به گزارش جماران، نامه نیوز نوشت:
نگاه آیت الله علم‌الهدی به جایگاه رای مردم، در واقع بیانگر نوع نگاه جریانی است که در انتخابات در مقابل روحانی صف آرایی کرده بودند. به باور آنها دفاع از کشور و رفع تهدید‌ها نه با «حضور حداکثری» بلکه با حضور «حداقلی افرادی که حاضرند خون بدهند» میسر می شود.
آیت الله علم الهدی روز گذشته در دیدار با جمعی از جوانان بسیجی در ترسیم راه‌های مقابله با غرب به بخش عدم صرفه حمله نظامی برای تصرف ایران اشاره کرده گفته: «حرکت نظامی نیز برایشان صرف نمی‌کند، به‌جایی نمی‌رسد و نهایتاً قدرت تصرف کشور را پیدا نمی‌کنند زیرا کشور در وضعیتی است که اگر از یک جریان دین‌گرای وابسته به ولایت، ده نفر هم باقی بمانند، آن ده نفر تا آخرین قطره خون خود خواهند ایستاد.»
این بخش از اظهارات ایشان در واقع بیانگر نوع نگاه جریانی است که در انتخابات در مقابل روحانی صف آرایی کرده بودند. به باور آنها دفاع از کشور و رفع تهدید‌ها نه با «حضور حداکثری» بلکه با حضور «حداقلی افرادی که حاضرند خون بدهند» میسر می شود. از همینجاست که تقابل دو دیدگاه به جایگاه و نقش مردم میان اصلاح طلبان و آنها مشخص می شود.
این نگاه حتی آشکارا برخلاف نگاه رهبر معظم انقلاب است. برپایه اظهارات مکرر رهبری آنچه موجب عدم حمله نظامی به ایران می‌شود، حضور گسترده مردم است. نه حضور حداقلی آنها. رهبری در جایی گفتند: «اگر میان ملت و نظام فاصله بیفتد و مردم به صحنه نیایند، دشمنان هر کاری بخواهند انجام می دهند چرا که این کارها برای آنها خیلی هم سخت نیست همانطور که در جاهای دیگر دنیا این کارها را کرده اند.» (مهر، 10 اردیبهشت 96) و در جای دیگری تاکید میکنند: «واقعیت آن است که در تمامی سالهای متمادی، حضور ملت در صحنه، موجب رفع سایه جنگ و تعرض از سر ایران شده است.»
لذا برهمین اساس است که می‌بینیم نگاه آیت الله علم الهدی تفاوت فاحشی با نگاه رهبری نظام دارد. از سوی دیگر این نگاه حداقلی ارتباط مستقیمی نیز با انتخابات (خصوصا همین انتخابات اخیر دارد). آنها که فکر میکنند آمریکا به این خاطر که «ده نفر حاضرند برای کشور خون بدهند» به کشور حمله نمی‌کند، همانها هستند که حضور مردم و مشارکت بالای مردم را در انتخابات هم نمی‌خواهند. به این معنا که برایشان مهم نیست فرد پیروز در انتخابات با چه تعداد آراء برنده به ریاست جمهوری راه‌پیدا کند. از همین رو بود که از مشارکت بالای مردم در انتخابات اخیر ناراحت بودند. مشارکتی که می‌دانستند هر وقت بالا می‌رود موجب شکست خواهد شد. از همین رو گلایه‌ها را عمومی تر کردند. تا جایی که رهبر انقلاب در دیدار با دانشجویان گفت: مسئله‌ی «نقش مردم در حکومت» یکی از این کلید‌واژه‌ها است؛ این کلیدواژه است. بعضی‌ها از بچّه‌های خوب و انقلابی تعجّب میکنند که فلانی مدام میگوید در انتخابات شرکت کنید، شرکت کنید؛ از من گله‌مند می شوند که چرا شما مدام گفتید بیایید در انتخابات شرکت کنید. آقاجان! توجّه داشته باشید که مصیبت، آن‌روزی است که مردم پشت کنند به صندوق رأی؛ این مصیبت است؛ و دشمن این را می خواهد.»
رهبری در ادامه اشاره می‌کند که این صداها را که این حرفها را می‌زند شنیده‌اند: «الان شماها باید زودتر از من بشنوید، بنده هم شنفته‌ام صداهایی را که بلند می شود، آرزو میکنند و انتظار میکشند روزی را که نود درصد مردم پای صندوقها شرکت نکنند. حالا مثلاً فرض کنید که گفتند بیست‌وچند درصد پای صندوقها شرکت نکردند، نیامدند؛ میگویند این کافی نیست، باید کاری کنیم که نود درصد مردم پای صندوقهای رأی نیایند؛ مصیبت آن است. بنده آن را میبینم. حضور مردم پای صندوق رأی، یک نعمت بزرگی است. «مردم‌سالاری»، این جزو کلیدواژه‌های اصلی است؛ این را فراموش نکنید.» (دیدار با دانشجویان رمضان 96)
این تفاوت اصلی در نگاه دو جریان به حضور و رای مردم است. آنها که رای و حضور مردم را (چه در دفاع و چه در مشارکت سیاسی) به طور حداقلی آن کافی می‌دانند، و ما که معتقدیم: این مشارکت حداکثری است که پایه های مشروعیت نظام را تقویت، کشور را به سمت توسعه حرکت و از خطرات دور نگه می‌دارد.
