به گزارش جماران، روزنامه وقایع اتفاقیه به نقل از اکبر ترکان نوشت:
برنامه‌های توسعه در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می‌دهد در بازه سال‌های 41 تا 51 که برنامه‌های سوم و چهارم اجرا شده، ایران بیشترین توسعه صنعتی را شاهد بوده است اما درحالی قیمت نفت در مدت یک دهه از 6,2 دلار به 11 دلار افزایش یافت که همزمان کشور به سمت واردات بی‌رویه روی آورد
نتیجه این شد که تمامی دستاوردهای صنعتی زمانبر آن به باد برود؛ به عبارت دیگر، دولت در آن زمان تا توانست کالا وارد کشور کرد که این اقدام، آغاز شکست صنعت داخلی ایران بود. این روند نزولی کشور، قبل از انقلاب در دوره ریاست‌جمهوری مرحوم هاشمی‌رفسنجانی که به دوره سازندگی مشهور است، ارتقا یافت و در ادامه در دولت آقای خاتمی حفظ شد اما دستاوردهای به‌دست‌آمده در دولت‌های نهم و دهم نابود شد زیرا بار دیگر اتفاق‌های سال‌های 51 تا 56 تکرار شد. درواقع با افزایش درآمدهای نفتی، صنایع داخلی مضمحل شد تا جایی که سنگ قبر هم جزء کالاهای وارداتی به ایران قرار گرفت. با این توضیح که کالاهای دیگری هم که کشور توانایی تولید آنها را داشت، از محصولات کشاورزی تا پوشاک، وارد ایران شد و این‌گونه صنعت داخلی ضربه سنگینی خورد. این آسیب جدی به اندازه‌ای بود که آثار آن باوجود تلاش‌های زیاد دولت حسن روحانی همچنان باقی هستند و واحدهای تولیدی متوقف‌شده از سال‌های 84 تا 92 هنوز راه‌اندازی نشده‌اند.
کپی شد
