آشنایی با آموزش و پرورش و پیشینه بالا در آن، گرچه یک شاخص مهم برای وزیر این نهاد است اما تجربه برخی وزرای گذشته آموزش‌و‌پرورش نشان داده است که نباید به عنوان تنها شاخص نگریسته شود.
به گزارش جماران؛ مهدی بهلولی، عضو کانون صنفی معلمان استان تهران، در یادداشتی نوشت:
«هیچ شکی نیست که بهسازی نهادی به گستردگی آموزش‌و‌پرورش، نیاز به تلاش‌های فردی و گروهی بسیار دارد و از حد توان یک شخص با عنوان وزیر فراتر می‌رود. اینکه بهبود آموزش‌و‌پرورش ما نیازمند عزمی ملی است، نکته چندان شگفت‌انگیز و ناشنیده‌ای نیست اما به این معنا هم نیست که دولت یا شخص وزیر در این داستان هیچ نقشی ندارند. در سال‌های پس از انقلاب، وضعیت آموزش‌و‌پرورش در دولت‌های متفاوت کاملا یکسان نبوده و در میان آنها تفاوت‌هایی دیده می‌شود. در چهار سال دولت دهم که متاسفانه و برخلاف قانون مدیریت خدمات کشوری، افزایش حقوق سالانه فرهنگیان، برابر تورم رسمی افزایش نیافت، اگر وزیری نیرومند در دولت حضور داشت چه‌بسا می‌توانست جلوی این تضییع حقوق آشکار و بزرگ را بگیرد. تنها همین یک نمونه خلاف قانون دولت دهم در عرض چهار سال، چیزی حدود 30 تا 50 درصد از افزایش قانونی حقوق فرهنگیان را نابود کرد و هیچ صدای اعتراض و انتقادی هم از وزیر و هیچ‌کدام از فرادستان دیگر آموزش‌و‌پرورش آن زمان شنیده نشد. تجربه حدود 40 سال مدیریت پس از انقلاب و آزمودن وزرای گوناگون آموزش‌و‌پرورش نشان داده است که اگر وزیر آموزش‌و‌پرورش، شخصیتی اثرگذار و باانگیزه کافی برای گرفتن حق و حقوق آموزش‌و‌پرورش و فرهنگیان باشد، می‌تواند بر هیات دولت و دیگر رکن‌های مهم قدرت، تاثیر بگذارد و در این راستا همراهی و همسویی بیشتری پدید آورد. و این ویژگی داشتن شخصیت مقتدر و مدیر و اثرگذار، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های وزیری است که می‌خواهد بر وزارتخانه‌ای همچون آموزش‌و‌پرورش مدیریت کند که هم‌اکنون سال‌هاست با چالش‌ها و کمبودهای فراوان دست به گریبان است. وزیر آموزش‌و‌پرورش باید مدیر توانمندی باشد که بتواند نه‌تنها از بیشتر پس افتادن این نهاد جلوگیری کند بلکه گام‌هایی جدی در راه بهسازی آن بردارد. ناگفته پیداست که این، کار سختی است و چنین کسی با موانع بسیاری روبه‌رو خواهد بود.
اما این روزها متاسفانه خبرهایی که از چینش کابینه دولت دوازدهم به گوش می‌رسد، خبرهای امیدوارکننده‌ای نیست و گزینه‌ای که مطرح می‌شود و از منابع گوناگون، انتخاب شدنش به‌عنوان گزینه نهایی برای معرفی به مجلس تایید می‌شود کسی نیست که بتواند در مسند وزارت، کاری درخشان از خود برجا گذارد. آشنایی با آموزش‌و‌پرورش و پیشینه بالا در آن، گرچه یک شاخص مهم برای وزیر این نهاد است اما تجربه برخی وزرای گذشته آموزش‌و‌پرورش نشان داده است که نباید به عنوان تنها شاخص نگریسته شود؛ کسی که می‌تواند در پست‌هایی پایین‌تر از وزارت، عملکردی متوسط یا خوب داشته باشد اما در جایگاه وزیر، نتواند مقتدرانه از حقوق آموزش‌و‌پرورش دفاع کند. وزیر آموزش‌و‌پرورش- به ویژه در حال حاضر که همان‌گونه که در بالا گفته شد آموزش‌و‌پرورش با مشکلات بسیاری دست به گریبان است- باید شخصیت نسبتا مطرحی در سطح ملی باشد که با پشتوانه مدیریت‌های موفق و درخشان گذشته خود بتواند به بسیج نیروها دست بزند. در روزهای گذشته کسی همچون شهیندخت مولاوردی مطرح بود که متاسفانه گویا به خاطر زن بودن از پست وزارت کنار گذاشته شد. اما نکته‌ای مهم که حسن روحانی، رییس‌جمهور محترم نباید فراموش کند، این است که بخش بزرگی از فرهنگیان در انتخابات با امید بهبودی در گستره آموزش، به جد و با همه توان به سود ایشان پا به کارزار انتخابات گذاشتند. اگر ایشان به راستی قصد پاسخ مثبت دادن به این امیدواری و تلاش‌ها را دارد، باید در اندیشه گزینش وزیری نیرومند برای آموزش‌و‌پرورش باشد و در آینده نیز از ایشان به جد دفاع کند تا دولت بتواند در بهبود و بهسازی آموزش‌و‌پرورش کشور، کاری نمایان و درخشان انجام دهد.»
