس دلفین 2 بین سال 2014 تا 2018 تحویل اسرائیل شد. 180 میلیون دلار از بودجه دفاعی آلمان برای تأمین هزینه این زیر دریایی ها اختصاص یافت.

این زیر دریایی ها در دو منطقه مستقر هستند. یکی بندر ایلیات در خلیج عقبه و دیگری در مدیترانه. بندر ایلیات در خلیج عقبه محل نگهداری تعدادی از این زیر دریایی ها است.

بر اساس یک گزارش منابع اسرائیلی این پایگاه در ایلیات چندان امن نیست، زیرا دهانه خلیج عقبه توسط دو کشور عربستان و مصر کنترل می شود. اگرچه این دو کشور با رژیم اسرائیل مشکل خاصی ندارند ولی به هر حال رژیم صهونیستی باید فکر همه چیز را بکند. معمولا یکی از زیر دریایی ها  در مدیترانه و دیگری در دریایی سرخ حضور دارد. ولی به غیر از مشکل تنگه عقبه که دست مصر و عربستان است دهانه ورودی دریای سرخ نیز توسط جیبوتی و یمن اداره می شود. جیبوتی مشکلی ایجاد نمی کند  ولی یمن مشخص نیست. البته تاکنون مشکلی نبوده و معمولا این زیر دریایی در اقیانوس هند گشت زنی کرده است.

با وجود این اسرائیل برای آماده باش اتمی همیشگی، تاکنون یک زیر دریایی را همیشه در مدیترانه به صورت آماده باش در یک نقطه مخفی  نگه داشته است که هر از چند مدتی با یک زیر دریایی دیگر جایگزین می شود. ولی پایگاه مدیترانه امنیت بسیار بیشتری دارد.

زیر دریایی ‌های آلمانی که توسط کارخانه کشتی ‌سازی «اچ‌ دی ‌دبلیو» شعبه ‌ای از شرکت «تیسن‌ کروپ» ساخته می ‌شوند، قابلیت حمل موشک‌ های هسته ‌ای دارند.

ویژگی ‌های زیردریایی‌ های دلفین

ویژگی بارز دلفین این است که این زیردریایی می تواند موشک های کروز مسلح به کلاهک هسته ای  را حمل و شلیک کند. دلفین به موشک های نوع «Popeye Turbo SLSM» که برد 1500 کیلومتری دارند مجهز می ‌شود. موشک‌ هایی که سازمان نظامی رژیم صهیونیستی آنها را تولید می ‌کند و هر موشکی با قابلیت حمل یک کلاهک هسته ‌ای 200 کیلویی را حمل می‌کند و از سیستم شلیک خودکار هیدرولیک سری برخودار است.

دلفین از موتور دیزلی برقی برخوردار است و به دلیل داشتن ویژگی غیر قابل ردگیری، می ‌تواند هفته ها زیر آب بماند. دلفین از تکنولوژی پیشرفته ای برخوردار است که سوخت خود را از آب دریا تأمین می ‌کند. با تجزیه آب و استفاده از هیدروژن موجود در آن، سوخت خود را تأمین می کند. این زیر دریایی قابلیت حمل 1550 تن بار دارد.

جایگاه زیردریایی های آلمانی در ساختار و دکترین نظامی رژیم صهیونیستی

این زیردریایی ‌ها در ساختار نظامی رژیم صهیونیستی بخشی از زرادخانه اتمی این رژیم محسوب می ‌شوند. 

اشپیگل می ‌نویسد رژیم صهیونیستی از زمان امضای قرار داد ساخت این زیر دریایی ها با آلمان آن را جزو زرادخانه اتمی خود قرار داده است. براساس اسناد وزارت خارجه آلمان از سال 1961 این کشور از برنامه رژیم صهیونیستی برای مجهز کردن زیردریایی های ساخت آلمان به موشک های هسته‌ای آگاهی داشته است، امری که دولت های آلمان همواره آن را رد کرده ‌اند. با این زیردریایی ‌ها رژیم صهیونیستی قادر خواهد بود در مناطق دور از آب ‌های سرزمین های اشغالی دست به عملیات بزند.

دکترین امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی بر عدم ثبات در منطقه استوار است. ساختار گوناگون اجتماعی سرزمین های اشغالی موجب شده است تا رژیم صهیونیستی ادامه حیات خود را در مشغولیت به خارج و نبود فرصت در داخل برای دامن زدن به اختلافات داخلی ببیند. این بدان معنا است که آنها برای دور ماندن از اختلافات داخلی که برایشان بنیان برانداز است به ایجاد بی ثباتی در سایر نقاط دست می‌ زنند و این مسئله را عامل ایجاد وحدت داخلی می ‌دانند.

با این نگاه صهیونیست ها همواره باید در منطقه بی ثباتی ایجاد کنند. اما برخی هدف های صهیونیست ها که برای ایجاد بی ثباتی برای آنها اهمیت دارد از مرزهای آنها به دور است و از دسترس آنها خارج شده است. به گونه ای که از طریق هوایی نیز به آنها دسترسی ندارند. اما وجود زیر دریایی های فوق پیشرفته به آنها کمک می‌کند تا بتوانند از طریق آب های آزاد و بدون رد یابی در نقاط دور دست عملیات انجام داده و ایجاد بی ثباتی کنند. لذا باید گفت در رویکرد جدید این رژیم زیردریایی های مذکور نوک پیکان اقدامات عملی خواهند بود.

«آبراهام باستر» فرمانده نیروی دریایی رژیم صهیونیستی بین سال‌های 68 تا 72 در سال 2011 گفت نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نمی تواند به ایران ضربه ای بزند و برنامه هسته ای اش را ناکام گذارد اما زیردریایی های دلفین که قادر به حمل کلاهک هسته ای هستند بازدارندگی استراتژیک (با سلاح هسته ای رژیم صهیونیستی) خواهند داشت. زیرا نیروی هوایی امکان استفاده از کلاهک هسته ای را ندارد زیرا اصلا نمی تواند به ایران برسد اما این زیردریایی ها می توانند امکان استفاده از کلاهک های هسته ای را فراهم نمایند.

پس به طور کلی باید گفت که رژیم صهیونیستی سال 1961 نخستین قرارداد خرید زیردریایی ‌های پیشرفته از آلمان را با این کشور امضا کرد.

تا سال 1999 آلمان سه زیردریایی به رژیم صهیونیستی تحویل داد.

اما از آن زمان بر سر قرار دادهای جدید بین دو طرف اختلافاتی وجود داشت. از زمان حضور آنگلا مرکل در پست صدر اعظمی آلمان ارتباط بین دو طرف قوی تر شد و قرار دادهای بعدی در سال 2010 در زمان تصدی وزارت جنگ به دست «ایهود باراک» منعقد شده است.

قرار داد جدید در حالی بین طرفین امضا شد که در مجلس آلمان 3 سال برای امضای آن زمان صرف و پس از آن امضا شد.

چهارمین زیر دریایی در 3 می 2012 که نخستین زیردریایی قرار داد جدید محسوب می‌ شد در بندر کیل آلمان تحویل داده شد.

آلمان پنجمین زیردریایی را در 12 ژانویه 2016 در بندر حیفا تحویل صهیونیست ‌ها داد.

این پنج زیردریای به اسامی «دلفین»، «لیفیتان»، «تیکوما»، «تانین» و «راهاف» در حقیقت چون نام نخستین زیردریایی دلفین بوده مجموع این زیر دریایی ها را با همان نام می شناسند.

به نوشته معاریو، اسرائیل با خرید رزمناوهای آلمانی و نصب تسلیحات جدید بر روی آنها می کوشد، به استقلال دفاعی بیشتری در سال ‌های آینده دست یابد.

پرونده باز فروش سه زیردریایی جدید

در سال 2017 (تیرماه 1396) شورای امنیت ملی آلمان معامله فروش سه زیردریایی پیشرفته ساخت این کشور به ارتش اسرائیل به ارزش 1.5 میلیارد دلار را تأیید کرد.

 سه زیر دریایی جدید با توانایی هسته ‌ای قرار است جایگزین سه زیر دریایی از میان 5 زیر دریایی کنونی اسرائیل شود.

ادعاهای فساد مالی در ارتباط با این معامله (پرونده 3000)

معامله جدید که در سال 2017  با سازنده این زیردریایی ‌ها یعنی شرکت آلمانی تیسن کروپ امضا شد با حواشی و ادعاهای مرتبط با فساد مالی نتانیاهو روبرو شد.

به نوشته معاریو، «آر- اِل مارگالیت» کاندیدای رهبری حزب اپوزیسیون کارگر اسرائیل تأیید کرده که برای پی بردن به حقایق ماجرای معامله، شخصا به آلمان سفر کرده تا ارتباط میان شرکت آلمانی تیسن‌ کروپ با نتانیاهو، «داوید شیمرون و میکی گانور»، دو فرد مرتبط با نتانیاهو را در این معامله بررسی کند.

در همین حال در نشست شورای امنیت آلمان بندی به این معامله افزوده شد که به این کشور اختیار می‌ داد، اگر ادعاهای مربوط به فساد در اسرائیل در ارتباط با این معامله ثابت شود، معامله را لغو کند.

موشه یعلون که به منتقد نتانیاهو مبدل شده بود، تاکید کرد که نتانیاهو باید به دلیل معامله زیردریایی‌ ها مورد بازجویی قرار گیرد و در نهایت شواهدی در مورد فساد در این معامله به دست آمد.

داوید شیمرون در دوره ‌ای که وکیل نتانیاهو بوده، نمایندگی صنعت دریایی آلمان در سرزمین های اشغالی را نیز بر عهده داشته است.

حسابرس کل پیشین رژیم اسرائیل نیز در واحد 433 پلیس، ویژه مبارزه با فساد، در مورد این معامله شهادت داد.

به این ترتیب معامله فروش سه رزمناو به اسرائیل به تعویق افتاد ولی باز لغو نشد.

این سه زیردریایی که اسرائیل از آلمان خریداری می‌کند از سال 2027 جایگزین سه زیردریایی خواهد شد که هم‌ اکنون در نیروی دریایی رژیم اسرائیل فعالیت می ‌کنند و محصول آلمان هستند.

با این ‌حال قرارداد فروش سه زیردریایی آلمانی به روشن شدن پرونده‌ 3000 منوط شده است. در بند 10 قرارداد آمده است که پیش از تحویل زیردریایی ‌ها به اسرائیل، باید تکلیف همه اتهامات مالی علیه نخست ‌وزیر این کشور و سایر مقام‌ های دولتی روشن شده باشد؛ پرونده ای که هنوز در سرزمین های اشغالی باز است.

دلیل ارادت ویژه ژرمن ها به صهیونیست ها چیست؟

آلمان از جمله کشورهای مهم اروپایی محسوب می شود که ادعای قدرت در تمامی عرصه ها را دارد اما همین کشور مدعی قدرت در عرصه های سیاسی و اقتصادی خود را آن چنان به صهیونیسم متعهد می داند که از بیرون شبیه به برده ای در دست اسرائیل دیده می شود چراکه یهودیان در تمامی بخش های این کشور نفوذ کرده اند و می توان گفت صهیونیست ها نفوذ غیرقابل انکاری ب ر تصمیم گیری های سیاسی این کشور دارند.

این تنها بخشی از ارادت ژرمن ها نسبت به صهیونیست ها است تا جایی که با گذشت سال ها از پایان جنگ جهانی دوم،  رئیس جمهور آلمان با حالتی سرشکسته به اراضی اشغالی می رود،  کلاه ویژه یهودیان بر سر می گذارد و تاج گلی به مقبره کشته شدگان در این جنگ اهدا می کند.

ژرمن‌ ها پس از جنگ جهانى دوم و آلمان متحد(پس از اتحاد دو آلمان در سال 1990) همواره سعى کرده ‌اند با اتخاذ سیاست‌ هاى حمایتى از یهودیان و رژیم اسرائیل سیاست ‌‌هاى نژادپرستانه هیتلر را از اذهان جهانیان بزدایند.

آغاز روابط رژیم صهیونیستی و آلمان به سال 1950 باز می گردد، در این سال دولت آلمان «هرمان ماس» را بعنوان نماینده خود به اراضی اشغالی اعزام کرد اما 15 سال طول کشید تا در نهایت در سال 1965 روابط دو جانبه بین دوطرف برقرار شد.

در حقیقیت رژیم صهیونیستی با علم کردن موضوع هولوکاست و متهم کردن دولت آلمان به نسل کشی از برقراری ارتباط با این کشور خودداری می کرد.

​این در حالی است که در سال 1951 «کونراد آدنائر» صدراعظم وقت آلمان در سخنرانى خود در پارلمان آلمان از آمادگى دولت آلمان براى مذاکره با نمایندگان یهودیان و اسرائیل در مورد پرداخت غرامت به یهودیان زیان‌ دیده در دوران جنگ جهانى دوم سخن گفت.

سپس در سال 1952 موافقت ‌نامه ‌اى به امضا رسید که براساس آن مقرر شد مبلغى به ‌عنوان غرامت در اختیار بازماندگان هولوکاست مورد ادعاى یهودیان قرار گیرد. جالب این است که  هرساله مقدار این غرامت افزایش می یابد.

تصویب قانونى در پارلمان آلمان مبنى بر غیرقانونى بودن و جرم شناخته شدن انکار هولوکاست از دیگر اقدامات دولت آلمان در حمایت از یهودیان بود.

در سال 1990 نیز دولت آلمان با تصویب قانونى تسهیلاتى را براى مهاجرت یهودیان شوروى سابق و به‌ طور کلى اروپاى شرقى فراهم کرد و از آن زمان بود که سیل مهاجرت یهودیان آغاز شد.

این «رومن هرتسوگ» رئیس جمهور آلمان بود که در نهایت در سال 1994 به عنوان اولین رئیس جمهور آلمان عازم تل آویو شد در سال 1999 و بعد از تغییر پایتخت آلمان به برلین «ایهود باراک» به عنوان اولین مقام عالی رتبه خارجی وارد این شهر شد .

در سال 2000 «گرهارد شرودر» صدر اعظم آلمان در راس یک هیات بلند پایه سیاسی و اقتصادی وارد تل آویو شد و ده ها موافقتنامه سیاسی و اقتصادی در جریان این سفر بین مقامات دو طرف امضا شد.

در سال 2005 و به مناسبت چهلمین سالگرد آغاز روابط دو طرف ابتدا «هورست کوهلر» رئیس جمهور آلمان به اراضی اشغالی سفر کرد.

در 30 ژانویه 2008 آنگلا مرکل اعلام کرد که به مناسبت شصتمین سالگرد تاسیس رژیم  منفور صهیونیستی اعضای کابینه این کشور به طور کامل به تل آویو سفر کرده و با اعضای کابینه رژیم صهیونیستی دیدار خواهند کرد؛ این اولین بار در تاریخ آلمان بود که اعضای کابینه آن به طور کامل به منطقه غیر اروپایی سفر می کرد.

در 17 مارس 2008 مرکل سفر سه روزه ای به اراضی اشغالی کرد و در آنجا چندین موافقت نامه در زمینه های مختلف با «ایهود اولمرت» نخست وزیر وقت اسراییل به امضا رساند.

در زمستان 2012 مرکل بار دیگر عازم تل آویو شد. بر اساس موافقت نامه ای که در این سفر بین مقامات دو طرف به امضا رسید، آلمان حافظ منافع رژیم صهیونیستی اعلام شد و سفارتخانه های آلمان از آن تاریخ به بعد حافظ منافع رژیم صهیونیستی در سراسر جهان اعلام شدند.

نکته مهم آن است که بسیاری از صهیونیست ها در سفر به کشورهای عربی-اسلامی منطقه در حال حاضر از گذرنامه های آلمانی استفاده می کنند و در یک مورد مهم از استفاده صهیونیست ها از مدارک معتبر این کشور می توان به استفاده یک مامور موساد از گذرنامه آلمانی برای سفر به دوبی و ترور «محمود المبحوح» عضو بلند پایه جنبش حماس در یکی از هتل های دوبی اشاره کرد .

در سال 2014 در سفر آنگلا مرکل به تل آویو در مراسم ویژه ای نشان ممتاز ریاست جمهوری به گردن صدر اعظم آلمان  انداخته شد.

در حال حاضر روابط دولت آلمان با رژیم صهیونیستی در سطح خوبى قرار دارد و به نظر مى ‌رسد دولت آلمان پس از انگلیس و ایتالیا سومین دولت حامی این رژیم در میان قدرت ملى بزرگ اروپا است.

سفرهاى متعدد مقامات صهیونیست به آلمان و بالعکس، انعقاد قراردادهای مهم نظامى و فروش تسلیحات پیشرفته آلمانى (از جمله زیردریایى ‌هاى اتمی) از جمله نشانه ‌هاى روابط خوب آلمان با رژیم صهیونیستی است.