تمام چیزی که در کنفرانس روز جمعه برای بازسازی و کمک به لبنان پس از فاجعه انفجار بیروت جمع شد 300میلیون دلار است و این مبلغ قیمت یک تابلو روی دیوار یکی از سالن های یکی از کاخ های یک امیر یا پادشاهی عرب است.
به گزارش جماران، «عبدالباری عطوان» در سرمقاله روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: موضع حکومت های عرب در قبال بحران رو به تشدید لبنان شرم آور و کاملا ناامید کننده است؛ گویی این کشور که همه عاشق زیبایی، متمدن بودن و دموکراسی بی مانند و داشته های فرهنگی و خلاقانه اش هستند کشوری عربی نیست؛ در حالی که همین حکومت های عربی به «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا و غیر از او صدها میلیارد دلار برای خریدن سلاح هایی که فقط در جنگ های شسکت خورد علیه عرب ها و مسلمانان مورد استفاده قرار می گیرند تقدیم می کنند.
در این جا درباره یک کشور عربی سخن می گوییم که با اوضاع معیشتی در اوج دشواری دست و پنجه نرم می کند؛ به طوری که بیش از 300هزار آواره و سه میلیون انسان عزیز در آستانه گرسنگی قرار دارند، انسان هایی که در دل های آنها هزاران زخم وجود دارد. با وجود این، عرب هایی که در جهان ثروتمندترین به شمار می روند چیزی جز یک مشت دلار به لبنان کمک نمی کنند و اتحادیه«عرب» شان برای کمک به لبنان به برگزاری نشست اضطراری حتی در حد نمایندگان دائمی دعوت نمی کند؛ نشست سران یا وزرای خارجه اش که دیگر جای خود دارد.
این ننگ است برای عرب ها که «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه و نماینده استعمار فرانسوی اولین مسافر بیروت پس از ویرانی نیمی از این شهر در انفجار بندرش باشد و یک رهبر یا حتی یک وزیر خارجه عربی را ندیدیم که در فرودگاه بیروت برای بیان حداقل همبستگی فرود آمده باشد یا به برگزاری کنفرانسی برای التیام زخم های زخمی ها به لحاظ مادی یا پزشکی یا روحی روانی دعوت بکند.
تمام چیزی که کنفرانس روز جمعه پاریس از دولت های شرکت کننده و در رأس آنها ایالات متحده، این کشور بزرگ و برخی از وزرای خارجه عرب که در این نشست به خاطر رودربایستی با آمریکا و برای راضی کردن ارباب آمریکایی و فرانسوی شرکت کردند؛ جمع کرد 300میلیون دلار بود. این مبلغ کمتر از بهای تابلویی است که یک امیر یا یک پادشاه عربی با آن دیوار یکی از سالن های کاخ هایش را تزئین کرده است.
گناه لبنان در نظر این عرب ها این است که تنها کشور عربی است که با اشغالگری اسرائیل مقابله می کند و بازدارندگی و توازن استراتژیک را در رویارویی با این رژیم به وجود آورده است و دارای مردانی بی باک و شریف است که از کرامت و عزت شان یا باقی مانده آنها دفاع می کنند و تنها کشوری است که فلسطین را یادآوری می کند و فلسطین را برای کسانی که پشت قدس اشغالی و مسجد الاقصی اش را خالی کردند یادآوری می کند.
لبنان برای بازسازی آثار فاجعه و ترمیم ساختمان ها و از بین بردن دردهای و رنج های آوارگانش نیازمند 15 میلیارد دلار است و تا کنون چیزی جز بی توجهی و سهل انگاری و رویگردانی به سمت دیگری توسط عرب ها ندیدیم؛ حتی دیگر وعده های ساختگی و دروغین برای حمایت از لبنان را هم نمی بینیم و همراه غیبت این وعده ها، حاکمانی که مدعی اند نماینده بهترین امتی که برای اصلاح جوامع انسانی ظاهر شده اند نیز غیب شان زده است.
ملت لبنان به رغم تمام این اقدام ها و خالی کردن پشت اش توسط حکومت های عربی اما از میان ویران های این بحران قوی و بهبود یافته بیرون می آید همانطور که از ویرانه های همه بحران های سابق بیرون آمد.
