مشکل در سیاست خارجی ترامپ به هیچ اقدام خاصی مربوط نمی شود. بسیاری از سیاست های خارجی ترامپ شتابزده، بدون برنامه ریزی و غیر منسجم است و تاثیر اصلی آن، سردرگمی و هرج و مرج است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه واشنگتن پست در گزارشی به قلم «فرید زکریا» نوشت: سه ماه پیش دونالد ترامپ به طور ناگهانی نیروهای آمریکایی را از شمال سوریه خارج کرد. ترامپ اظهار داشت: «رفتن به خاورمیانه یکی از بدترین تصمیماتی است که تاکنون در تاریخ کشور ما گرفته شده است.» خب ، ترامپ هفته گذشته با صدور دستور حمله به مهم ترین فرمانده نظامی ایران و استقرار هزاران نظامی دیگر، حضور نظامی آمریکا در منطقه را به شدت افزایش داد. چگونه می توان این سیاست خاورمیانه ای او را درک کرد؟
اوضاع گیج کننده تر می شود. تقریبا در همان زمان که ترامپ فورا نیروهای آمریکایی را از آنچه «ماسه خونین» سوریه نامیده بود خارج می کرد، سه هزار نیروی دیگر را به عربستان سعودی اعزام می کرد. (هنگامی که از ترامپ سوال شد که چرا این کار را کرده، وی پاسخ داد سعودی ها پول این استقرار نیرو را پرداخت خواهند کرد.) تنها چند هفته پس از اعلام خبر خروج از سوریه، ترامپ تصمیم خود را تغییر داد و برخی از نظامیان را «برای نفت» در شمال سوریه باقی گذاشت. اکنون همه چیز روشن است؟
ترامپ پس از ترور ژنرال قاسم سلیمانی در هفته گذشته هشدار داد اگر ایران به «هر آمریکایی یا دارایی های آمریکا» حمله کند، وی «بسیار سریع و بسیار سخت» تلافی خواهد کرد. و ترامپ پس از حمله ایران به دو پایگاهِ میزبان نیروهای آمریکایی در عراق، هیچ کاری نکرد و اعلام کرد به نظر می رسد «تهران دست از فعالیت برداشته باشد». خوشحالم که ترامپ تصمیم به تنش زدایی گرفت، اما این واقعیت این موضوع را تغییر نمی دهد که او دوباره تصمیم خود را تغییر داد.
مشکل در سیاست خارجی ترامپ به هیچ اقدام خاصی مربوط نمی شود. (به ادعای فرید ذکریا)ترور سلیمانی می توانست به عنوان روشی برای پاسخ دادن به اقدامات تحریک آمیز ایران توجیه شود، اما این اقدام هم مانند بسیاری از سیاست های خارجی ترامپ شتابزده، بدون برنامه ریزی و غیر منسجم انجام شد و مثل همیشه، تاثیر اصلی آن، سردرگمی و هرج و مرج است. ترامپ به خودش زحمت نداد تا با دولت عراق که حمله در خاک آنها انجام شد هماهنگی کند. پس از اعتراض دولت عراق و ابراز تمایل به خروج نیروهای آمریکایی از عراق، ترامپ تهدید کرد عراق را تحریم خواهد کرد و تا زمان پرداخت میلیاردها دلار پول برای یک پایگاه هوایی به آمریکا، از عراق خارج نمی شود.
در نتیجه، سیاستی که می توانست باعث کاهش چشمگیر قدرت ایران شود، ممکن است موجب خروج نیروهای آمریکایی از عراق شود که سال ها هدف اصلی ایران در منطقه بوده است.
این تنها مورد نیست. ترامپ سیاست خود را در قبال کره شمالی با تهدید «آتش و خشم آن گونه که جهانیان هرگز ندیده اند» آغاز کرد و با نام نهادن «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی به عنوان «مرد موشکی» او را مورد تمسخر قرار داد. ترامپ خیلی زود محبت بی بدیل خود به رهبر کره شمالی را اعلام کرد و گفت «ما عاشق شدیم». ترامپ با برگزاری سه دیدار با رهبر کره شمالی، امتیازات بی سابقه ای به او داد. ترامپ همچنان امیدوار بود توافقی به دست بیاید و با وجود تمام نشانه ها مبنی بر عدم تمایل رهبر کره شمالی، به رابطه عاشقانه یک طرفه خود ادامه داد و سابقه تقریبا بی رقیب رژیم کره شمالی در بی رحمی و ترس را به حداقل رساند.
ترامپ هشدار داده بود که اگر مسیر کره شمالی متوقف نشود، جهان با وضعیت وخیمی روبرو خواهد شد و به خطرات بروز یک درگیری منطقه ای اشاره کرد. خب، کره شمالی به مسیر خود ادامه می دهد. در حقیقت رهبر کره شمالی اخیرا قول داده است یک «سلاح راهبردی جدید» را رونمایی می کند که هیچ نگرانی یا حتی واکنشی از سوی ترامپ به همراه نداشته است.
یا چین را در نظر بگیرید. ترامپ حق داشت که به سیاست های تجاری پکن ایراد بگیرد و خواستار اصلاحات از جانب آن شود. او تعرفه هایی اعمال کرد و خواستار توافقی برای حل همه این مشکلات شد. اما به ناگاه با یک توافق یک مرحله ای، از بیشتر تعرفه ها عقب نشست.
ترامپ سیاست خارجی ندارد. وی مجموعه هوس هایی دارد - یکجانبه گرایی، جنگ طلبی و انزوا طلبی - که بعضی از اینها هم ضد و نقیض هستند. برخی اوقات ممکن است یکی از این هوس ها شدت بیشتری بگیرد که این وضع معمولا به سبب این احساس ترامپ است که وی احتمال دارد ضعیف یا احمق به نظر برسد. اقدامات ترامپ اغلب بدون مشورت انجام می شوند و بعد افراد بله قربان گوی وی، برای دفاع از او صف می کشند و از وی حمایت می کنند.
آمریکا اشتباهات زیادی در زمینه سیاست خارجی داشته است. ترامپ ادامه دهنده همین مسیر است.
