رهبر اروپایی که الگوی ترامپ شد

به گزارش جماران، شبکه سی ان ان در وب سایت خود نوشت: وی رابطه خاصی با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه داشت. او طرفدار جریان راست افراطی بود. وی روزنامه نگاران و دادستان هایی را که فساد وی را افشا کردند به سازماندهی «شکار جادوگران» علیه خود متهم کرد. وی مهاجران را مقصر دانست و آنها را به بازداشتگاه ها فرستاد. و او چنان بر رسانه های کشورش تسلط یافت که زنی که زوال عقل داشت، دیگر چهره اعضای خانواده اش را نمی شناخت ولی او را می شناخت.

هنگامی که نتوانست انتظارات را برآورده کند و وعده هایش برای احیای اقتصاد تحقق نیافت و رای دهندگان دیگر به او رای ندادند و او از کار برکنار شد، نیمی از کشور نفس راحتی کشیدند. نیمه دیگر وفاداری خود را به او دو برابر کردند. دو سال بعد، وی دوباره انتخاب شد.

بله اینها همه روایت هایی از «سیلویو برلوسکونی» هستند. فعالیت سیاسی سیلویو برلوسکونی (نخست وزیر ایتالیا در سال 1994، از 2001 تا 2006 و از 2008 تا 2011) درس های زیادی را برای آمریکایی ها با پایان عجیب ریاست جمهوری دونالد ترامپ دارد. ترامپ به جای اینکه بپذیرد در انتخابات 3 نوامبر از جو بایدن شکست خورده است، سعی در راستی سنجی انتخابات دارد. او مانند برلوسکونی نقش قربانی را بازی می کند، در حالی که اشاره می کند ممکن است در سال 2024 بار دیگر کاندید شود. در ماه ها و سال های پیش رو، می توان انتظار داشت که ترامپ خود را به عنوان یک رهبر در سایه نشان دهد که برای بدست آوردن آنچه که حق اوست، می جنگد.

برلوسکونی میلیاردر، الگویی را پیاده کرد که ترامپ برای اعمال سبک حاکمیت خودکامه در یک دموکراسی اسمی دنبال می کند. وفاداری به رئیس دولت، به جای تخصص، اولویت اصلی خدمت در دولت وی بود و زمان و منابع حزب وی (به پیش ایتالیا) برای جلوگیری از حملات علیه او و ضربه به دشمنان او صرف می شد. وی طی برگزاری دادگاه های متعدد فساد اداری، و تا زمان بحران منطقه یورو و رسوایی های مختلف به کارش ادامه داد تا در نهایت در سال 2011 مجبور به استعفا شد. هنوز هم، حتی امروز، این سیاستمدار 84 ساله همچنان به عنوان رئیس حزب به پیش ایتالیا فعال است.

در حالی که مالکیت برلوسکونی بر شبکه های تلویزیونی خصوصی بیشتر از آنچه ترامپ دستور می داد، بر مخاطبان پخش تأثیر داشت و بدهی شخصی وی به مراتب کمتر بود، رهبر ایتالیا نیز برای جلوگیری از پیگرد قانونی، علاقه مندی خود را به قدرت حفظ کرد. او هرگز از مبارزات انتخاباتی خود دست نکشید، حتی زمانی که از دفتر خارج بود و پایگاه هوادارانش (که علی رغم زن ستیزی آشکار وی شامل زنان زیادی می شد) هرگز او را ترک نکرد؛ هرچند با اتهامات فساد روبرو بود. در واقع، هر اتهام فقط به پایگاه هواداران او ثابت کرد که توهم توطئه ها علیه وی درست بوده است.

ترامپ مانند برلوسکونی هرگز قصد نداشت رهبر کل ملت باشد، بلکه می خواست فقط رهبر آن عده از آمریکایی هایی باشد که به او رأی می دهند و از او حمایت می کنند؛ بدون توجه به اینکه او چه می گوید یا چه کاری انجام می دهد. اهداف وی به عنوان رئیس جمهور بیشتر با یک کتاب استبدادی و نه یک کتاب نمایشی دموکراتیک مطابقت داشته است. او به دور از تنبلی، سخت برای کارهایی که برایش مهم است کار کرده است. در راس این کارها استفاده از دفتر دولتی برای کسب درآمد برای مشاغل خصوصی خانواده خود، سازمان ترامپ، بود.

او همچنین ساعت ها وقت خود را صرف حفظ فرقه شخصیتی خود از طریق برگزاری تجمع ها و پخش جریانی بی وقفه از توییت ها کرده و نژادپرستی و احساسات تفرقه افکنانه ای را موجب شده است که ملت را دو قطبی نگه داشته است.

بعید است ترامپ از همه این دستاورد که سخت بدستشان آورده، بگذرد. و مبارزات انتخاباتی رئیس جمهور در سال 2024 بدان معناست که وی مجبور نیست این کار را بکند. این می تواند مانع شود که شخص دیگری از حزب جمهوری خواه رقیبی برای او باشد - رهبران قدرتمندی مانند برلوسکونی و ترامپ نمی توانند در برابر چالش قرار بگیرند - و جریان پول هوادارانش را حفظ کند.

این همچنین بدان معنی است که او می تواند به توهم خود مبنی بر اینکه هنوز رهبر است، ادامه دهد؛ این به همان معنی است که گفته می شود نتایج انتخابات نباید پذیرفته شود.

برلوسکونی همچنین یک داستان هشدار دهنده درباره اهمیت مبارزه با فساد به آمریکایی ها ارائه می دهد. دولت چپ میانه که پس از شکست وی در سال 2006 وارد کار شد، انتظارات شهروندان برای اصلاحات ضد فساد را برآورده نکرد. این امر موجب عصبانیت پوپولیستی در میان سیاستمداران مستقر شد.

دیگران احساس کردند که برلوسکونی ایتالیایی ها را نسبت به اثرات منفی رفتار مجرمانه حساسیت زدایی کرده است.

همانطور که «نانی مورتی» فیلمساز ایتالیایی گفت: «اعتیاد» ایتالیایی ها به برلوسکونی باعث فروپاشی «اخلاق عمومی شد ... ما چیزهای غیرعادی را هم عادی می دانیم.»

آمریکایی ها نیز به همین ترتیب به ترامپ اعتیاد داشته اند و اجازه داده اند هر گونه اظهارات و اقدامات وی بر اخبار رسانه های آنها مسلط شود. در حالی که رئیس جمهور همچنان به عنوان کاندیدای 2024 باقی خواهد ماند، دولت جو بایدن-کامالا هریس این فرصت را دارد تا با قدرت در برابر اصول شفافیت و پاسخگویی در دولت ایستادگی کند که ترامپ و متحدانش چنان متکبرانه آنها را لگدمال کردند . این پیام نه تنها به ترامپ بلکه به سایر سیاستمداران آمریکایی منتقل می شود که منتظر حزبش هستند که بر میراث ترامپ بنا شود.