خشم روسیه از تجاوز اخیر اسرائیل به سوریه و واکنش دمشق حکایت از رخدادهای زیادی در آینده دارد که هیچ کدام به نفع تل آویو نیست.
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: بعید نمی دانیم که حمله موشکی اسرائیل که سه شنبه شب یک انبار نظامی را در غرب دمشق هدف قرار داد و منجر به زخمی شدن سه تن شد با توجه به واکنش های روسیه و سوریه در مقابل آن و اشاره ها به مقابله متفاوت با چنین حملاتی در آینده، آخرین حمله باشد.
پیش از آن که در تشریح این دیدگاه مان تعمق کنیم باید اشاره کنیم که هواپیماهای «اف16» که این موشک ها را شلیک کردند بر خلاف گذشته و دقیقا قبل از دستیابی ارتش عربی سوریه به موشک های«اس300» روسی، از حریم هوایی لبنان این موشک ها را شلیک کردند بدون آن که جرأت کنند که حریم هوایی سوریه را نقض کنند. و چه بسا اقدام بعدی مقابله با این هواپیماها در خود حریم هوایی لبنان در چارچوب دفاع از خود باشد.
سه تحول مهم را طی نگاه تحلیلی نخست به اطلاعات در دسترس تا کنون در این زمینه می توان رصد کرد:
اول: خشم روسیه که «ایگور کوناشینکوف» سخنگوی وزارت دفاع روسیه درباره این «تجاوز تحریک آمیز» به حاکمیت سوریه آن را بیان کرد. این عبارت تجاوز تحریک آمیز بر زبان کوناشینکوف جاری شد و فاش کرد که اسرائیل 16 موشک شلیک کرد که 14 موشک منهدم شدند و فقط دو موشک به یک انبار نظامی اصابت کرد. کوناشینکوف این مساله مهم را مورد تأکید قرار داد که این بمباران همزمان با فرود شش هواپیمای غیرنظامی در فرودگاه بین المللی اتفاق افتاد و سلامت دو هواپیما را به خطر انداخت.
دوم: اذعان مسئولان نظامی اسرائیل به سقوط یک موشک سوریه در نزدیکی شهر«حیفا» و این یعنی شکست گنبدهای آهنین اسرائیل در مقابله با این موشک است که ایجاد آنها ده ها ملیارد دلار با حمایت آمریکا هزینه در بر داشته است.
سوم: پیشرفت بزرگ در کارایی و دقت موشک های دفاع هوایی سوریه از طریق تأکید سخنگوی روسی مبنی بر سرنگونی 14 موشک از موشک های شلیک شده اسرائیلی. موشک های دفاعی شلیک شده سوریه شامل موشک های «اس 300» پیشرفته تر و دقیق تر نمی شود.
نتانیاهو که با شکست بزرگی در نوار غزه در یک ماه پیش رو به رو شد و اکنون با انتخابات پارلمانی در ماه آوریل رو به روست و طناب دار فساد به کردنش نزدیک تر می شود می خواهد چهره اش را ترمیم کند و می خواهد خود را به رای دهنده اسرائیلی به عنوان مرد قدرتمند رژیم اسرائیل که می تواند امنیت را برقرار کند، ارائه کند به همین دلیل به عنوان وزیر جنگ این حمله هوایی به سوریه را انجام داد که نه فقط تحریک رهبران سوریه بلکه تحریک شخص«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه به شمار می رود.
درست است که این نقض حریم هوایی لبنان توسط اسرائیل و تهدید پروازهای هوایی در فرودگاه بیروت منجر به آسیب رساندن به هیچ گونه هواپیمای روسی یا غیر روسی نشد ولی می تواند به عنوان برگه برنده سیاسی و دیپلماتیک قوی در دست دولت لبنان و «سعد حریری» نخست وزیر مکلفش باشد که می تواند با آن به شورای امنیت سازمان ملل برود تا این تجاوز خطرناک اسرائیل مورد بحث قرار گیرد،حالا آیا این کار می کند؟
حملات هوایی اسرائیل که انبارهای تسلیحات در منطقه«لاذقیه» در نزدیکی پایگاه های هوایی و دریایی«حمیمیم»را هدف قرار داد منجر به سرنگونی یک هواپیمای جاسوسی روسی و کشته شدن 11 کارشناس امنیتی سرنشین آن شد، امری که باعث شد ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه تصمیم فوری برای تحویل سامانه موشکی و دفاع هوایی اس300 به سوریه و مخالفت با پذیرش نتانیاهو به رغم درخواست های توهین آمیزش، اتخاذ کند. به همین دلیل پرسشی که در این جا مطرح می شود این است که رهبران روسیه در مقابل این تحریک اسرائیل علیه هیبت روسیه در سوریه چه تصمیمی اتخاذ می کنند؟ آیا تصمیم شان شامل چراغ سبز دادن به سوریه برای استفاده از موشک های اس300 برای مقابله با هواپیماهای متجاوز اسرائیل نه فقط در آسمان سوریه بلکه در آسمان لبنان و چه بسا در عمق فلسطین اشغالی می شود؟
هیچ گونه پاسخی به این پرسش ها در حال حاضر نداریم ولی واکنش های خشم آلود روسیه و شیوه بیان آنها چه بسا حکایت از مسائل زیادی دارد که از برخی نشانه های آن در سال جدید مطلع می شویم.
تصمیم آمریکا برای همه خروج نیروهایش از سوریه طی دو ماه به رهبران اسرائیل ضربه مهلکی زد. نیروهای آمریکایی بدون آن که دو هدف برجسته را محقق کنند یعنی از بین بردن کامل گروه تروریستی«داعش» در شرق فرات و دوم مجبور کردن ایران به خروج نیروها و گروه های وابسته اش از سوریه، از سوریه خارج می شوند.
نیروهای آمریکایی در شرق و شمال سوریه مانعی در برابر کمک های زمینی ایران به نیروهای ارتش سوریه است.خروج نیروهای آمریکایی یعنی از بین بردن این مانع و گشودن راهی است که از «مزار شریف» در افغانستان شروع می شود و با عبور از عراق و سوریه و لبنان به سواحل دریای مدیترانه می رسد.
گزافه گویی نگرده ایم اگر بگوییم که این بمباران چه بسا تیر آخر در انبان نتانیاهو پیش از انتقالش به مکانی که لایق اش است یعنی پشت میله های زندان به مانند «ایهود اولمرت» سلفی وی.حتی اگر این سرنوشت به تأخیر بیفتد اما فرصتش برای پیروزی در انتخابات پارلمانی آینده به نظر بسیار اندک است اگر نگوییم وجود ندارد. آیا اسرائیلی ها رهبری را انتخاب می کنند که در نوار غزه شکست خورد و نمایش اش در زمینه تونل های «حزب الله»که در جنوب لبنان به راه انداخت، رسوا شد و حتی «سرزنش» یا بیانیه مطبوعاتی توسط شورای امنیت سازمان ملل درباره این تونل ها صادر نشد و با تهورش حمایت روسیه از دولت یهودی را هم از دست داد؟
روزهای باقی مانده برای نتانیاهو اندک است و ما بر این باور نیستیم که روزهای کسی که جانشین اش می شود بهتر است زیرا آن زمانی که رژیم اشغالگر با تکبر عربده نظامی می کشید به شکل بی بازگشتی سپری شد و سال جدید شاهدی بر آن چیزی است که می گوییم...
