«علی‌‌‌رغم گرایش‌‌های عملگرایانه و لیبرال النهضة، همچنان سایهِ تقابل اسلامگرا و سکولار بر ساحت رقابت‌‌‌های انتخاباتی تونس حکمفرما است.»
به گزارش جماران، محمدرضا عشوری مقدم طی یادداشتی نوشت:
دومین انتخابات ریاست جمهوری تونس بعد از انقلاب ٢٠١١ در حالی روز یکشنه برگزار می‌‌شود که ٢٦ نفر از جریان‌‌‌های مختلف برای رسیدن به این کرسی نامزد شده‌‌‌اند. این انتخابات زودهنگام بعد از درگذشت «الباجی السبسی» رئیس جمهور فقید از آن جهت اهمیت دارد که پیش از انتخابات مهم پارلمانی می‌‌‌تواند بسیار سرنوشت‌‌ساز باشد.
با وجود طیف‌‌‌ها و شخصیت‌‌های مختلف و مستقلی که در این انتخابات حضور دارند اما واقعیت آن است که تقابل اصلی در این انتخابات همچون گذشته بین دو طیف است. از یک طرف نامزد اسلامگرایان النضهة و در طرف دیگر، جریانی که گفتمان سکولار را یدک می‌‌کشد و طیف های مختلف لیبرال و میانه رو و چپ را شامل می‌‌شود.
برخلاف گذشته، این‌‌بار اما پیش بینی پیروز انتخابات و حتی دو نفری که به دور دوم راه می‌‌یابند بسیار مشکل است. تنها حضور فردی مثل «المنصف المرزوقی» به عنوان «نامزد بهار عربی» که رقیب جدی هم النضهة و هم جریان حاکم است کافی است تا زمان شمارش آراء پیش بینی نتایج مشکل باشد. این مسئله البته عوامل مختلفی دارد. مهمترین دلیل، تشتت و تعداد بسیار زیاد نامزدهای انتخاباتی جریان سکولار است که البته این نیز متاثر از تحولات اخیر تونس است:
١- اختلافات و چنددستگی میان حزب حاکم «ندای تونس» که جدایی «یوسف الشاهد» نخست وزیر از این جریان، بارزترین اختلاف طی دو سال اخیر است.
٢- وفات السبسی رئیس جمهور که به عنوان «شیخ لیبرال» با شخصیت کاریزماتیک خود احتمالا می‌‌‌توانست به این اوضاع آشفته جریان حاکم سر و سامان دهد و حالا این جریان فاقد چنین شخصیتی مهم و تاثیرگذار است.
٣- سازماندهی و انسجام سیاسی و انتخاباتی اسلامگرایان و مشخصا حزب النهضة که البته حُسن تدبیر راشد الغنوشی را در این قضیه نباید دست کم گرف.
با وجود تشتت بالای جریان رقیب النضهة در انتخابات و تقابل های گفتمانی مختلفی که در این دور از انتخابات مطرح است از جمله تقابل «اسلامگرا-سکولار»، «بهار عربی-نظام سابق» ، «سنتگرا-مدرن» اما معتقدم علی‌‌‌رغم گرایش‌‌های عملگرایانه و لیبرال النهضة، همچنان سایهِ تقابل اسلامگرا و سکولار بر ساحت رقابت‌‌‌های انتخاباتی تونس حکمفرماست.
