در ادامه خلیج فارس آمده است: به فاصله چندسال از انتشار اخباری که حکایت از واگذاری مجوز صید ترال به چینی‌ها در آب‌های جنوبی کشورمان داشت و همواره تکذیب می‌شد، بالاخره مشخص شد که تکذیب‌های مسئولان غیرواقعی بوده است؛ واقعیتی عجیب که موجب بروز ابهامات فراوانی می‌شود.
نخستین بار سال 94 بود که اخباری در خصوص حضور کشتی‌های صیادی چینی در آب‌های جنوبی کشورمان منتشر شد. زمانی که این کشتی‌ها در فواصل دورتر از سواحل به فعالیت مشغول بودند، شمارشان اندک بود و از آن مهم تر، کمتر کسی می‌دانست چینی‌ها به چه کاری مشغولند یا اساسا صید ترال چیست؟
سوالات و ابهاماتی که به مرور زمان تا حدودی پاسخ می‌گرفتند و به مدد رسانه ها، ماجرا را به اطلاع عموم ایرانیان می‌رساندند، اما همواره با تکذیب اصل ماجرا و یا لاپوشانی آن مواجه می‌شدند تا پیگیری‌ها از تب و تاب بیفتد، در حالی که اعتراض صیادان کشورمان روز به روز پررنگ‌تر می‌شد. اعتراضی که البته چندان وسعت نمی‌یافت چرا که صیادان معترض مدعی بودند ممکن است به قیمت ابطال مجوز صیادی شان برای همیشه منجر شود.
بغض فروخورده‌ای که البته موجب نشد پیگیری ماجرا در دستور کار رسانه‌ها قرار نداشته باشد و بالاخره به کشف ماجرا منجر شد. کشفی دیرهنگام که روز گذشته در نشست خبری معاون بندری و مناطق ویژه اقتصادی سازمان بنادر کشورمان رقم خورد تا محمدعلی حسن‌زاده آب پاکی را روی دست همگان بریزد و از واگذاری مجوز به صیادان چینی برای طولانی مدت خبر بدهد.
او در این باره گفت: «چینی‌ها قراردادی در قالب اجاره بلندمدت با شیلات دارند و از فناوری صید ماهی در عمق 200متری برخوردارند که این فناوری در میان شناور‌های صیادی ایران وجود ندارد.» پاسخی کوتاه که نشان می‌دهد همه آنچه در این سال‌ها شایعه خوانده می‌شده، واقعیت داشته و دارد و همه آنچه تکذیب مسئولان بوده، کذب بوده و بی اساس!
حقیقتی که مدت‌ها وارونه جلوه داده می‌شد و حالا نه تنها مهر تایید خورده، که تلاش شده چرایی واگذاری آن به چینی‌ها هم با فرار به جلو، توضیح داده شده و لاپوشانی شود؛ اینکه چینی‌ها فناوری صید در عمق 200 متری را دارند و ما نه. انگار نه انگار که این توضیح تنها «عذر بدتر از گناه» برای واگذاری غیرشفاف صیادی در اعماق آب‌های جنوبی کشورمان به بیگانگان است.
به عبارت بهتر، نه تنها نداشتن فناوری صید عمیق نمی‌تواند توجیهی برای واگذاری مجوز این کار به دیگر کشور‌ها باشد، که اساسا مساله ورای اینهاست؛ اینکه این واگذاری بر اساس کدام مستندات و با طی شدن چه فرایند‌های قانونی صورت گرفته؟، چرا بلند مدت واگذار شده و منظور از بلند مدت، چند سال است؟، مبلغ دریافتی به ازای آن به چه میزان است و صرف چه شده؟، سهم و نفع صیادان وطنی و ایرانیان از این واگذاری چیست و علاوه بر اینها، آیا آسیب‌های ناشی از آن مدنظر قرار گرفته یا خیر؟
کافی است کمی درباره صید ترال کنکاش کنیم تا دریابیم کشتی‌های صیادی چینی به چه کاری مشغولند و منظور از فناوری‌ای که ایشان دارند و صیادان ایرانی نه، چیست. صیدی که برخی برای تقریب به ذهن، آن را جاروب کردن کف دریا با تمامی موجوادت و ساکنانش می‌نامند و البته توصیفشان به واقعیت قرابت زیادی دارد چراکه در این نوع صید، قرار بر تهی کردن منطقه صیادی از همه موجودات زنده است و بس.
نسل کشی عجیبی که گاه آمار و اطلاعات دردناکی در خصوصش منتشر می‌شود، از جمله اظهار نظر یکی از اعضای شورای شهر بندرعباس که در توصیف بازرسی صورت گرفته از یکی از این کشتی‌های چینی گفته: «عضو شورای شهر بندرعباس: «چینی برای دیده نشدن از عرشه فرار کردند و زمانی که فرماندار وارد انبار کشتی شد، بیشتر از آنکه فانوس ماهی صید شده باشد، برخی از ماهی‌های که فصل صید آن‌ها نبوده، در انبار آن‌ها موجود بوده است... مجوز نزدیک به 2،5 تن بال کوسه برای صادرات گرفته شده است؛ شما ببینید که چه میزان کوسه باید صید شود که 2 تن باله کوسه از آن جدا شود؟!»
وضعیتی دردناک که اگر بگوییم تاراج منابع ذی قیمت آب‌های جنوبی کشورمان، به قیمت از بین رفتن اکوسیستم این مناطق، بیکار کردن صیادان ایرانی و... است، سخنی به اغراق نگفته‌ایم. تاراجی که لازم است مسئولان در خصوص آن توضیحات جامعی ارائه دهند تا اگر مشخص شد صدمات وارد آمده و در حال ورود جبران ناپذیرند، به کار صیادان چینی پایان داده شود. صیادانی که مدتی است به مدد مسئولان پنهان کار کشورمان، با پرچم ایران به صید ترال و نابوسازی مشغولند!
7212/6045
انتهای پیام نخستین بار سال 94 بود که اخباری در خصوص حضور کشتی‌های صیادی چینی در آب‌های جنوبی کشورمان منتشر شد. زمانی که این کشتی‌ها در فواصل دورتر از سواحل به فعالیت مشغول بودند، شمارشان اندک بود و از آن مهم تر، کمتر کسی می‌دانست چینی‌ها به چه کاری مشغولند یا اساسا صید ترال چیست؟
سوالات و ابهاماتی که به مرور زمان تا حدودی پاسخ می‌گرفتند و به مدد رسانه ها، ماجرا را به اطلاع عموم ایرانیان می‌رساندند، اما همواره با تکذیب اصل ماجرا و یا لاپوشانی آن مواجه می‌شدند تا پیگیری‌ها از تب و تاب بیفتد، در حالی که اعتراض صیادان کشورمان روز به روز پررنگ‌تر می‌شد. اعتراضی که البته چندان وسعت نمی‌یافت چرا که صیادان معترض مدعی بودند ممکن است به قیمت ابطال مجوز صیادی شان برای همیشه منجر شود.
بغض فروخورده‌ای که البته موجب نشد پیگیری ماجرا در دستور کار رسانه‌ها قرار نداشته باشد و بالاخره به کشف ماجرا منجر شد. کشفی دیرهنگام که روز گذشته در نشست خبری معاون بندری و مناطق ویژه اقتصادی سازمان بنادر کشورمان رقم خورد تا محمدعلی حسن‌زاده آب پاکی را روی دست همگان بریزد و از واگذاری مجوز به صیادان چینی برای طولانی مدت خبر بدهد.
او در این باره گفت: «چینی‌ها قراردادی در قالب اجاره بلندمدت با شیلات دارند و از فناوری صید ماهی در عمق 200متری برخوردارند که این فناوری در میان شناور‌های صیادی ایران وجود ندارد.» پاسخی کوتاه که نشان می‌دهد همه آنچه در این سال‌ها شایعه خوانده می‌شده، واقعیت داشته و دارد و همه آنچه تکذیب مسئولان بوده، کذب بوده و بی اساس!
حقیقتی که مدت‌ها وارونه جلوه داده می‌شد و حالا نه تنها مهر تایید خورده، که تلاش شده چرایی واگذاری آن به چینی‌ها هم با فرار به جلو، توضیح داده شده و لاپوشانی شود؛ اینکه چینی‌ها فناوری صید در عمق 200 متری را دارند و ما نه. انگار نه انگار که این توضیح تنها «عذر بدتر از گناه» برای واگذاری غیرشفاف صیادی در اعماق آب‌های جنوبی کشورمان به بیگانگان است.
به عبارت بهتر، نه تنها نداشتن فناوری صید عمیق نمی‌تواند توجیهی برای واگذاری مجوز این کار به دیگر کشور‌ها باشد، که اساسا مساله ورای اینهاست؛ اینکه این واگذاری بر اساس کدام مستندات و با طی شدن چه فرایند‌های قانونی صورت گرفته؟، چرا بلند مدت واگذار شده و منظور از بلند مدت، چند سال است؟، مبلغ دریافتی به ازای آن به چه میزان است و صرف چه شده؟، سهم و نفع صیادان وطنی و ایرانیان از این واگذاری چیست و علاوه بر اینها، آیا آسیب‌های ناشی از آن مدنظر قرار گرفته یا خیر؟
کافی است کمی درباره صید ترال کنکاش کنیم تا دریابیم کشتی‌های صیادی چینی به چه کاری مشغولند و منظور از فناوری‌ای که ایشان دارند و صیادان ایرانی نه، چیست. صیدی که برخی برای تقریب به ذهن، آن را جاروب کردن کف دریا با تمامی موجوادت و ساکنانش می‌نامند و البته توصیفشان به واقعیت قرابت زیادی دارد چراکه در این نوع صید، قرار بر تهی کردن منطقه صیادی از همه موجودات زنده است و بس.
نسل کشی عجیبی که گاه آمار و اطلاعات دردناکی در خصوصش منتشر می‌شود، از جمله اظهار نظر یکی از اعضای شورای شهر بندرعباس که در توصیف بازرسی صورت گرفته از یکی از این کشتی‌های چینی گفته: «عضو شورای شهر بندرعباس: «چینی برای دیده نشدن از عرشه فرار کردند و زمانی که فرماندار وارد انبار کشتی شد، بیشتر از آنکه فانوس ماهی صید شده باشد، برخی از ماهی‌های که فصل صید آن‌ها نبوده، در انبار آن‌ها موجود بوده است... مجوز نزدیک به 2،5 تن بال کوسه برای صادرات گرفته شده است؛ شما ببینید که چه میزان کوسه باید صید شود که 2 تن باله کوسه از آن جدا شود؟!»
وضعیتی دردناک که اگر بگوییم تاراج منابع ذی قیمت آب‌های جنوبی کشورمان، به قیمت از بین رفتن اکوسیستم این مناطق، بیکار کردن صیادان ایرانی و... است، سخنی به اغراق نگفته‌ایم. تاراجی که لازم است مسئولان در خصوص آن توضیحات جامعی ارائه دهند تا اگر مشخص شد صدمات وارد آمده و در حال ورود جبران ناپذیرند، به کار صیادان چینی پایان داده شود. صیادانی که مدتی است به مدد مسئولان پنهان کار کشورمان، با پرچم ایران به صید ترال و نابوسازی مشغولند!
7212/6045
کپی شد
