بوریس جانسون و دونالد ترامپ در موارد زیادی با یکدیگر هم داستان بوده اکنون هم در باتلاق یکسانی گرفتار شده اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، مجله تایمز انگلیس نوشت: پوپولیسم دیگر یک شعار نیست. بلکه برنامه حکمرانی است که در چند کشور تاثیرگذار غربی در حال گسترش است. آخرین محصول پوپولیسم با قدرت یافتن بوریس جانسون جلوه گر شد. رویدادی این چنینی یک دهه قبل بعید به نظر می رسید. بعید بود یک سیاستمدار با ویژگی های جانسون در کشوری به قدرت برسد که قدیمی ترین دموکراسی غربی است. نه حزبش چنین اجازه ای را می داد زیرا حزب محافظه کار بطور سنتی به میانه روی و گسترش فضای بحث داخلی گرایش داشت و نه مردم انگلیس اجازه می دادند فردی که روحیه اش بیشتر به نژاد پرستی نزدیک و شخصیت راستگرای افراطی است، به نخست وزیری برسد.
اما موج پوپولیسم که به لندن رسید راه های دیگری را برای پیروزی پیمود. مهم ترین راه همان است که دونالد ترامپ برای رسیدن به کاخ سفید پیمود. ترامپ بارزترین پوپولیستی است که با افتخار به دوستش جانسون لقب «ترامپ انگلیس» داده است.
جانسون در موارد زیادی با ترامپ هم داستان است. از جمله اینکه هر دو در حسرت روزهایی هستند که نژاد سفید بدون دردسر دنیا را اداره می کرد و به دنبال بازگرداندن آن عظمت از دست رفته هستند. اگرچه جانسون کمی و فقط کمی از ترامپ محتاط تر بوده و به صراحت او، حرف های نژادپرستانه نمی زند؛ اما در رویکرد او نسبت به برگزیت و اینکه انگلیس را تافته جدا بافته می داند، می توان به وضوح این برتری طلبی را مشاهده کرد.
فرایندهای سیاسی دو کشور انگلیس و آمریکا به دلیل تلاش برای انکار اراده مردم فلج شده است. در انگلیس، رای دهندگان در همه پرسی برگزیت به نمایندگان خود گفتند که می خواهند از اتحادیه اروپا و بوروکراسی حاکم بر آن خارج شوند تا حاکمیت را از بروکسل به وست مینستر بازگردانند. اما آنجا هیچ یک از اینها را ندارد. در ایالات متحده، اکثریت نمایندگان ایالتی، منتخب مردم، تصمیم گرفتند «هیلاری کلینتون» را که حامی تجارت آزاد و جهانی سازی مؤسسات بود را معرفی کنند. اما در عوض، آنها ترجیح می دادند یک میلیاردر مبتذل و بی نزاکت را از برج اش در نیویورک به کاخ سفید ببرند. چیزی نگذشت که «رابرت مولر» منصوب شد تا به جرائم رئیس جمهور بپردازد تا به آنها اجازه استیضاح وی را بدهد. مولر ناامید شد، اما تحقیقات ادامه دارد.
بوریس جانسون و دونالد ترامپ اشتراکات زیادی با هم دارند. هر دو می خواهند به اجماع واشنگتن در مورد تجارت آزاد و واگذاری حاکمیت به نهادهای بین المللی پایان دهند. هر دو معتقدند که دولت هایشان باید کاملاً بر کمیت و ماهیت مهاجرت کنترل داشته باشند. هر دوی آنها در قبال رویه های تعیین شده رویکرد ناسالمی دارند. هر دوی آنها با رسانه های کشور دشمنی دارند بگونه ای که جانسون متهم به ایجاد جو ترس از عواقب برگزیت است و ترامپ اصرار دارد «اخبار جعلی» را به نسخه واقعیت خود ترجیح می دهد.
هیچکدام به دلیل خویشتن داری در زندگی شخصی اش مشهور نیست. جانسون به دلیل موهای بلوند پریشان و شانه نخورده اش، و ترامپ هم به دلیل داشتن موهای خاص اش.
سیاست ها و شباهت های شخصی آنها در شرایط اقتصادی ملت هایشان منعکس شده است. هر دو کشور نرخ بیکاری زیر 4 درصد دارند. بازار املاک در لندن، دقیقاً مانند شهر نیویورک، با مشکلات واقعی روبرو است.
هر دو کشور با ترومای ساخت دست بشر روبرو هستند. نخست وزیر در انگلیس با اصرارش مبنی بر خروج از اتحادیه اروپا تا 31 اکتبر حتی بدون توافق با این اتحادیه، موجب بروز آشوب شده است. ترامپ هم با سیاست تجارت خود در توئیتر چنین جوی را ایجاد کرده، و تقریبا هر ساعت در مورد دورنمای مناقشه با چین حرفی می زند.
هر دو مخالفان قدرتمندی دارند. بوروکرات های اتحادیه اروپا به ویژه آنها که علاقمند به ارز یورو هستند، انگیزه جدی برای ترک انگلیس دارند.
«شی جینپینگ» رئیس جمهور چین نیز انگیزه جدی برای جلوگیری از توافقی دارد که ترامپ می تواند بپذیرد زیرا اقدام مورد نظر در مورد مالکیت معنوی، یارانه های هنگفت برای صنایع آینده و انتقال اجباری فناوری می تواند به برنامه های وی برای بزرگ کردن چین را دوباره بزرگ کند و به چالش کشیدن رهبری جهانی آمریکا آسیب بزند.
هر دو سیاستمدار (جانسون و ترامپ) با بانکداران مرکزی قدرتمند خود رابطه ناخوشایندی دارند.
زمانی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در توصیف «دوستش» بوریس جانسون گفته بود:« وی مرد خوبی است. وی قوی و باهوش است. وی را ترامپ انگلیس می نامند و این چیز خوبی است، آنها در آنجا دوستش دارند.»
اکنون این دو سیاستمدار در مسیر یکسانی گیر افتاده اند.
در پی شهادت دادن اخیر «جوزف مگوایر» معاون مدیر امنیت ملی آمریکا، دموکرات های مجلس نمایندگان آمریکا معتقدند برای روند استیضاح یک نقشه راه در اختیار دارند و به طور فزاینده ای متحد هستند. دو سوم رای دهندگان حزب دموکرات پیوسته از استیضاح ترامپ حمایت کرده اند. برخی از این افراد، تمایل خود به استیضاح ترامپ را به همدستی با دولت روسیه ارتباط می دهند. افراد دیگر، بر اتهامات مانع شدن از اجرای عدالت تمرکز کرده اند. اکنون رسوایی مربوط به مکالمه تلفنی با رئیس جمهور اوکراین مطرح است که برخی افراد آن را سوء استفاده از قدرت دانسته اند.
«نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در چند سال گذشته در برابر چند درخواست استیضاح مقاومت کرده است که این موضوع موجب نگرانی همکاران دموکرات وی شد. پلوسی در نهایت روز سه شنبه خواستار بررسی رسمی استیضاح شد.
از سوی دیگر، در انگلیس حزب ملی اسکاتلند و حزب کارگر قصد دارند طرح استیضاح دولت بوریس جانسون را از هفته آینده به جریان بیندازند.
اعضای حزب ملی اسکاتلند و کارگر جمعه شب درباره دادن عدم رای اعتماد به نخست وزیر انگلیس در اوایل هفته آینده گفت و گو کردند.
مسئولان بلندپایه حزب ملی اسکاتلند اعلام کرده اند نمایندگان اسکاتلندی آماده اند از کاندیداتوری «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر برای سمت نخست وزیری حمایت کنند و این اتفاق را تنها راه تضمین جلوگیری از یک برگزیت بدون توافق می دانند.
احزاب مخالف و حتی چند نفر از نمایندگان محافظه کار پارلمان، به طور جدی منتقد عملکرد بوریس جانسون در خصوص برگزیت هستند.
در نهایت این رای دهندگان در این دو کشور هستند که سرنوشت این دو را تعیین می کنند.
