بازداشت مدیر مالی شرکت چینی هواوی در کانادا، راه اندازی جنگ جدیدی علیه چین توسط آمریکا است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، خبرگزاری بلومبرگ گزارش داد اگر شما فقط عناوین خبری را دنبال کرده باشید، ممکن است به این نتیجه برسید که جنگ تجاری آمریکا - چین فقط بر سر تعرفه ها است. رئیس جمهور آمریکا خود را «مرد تعرفه» نامید. و توافق میان دونالد ترامپ و «شی جینپینگ» همتای چینی اش عمدتا بر سر تعرفه ها به ویژه بر اقلامی چون خودرو به دست آمد.
اما دستگیری تعجب برانگیز مدیر مالی شرکت چینی هواوی در کانادا باید چشم مردم را به این واقعیت باز کند که جنگ تجاری دوی آمریکا - چین جریان دارد - یک درگیری بسیار مخفی تر، که اسلحه های آن بسیار شکننده تر و ویرانگرتر از تعرفه هاست. و جایزه برنده این جنگ، سلطه بر صنعت فناوری اطلاعات است.
«منگ وانجو» مدیر مالی هواوی 1 دسامبر (10 آذر ماه) به درخواست آمریکا، در کانادا بازداشت شد. او با اتهام تلاش برای دور زدن تحریم های آمریکا علیه ایران روبرو است. اما «گنگ شوانگ» سخنگوی وزارت خارجه چین امروز یکشنبه به خبرنگاران گفت آمریکا و کانادا «هیچ مدرکی» دال بر نقض قوانین این دو کشور توسط خانم منگ ارائه نکرده اند.
چین سفیر کانادا در پکن را فراخوانده‌است تا به آن‌چه «بازداشت خلاف وجدان» مدیر مالی شرکت هواوی توصیف کرده، اعتراض کند. پکن، در عین حال هشدار داده اگر منگ وانجو آزاد نشود، «پیامدهای شدیدی» در انتظار کانادا خواهد بود.
هواوی یکی از بزرگ ترین شرکت های جهان در زمینه ارائه فناوری شبکه به شرکت های تلفن همراه و اینترنت است. این دومین شرکت بزرگ فناوری چینی است که متهم به نقض این تحریم ها می شود - اولین شرکتی که متهم شد، ZTE در سال 2017 بود. آمریکا ZTE را با ممنوعیت خرید قطعات آمریکایی - مهمتر از همه، تراشه های مخابراتی شرکت کوآلکام - مجازات کرد.
همه این محدودیت های خرید در نهایت پس از آن رفع شد که ZTE موافقت کرد که جریمه پرداخت کند، و به نظر می رسد که هواوی هم در نهایت از مجازات شدید فرار خواهد کرد.
محدودیت های صادرات و تهدید به اعمال محدودیت ها، احتمالا فقط در خصوص تحریم ها نیستند؛ بلکه آنها حیات را برای رقبای اصلی شرکت های فناوری در آمریکا سخت تر می کنند. هواوی از شرکت اپل پیشی گرفته و به دومین تولید کننده گوشی های هوشمند در جهان با توجه به سهم بازار تبدیل شده است. (شرکت سامسونگ الکترونیک اول است). این نشان دهنده تغییری بزرگ برای چین است. آمریکا با اقدام علیه هوآوی و ZTE قصد دارد چین را تحت فشار قرار دهد که به جای یک رقیب تهدید کننده، یک عرضه کننده بی ارزش باقی بماند.
ماهیت ظریف و دور از ذهن این رویکرد نشان می دهد که انگیزه جنگ تجاری در بخش تکنولوژی پیشرفته بسیار فراتر از آن چیزی است که ترامپ با تمرکز خود بر تعرفه ها و صنایع با خط تولید قدیمی فکر می کند. به نظر می رسد که شرکت های فناوری آمریکایی و همچنین جوامع اطلاعاتی نظامی تحت تاثیر سیاست قرار دارند.
در حقیقت، تلاش های سیستماتیک بیشتر برای جلوگیری از دسترسی چینی ها به قطعات تولیدی آمریکا صورت می گیرد. قانون اصلاح کنترل صادرات، که در تابستان امسال به تصویب رسید، نظارت قانونی بر صادرات فناوری های «در حال ظهور» و «پایه» آمریکا را که به لحاظ امنیت ملی اهمیت دارند، افزایش داد. اگر چه امنیت ملی مطمئنا جای نگرانی دارد، به طور کلی جداسازی صنایع پیشرفته صنعتی و شرکتی از سلطه نظامی بسیار دشوار است، بنابراین این نیز باید به عنوان بخشی از جنگ تجاری در نظر گرفته شود.
سلاح دوم در جنگ تجاری صنعت تکنولوژی، محدودیت در سرمایه گذاری است. دولت ترامپ تا حد زیادی قدرت خود را برای ممنوعیت سرمایه گذاری های چینی ها در شرکت های فن آوری آمریکا از طریق گسترش داده است. کمیته سرمایه گذاری خارجی آمریکا قبلا تعدادی از معاملات چینی را لغو کرده است.
هدف از محدودیت های سرمایه گذاری این است که شرکت های چینی را از کپی کردن یا سرقت ایده ها و تکنولوژی های آمریکایی باز دارد. شرکت های چینی می توانند شرکت های آمریکایی را خریداری کنند و مالکیت معنوی آنها را به خارج از کشور انتقال دهند یا از کارکنانشان برای آموزش جایگزین های چینی بهره بگیرند.
بدیهی است اتحادیه اروپا هم در حال محدود کردن سرمایه گذاری در چین است. این واقعیت که اروپایی که با تعرفه های ترامپ مخالف است، محدودیت های سرمایه گذاری آمریکا را کپی برداری می کند، باید نشانه ای از این باشد که جنگ تجاری در بخش تکنولوژی پیشرفته عملا مهم است.
جنگ تجاری در بخش تکنولوژی پیشرفته نشان می دهد که برای همه کارهای تولیدی، فولاد، خودرو و تعرفه ها، رقابت واقعی در بخش تکنولوژی است. از دست رفتن رهبری در مسابقه تکنولوژی جهانی به معنای سود پایین و یک مزیت نظامی ناپدید شده است. اما همچنین به معنای از دست دادن اثرات خوشه ای قدرتمند صنعت دانش محور است که موتور رشد اقتصادی آمریکا در دوره پس از تولید بوده است. آمریکا می تواند جایگاه خود را در تولید مبلمان خود از دست بدهد؛ اما نمی تواند سلطه خود را در بخش فناوری از دست بدهد.
سوال این است که آیا چین می تواند پس از جنگ تجاری در بخش تکنولوژی پیشرفته همچنان جایگاه خود را حفظ کند یا خیر؟
