افزایش بالقوه خطر جنگ هسته‌ای در جهان

به گزارش جماران به نقل از یورونیوز، «موسسه بین المللی پژوهش‌های صلح استکهلم» اعلام کرد  که با وجود کاهش زرادخانه‌های هسته‌ای طی ۱۲ ماه گذشته، خطر جنگ هسته‌ای در جهان افزایش یافته است.

«هانس ام کریستین» از کارشناسان ارشد «برنامه کنترل و مبارزه با تکثیر تسلیحات» این موسسه بین المللی به یورونیوز گفت: «رقابت تسلیحاتی جدید در حوزه فناوری است و نه تعداد کلاهک‌های هسته‌ای.»

بر اساس آخرین گزارش منتشر شده توسط این اندیشکده بین المللی، 8 کشور دارای زرادخانه هسته‌ای شامل ایالات متحده آمریکا ، روسیه، انگلیس، فرانسه، چین، هند، پاکستان، کره شمالی، و نیز رژیم اسرائیل با کاهش ۱۴ هزار و ۴۶۵ کلاهک‌ هسته‌ای خود تعداد آن را در ابتدای سال ۲۰۱۹ میلادی به ۱۳ هزار و ۸۶۵ کلاهک رساندند.

این گونه به نظر می‌رسد که دارندگان تسلیحات هسته‌ای در راستای مدرن‌سازی فناوری سلاح‌های خود تنها به تغییر استراتژی دست زده‌اند.

هانس ام کریستین می‌گوید که استراتژی کلاسیک بازدارندگی از طریق ذخیره تعداد زیاد کلاهک هسته‌ای در میان دارندگان این سلاح تغییر کرده است و آنها با در پیش گرفتن «روش‌های جدید» در زمینه تسلیحات اکنون به نوعی «جنگ تاکتیکی» را آغاز کرده‌اند.

به عنوان مثال روسیه در حال توسعه سلاح‌هایی است که قادرند سپر دفاع موشکی ایالات متحده را دور بزنند. در همین حال واشنگتن برای مقابله با این موضوع در حال توسعه سلاح‌های تاکتیکی هسته‌ای با برد کوتاه است.

کارشناسان ارشد برنامه کنترل و مبارزه با تکثیر تسلیحات موسسه بین المللی پژوهش‌های صلح استکهلم این‌ تغییر را پدیده‌ای تازه با پویایی مخصوص به خود می‌خواند و می‌افزاید: «ما در دوران جنگ سرد این نوع از روش‌های تاکتیکی را دیده‌ایم. البته امروز به بدی آن دوران نیست.»

به باور آقای کریستین خروج ایالات متحده از پیمان عدم گسترش سلاح هسته‌ای در خاورمیانه، درخواست تجدید زرداخانه هسته‌ای این کشور از سوی «دونالد ترامپ»  به کنگره آمریکا و اقدامات واشنگتن علیه ایران و ایجاد تنش شدید با تهران از جمله عوامل بر هم زننده ثبات در جهان و به صورت بالقوه افزایش خطر جنگ هسته‌ای هستند.

تاثیر پیمان «استارت نو» در کاهش زرادخانه‌ها

عامل دیگر کاهش تعداد زرادخانه‌ها در سال های اخیر معاهده استراتژیک کاهش سلاح‌ هسته‌ای موسوم به «پیمان استارت نو» میان ایالات متحده و روسیه است که در سال ۲۰۱۰ میان رهبران این دو کشور امضا شد و از فوریه ۲۰۱۱ به اجرا درآمد. بر اساس این پیمان دو قدرت هسته‌ای متعهد شدند تا تعداد سلاح‌های استراتژیک خود را تا فوریه ۲۰۱۸ میلادی کاهش دهند.

بر اساس این پیمان هر کدام از این دو کشور می‌توانند تا سقف ۸۰۰ موشک بالستیک بین‌ قاره‌ای، ۱۵۵۰ کلاهک هسته‌ای و ۷۰۰ موشک و بمب‌افکن در اختیار داشته باشند.

با این وجود این معاهده تا سال ۲۰۲۱ به پایان می‌رسد و به نظر می‌رسد که با توجه به تنش‌های میان دو کشور عزمی برای تجدید آن وجود ندارد.

در همین حال چین، هند و پاکستان در حال افزایش نسبی توان هسته‌ای خود از طریق افزایش قابلیت تولید هستند که می تواند در دهه‌های آینده به افزایش تعداد سلاح‌های هسته‌ای این کشورها منجر شود.

فرانسه و انگلیس موجودی زرادخانه‌های خود را در دوازده ماه گذشته ثابت نگاه داشتند اما این کشورها نیز از طریق افزایش توانایی در زمینه فناوری از جمله فناوری زیردریایی‌ها در این رقابت تاکتیکی شریک هستند.

همانند سال های گذشته در این گزارش اطلاع دقیق و مستندی درباره توان تسلیحاتی بسیاری از کشورهای دارنده زرادخانه هسته‌ای مانند کره شمالی و نیز رژیم صهیونیستی در دست نیست.