حضرات آیات عظام سیستانی، فیاض، شبیری زنجانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، موسوی اردبیلی، صانعی، نوری همدانی و سبحانی به پرسش های شفقنا درباره «بیماران لاعلاج» پاسخ داده اند.
به گزارش جماران متن پرسش و پاسخ های این مراجع تقلید شیعه بدین شرح است:
در بیماری های لاعلاج نظیر سرطان های پیشرفته و یا بیماری هایی که مرگ بیمار حتمی است، اگر پزشک بین دو گزینه قرار گیرد که یکی درمان بیمار به شیوه ای باشد که زندگی را احتمالا قدری طولانی تر نماید اما رنج بسیاری بر بیمار تحمیل شود و دومی شیوه ای باشد که بیمار مدت کوتاه تری زنده بماند اما رنج کمتری بکشد، در این صورت اگر بیمار خود شیوه دوم را برگزیند، آیا پزشک مجاز به تجویز آن خواهد بود؟
حضرت آیت الله العظمی سیستانی:
آنچه خود مریض اختیار می کند.
حضرت آیت الله العظمی فیاض:
بیمار نمی تواند شیوه دوم را برگزیند. وظیفه دکتر این است هر چند می تواند بر زنده ماندن بیمار کوشش نماید.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی:
مجاز به تجویز روش دوم نیست مگر درد و رنج بیمار به حدی باشد که اتخاذ آن روش، ضرورت داشته باشد.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی:
در فرض سوال، شیوه اول باید انتخاب شود.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی:
در فرض سوال که مریض گرفتار رنج فراوانی می شود می تواند روش درمان دوم را انتخاب کند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی: (ایشان در زمان حیاتشان به این پرسش پاسخ دادند)
خیر
حضرت آیت الله العظمی صانعی:
در فرض سوال پزشک مجاز است چون معالجه اش دخالتی در حدود و اختیارات و سلطنت مریض بر خودش نبوده و انتخاب بیمار هم ارتباطی به قتل نفس ندارد بلکه انتخاب طریق معالجه ای است که رنج کمتری برای او دارد و ناگفته نماند که نباید انتخاب روش درمان از طرف مریض و معالجه پزشک خلاف مقررات نظام پزشکی باشد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی:
در فرض سوال خیر، برای پزشک چنین کاری جایز نیست و حرام می باشد.
حضرت آیت الله العظمی سبحانی:
اگر سبب کوتاهی عمر شود جایز نیست و رضایت بیمار موجب جواز آن نمی شود.
