شخصیت های جمهوریخواه برجسته آمریکا علنا اعلام کردند که در انتخابات ریاست جمهوری آینده به ترامپ رای نمی دهند.
به گزارش جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم نوشت: شخصیت های برجسته و ارشد آمریکایی جمهوریخواه که رسما اعلام می کنند در انتخابات آینده به «دونالد ترامپ» رئیس جمهور کنونی به دلیل حماقتش و سیاست های متهورانه اش که بازتاب منفی بر آمریکا داشته، رأی نمی دهند روز به روز بیشتر می شوند. از بازرترین این شخصیت های می توان به «جورج بوش پسر» رئیس جمهور اسبق آمریکا، «جیمز ماتیس» وزیر دفاع سابق، «کولن پاول» وزیر خارجه اسبق، سناتور «مت رامنی»، «جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق و «جان کیلی» رئیس سابق کارکنان کاخ سفید اشاره کرد.
خطر در عدم تردید این افراد و تعدادی از جمهوریخواهان در این است که آنها علنا اعلام کردند که رای خود را به «جو بایدن» کاندیدای دموکرات ها می دهند؛ امری که ضربه قوی به کارزار تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ترامپ به شمار می رود به گونه ای که فرصت های وی برای پیروزی برای یک دوره ریاست جمهوری دیگر را کم می کند.
اگر گزارش هایی که درباره همسر رئیس جمهور آمریکا منتشر می شود درست باشد؛ گزارش هایی که می گوید«ملانیا» به دلیل تشدید اختلاف ها با ترامپ قصد دارد به ترامپ رأی ندهد؛ اختلافاتی که در اجازه ندادن به ترامپ برای گرفتن دستش در ملأعام علنی شد، این خود به مثابه ضربه ای مهلک به وی به شمار می رود.
شانس بایدن برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا روز به روز بیشتر می شود به طوری که وی در همه نظرسنجی ها 10 درصد از رقیب جمهوریخواه خود پیشتاز است و این را نمی توان نادیده گرفت؛ امری که باعث شد ترامپ به حمایت لابی اسرائیلی دل خوش کند و همه تلاش هایش را برای پاداش دادن به لابی اسرائیلی با قرار گرفتن پشت توافقنامه عادی سازی روابط میان امارات و رژیم اشغالگر اسرائیل صرف کرد.
ما بر این باور نیستیم که این توافقنامه عادی سازی روابط و جشنواره امضای آن که دو هفته دیگر در کاخ سفید برپا می شود شانس ترامپ را برای برنده شدن بهبود می بخشد نه به خاطر آن که بایدن کاندیدای دموکرات از او در حمایت از شهرک های یهودی در سرزمین های اشغالی و دولت نتانیاهو که این شهرک سازی سیاست ثابت اش است، اشتیاق کمتری دارد بلکه به دلیل آن که سیاست های خارجی در انتخابات آمریکا تأثیر محدود و اندکی دارد به جز برخی موارد بسیار اندک و همه پژوهش ها در این زمینه این واقعیت را مورد تأکید قرار می دهند. چه بسا همین مساله باعث شده است که بایدن«کامالا هاریس» سناتور سیاه پوست و از یک پدر آفریقایی را به عنوان معاون خود انتخاب کرد.
ترامپ سقوط می کند زیرا دولتش در حل مشکلات داخلی مانند رویارویی با شیوع مرگبار و وحشتناک ویروس کرونا و بهبود اوضاع اقتصادی و حفظ جایگاه آمریکا به عنوان قدرت بزرگ در سایه صعود سریع چین به عنوان یک قدرت بزرگ شکست خورد و از همه مهمتر کشورش را تبدیل به منفورترین کشور در جهان کرد.
سقوط ترامپ که تا کنون تقریبا قطعی شده است منجر به خسارت بزرگی برای همه کسانی در منطقه خاورمیانه به ویژه در عربستان سعودی و کشور امارات متحده عربی می شود که به او دل خوش کردند و همه تخم مرغ های خود را در سبدش قرار دادند.
دست شستن شخصیت های جمهوریخواه برجسته به مانند شخصیت های فوق الذکر از کاندیدای حزب شان یک اتفاق بی سابقه در سیاست آمریکا به شمار می رود زیرا این یعنی ترامپ رئیس جمهور آمریکا صلاحیت رهبری آمریکا برای یک دوره دیگر ریاست جمهوری را ندارد زیرا وحدت ملی آمریکا را از بین برد ، آتش نژادپرستی را شعله ور کرد، کشورش را به سمت جنگ داخلی کشاند و نقش مشابه «یلتسین» و «گورباچوف» که اتحاد جماهیر شوروی را نابود کردند را در نابودی کشورش بازی می کند.
ما هیچ امیدی به انتخابات آمریکا و نتایج آن نداریم زیرا قماربازی میراث ما نیست و همیشه بر قدرت مان به عنوان عرب و مسلمان و چگونگی اداره امور با درایت امید داریم و بهترین و کوتاه ترین راه در این زمینه ریشه کردن فساد و فاسدان و ستون پنجم که با آمریکا و توطئه ها و غارت ثروت های مان تبانی کرده،تحکیم عدالت اجتماعی و توسعه اقتصادی پیوسته، جانبداری از طبقات محروم له شده،تحقق دموکراسی واقعی و نه تقلبی و جعلی ساخته شده در دهلیزهای سازمان اطلاعات آمریکا است.
ترامپ چه بسا ما و همه جهان را با راه اندازی جنگی در خاورمیانه برای نجات خودش و نشان دادن خودش به عنوان قهرمان شگفت زده کند؛ امری که باعث می شود ما به حکومت های عربی که اکنون در صف عادی سازی روابط به مانند امارات ایستاده اند نسبت به تهور و تن دادن به فشارهایش هشدار دهیم زیرا خودشان و ملت های شان در این جنگ بیش از بقیه مورد هدف قرار خواهند گرفت زیرا آخرین جنگ خواهد بود و اوضاع همه کشورهایی که در این راه رفتند چیزی جز فقر و گرسنگی و نارضایتی مردمی و بدهی و بحران های اقتصادی نیست و اردن، مصر و تشکیلات خودگردان بهترین نمونه ها در این زمینه هستند.
