به گزارش جماران، نامه نیوز در گفت وگو با محمد عطریانفر نوشت:
حسن روحانی در مواجهه با رفتارهای تند برخی منتقدانش سکوت محسوسی داشته است . این در حالی است که مخالفان روحانی در روزهای بعد از انتخابات تند ترین انتقادات را به او داشته اند.
سکوت آقای روحانی را در برابر تخریب ها و توهین ها به ویژه واقعه روز قدس و مداحی روز عید فطر را چگونه تحلیل می کنید؟
آقای روحانی سیاست درستی را دنبال می کند، خداوند ما را توصیه کرده است «إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً». اگر برخی افراد جهالتی به خرج می دهند، رفتار بد و نامأنوس از خودشان به نمایش می گذارند و به رئیس جمهور توهین می کنند، هیچ دلیلی ندارد که آقای روحانی بخواهد مقابله به مثل کند. او باید وجاهت و جایگاه رفیع ریاست جمهوری خودش را درست نگه دارد. دیگران هستند که باید از رئیس جمهور به لحاظ حقوقی دفاع کنند و این دفاع را از کانال دستگاه قضایی پیگیر شوند. ضمن آنکه نیروهای سیاسی پشتیبان و پیرامون رئیس جمهور در جای خودش باید به این تخریب ها و توهین ها پاسخ دهند. البته شاهد بودیم که مردم به صورت خود جوش -بدون آنکه فرمانی از ناحیه ریاست جمهوری یا اصلاح طلبان صادر شده باشد- در شبکه های مجازی و اجتماعی حجم شایسته ای از مقاومت و دفاع از رئیس جمهور را در مقابل توهین ها به کار بستند و این نشان می دهد جامعه هیچ گونه توهین اینچنینی را در حق رئیس جمهور بر نمی تابد.
آیا از این اتفاق می توان برداشت کرد که آقای روحانی در مقابل توهین ها و تخریب ها سکوت استراتژیک دارد چون می داند این اقدامات تخریبی به نوعی افزایش محبوبیت برای او به ارمغان می آورد؟
آقای روحانی در مقام افزایش محبوبیت برای این سیاست تبلیغی و بازدارندگی خودش نیست، او بیشتر به این فکر می کند که برای خدمت و انجام وظیفه در قبال مردم آمده است اگر قرار باشد فرصت خود را صرف این نوع امور مقابله جویانه به کار ببندد پس چه زمانی فرصت کار پیدا می کند. به عبارت دیگر او یک رفتار متقابل سیاسی به کار نمی بندند با این امید که محبوبیت اجتماعی اش افزایش پیدا کند بلکه معتقدم آقای روحانی امروز در اوج محبوبیت است. او نزد اصلاح طلبان فوق انتظار ظاهر شده و همواره ستایش می شود، اخیرا یکی از دوستان اظهارنظر کرد و گفت «ما امروز آقای روحانی را در قامت یک اصولگرا به حساب نمی آوریم او یک شخصیت ملی و مدافع و خادم ملت محسوب می شود». پس با این توضیح آقای روحانی در عالی ترین سطح مورد ستایش و احترام اصلاح طلبان است. در انتخابات ریاست جمهوری نیز 60 درصد رأی دهندگان به آقای روحانی رأی دادند امروز حتی اگر در حوزه رقبای منطق دار آقای روحانی وارد شویم می بینیم آنها خواسته یا ناخواسته آقای روحانی را ستایش می کنند و حرمت قائل هستند. طبیعتا آقای روحانی در اوج محبوبیت و ارادت از ناحیه مردم است بنابراین نیازی به این معنا ندارد که بخواهد محبوبیت خود را افزایش دهد. معتقدم آقای روحانی انصافا به انجام تکالیف اصلی خود یعنی خدمت به مردم براساس قانون اساسی می اندیشد.
آقای روحانی در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری نشان داد می تواند به مباحث تخریبی و بداخلاقی جواب دهد، آیا الان هم جوابی در مقابل توهین ها و تخریب ها دارد که تشخیص می دهد نیازی به بیانش نیست؟
آقای روحانی در این زمینه اوج قدرت را دارد. ما در میان سیاستمداران از ابتدای انقلاب تا به امروز چنین شخصیتی را که قدرت مواجهه کلامی با رقیبش را داشته باشد ندیدیم. آقای روحانی حقیقتا در این حوزه بسیار توانا و قدرتمند است. اگر به زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری برگردیم، دیدیم آقای روحانی در مناظره اول بسیار ساکت و آرام بود با این امید که جریان رقیب متوجه اشتباهش در اتخاذ روش بشود. حتی در پشت صحنه به زبان بی زبانی به آنها گفته شد اگر این ترفندهای ضداخلاقی شان را ادامه دهند امکان مقابله وجود دارد اما گوش نکردند. در مناظرات بعدی دیدیم که در کمتر از یک دقیقه آقای روحانی آنچنان پاسخ های کوبنده و محکم و سنگینی را به رقیبان خود داد که آنها تا پایان زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری عملا در یک نوع عدم تعادل به سر بردند و نتوانستند خودشان را جمع کنند. بنابراین آقای روحانی توان پاسخگویی به تخریب ها را دارد علتش هم این است که به صفت هوش سیاسی و سابقه و تجربه اجرایی، دیپلماتیک، امنیتی و تقنینی بسیار تسلط نیرومندی بر زوایا و انحنای پشت صحنه سیاست دارد و ریشه های بسیاری از این رفتارها را خوب درک می کند. آقای روحانی ویژگی هایی را دارد که امکان پاسخگویی اش را بسیار بالا می برد اما به خاطر منافع مردم ملاحظه و پرهیز می کند.
در واقع آقای روحانی به نوعی راه آقای هاشمی را در مواجهه با تخریب ها دارد دنبال می کند؟
بلکه به نظرم قوی تر. آقای روحانی پدیده ای است. یک زمانی می گفتم وقتی رقیب آقای هاشمی را عصبانی می کرد، آقای هاشمی به یک معنا نسبت به رفتار رقبا نوعی عصبانیت در وجودش شکل می گرفت و ناراحت و به تعبیر عوامانه ضربان قلب ایشان از حالت عادی خارج می شد اما آقای روحانی به هیچ عنوان عصبانی نمی شود. در مواقعی که رقیب به اصطلاح او را عصبانی می کند ضربان قلبش از استاندارد منطقی خودش یک شماره هم بالا نمی رود، بسیار آرام می تواند پاسخ دهد. از این جهت سیره او، سیره تحمل و صبر و پایداری است. آقای روحانی خیلی اعصابش براثر رفتارهای شکننده، شکسته نمی شود. آقای هاشمی عزیز در مقابل این رفتارهای خشن رقبای تندرو و بی اخلاق اصولگرا دچار نوعی دلخوری سنگین می شد لکن این جنبه را ما در آقای روحانی ندیدیم.
