عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به نقش موثر حضرات آیات موسوی اردبیلی و هاشمی رفسنجانی در شکل گیری و تداوم نهضت انقلاب اسلامی گفت: ارتقاء و رشد سطح فرهنگی و علمی جامعه پس از پیروزی انقلاب مرهون خدمات ارزنده این 2 شخصیت بزرگ و برجسته انقلاب است.
به گزارش جماران، حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فاضل میبدی عصر دوشنبه در همایش یاران انقلاب به مناسبت گرامیداشت آیت الله موسوی اردبیلی (ره) و هاشمی رفسنجانی (ره) در سالن قربانیای دانشگاه شیخ مفید قم اظهار کرد: دهه 50 هجری شمسی دوران عجیب و غریب و پرفراز و نشیبی بود، چرا که در این دهه گروه های سیاسی اعم از چپ و راست و ملحد و موحد بسیار رشد پیدا کرده بودند، و هدف مشترک همه آنها نیز مبارزه با حکومت شاه بود.
وی با اشاره به حضور اشخاص روحانی در میان چهره های سیاسی آن زمان، افزود: روحانیان از سال 1342 تا 1357 به سه بخش قابل تقسیم بندی هستند، یک بخش از آنها بی تفاوت بودند و به شاه، انقلاب و امام راحل به هیچ وجه کار نداشتند و برخی نیز مبارز بودند و برای آنها چیزی به نام حکومت شاه به عنوان یک دستگاه فاسد، مبارزه سیاسی و همچنین اسلام به عنوان یک دین اجتماعی مطرح بود.
وی ادامه داد: این گروه نیز به 2 بخش تقسیم می شدند که برخی از آنها خیلی سرسختانه، صریح و شفاف در سخنرانی ها و بیانیه ها شاه را هدف قرار می دادند و با حکومت مبارزه می کردند که آیت الله طالقانی و آیت الله منتظری و آیت الله هاشمی رفسنجانی در راس آنها قرار داشتند و در جریان مبارزه در طیف روحانیت بیشتر از همه مطرح بودند چون بیشتر مبارزه می کردند، شفاف بودند و بیشترین زندان ها را نیز تحمل کردند.
وی اضافه کرد: برخی روحانیان دیگر نیز در عین اینکه مبارز بودند و دستگاه شاه را یک دستگاه ظالم و ستمگر می دانستند اما در حد و اندازه این سه روحانی بزرگوار در مسیر مبارزه شفاف، صریح و سختگیر نبودند و بیشتر معتقد به یک مبارزه فرهنگی و ایجاد تحول های فرهنگی در جامعه بودند که آیت الله بهشتی، آیت الله مطهری و آیت الله موسوی اردبیلی و همچنین امام موسی صدر از شاخص ترین آنها به شمار می رفتند، و در قم برای طلبه ها سخنرانی می کردند.
استاد دانشگاه مفید گفت: آیت الله موسوی اردبیلی حرکت فرهنگی را در تهران بسیار جدی شروع کرد و وقتی در شرق تهران که حسینیه ارشاد قرار داشت، و مقداری اختلاف ها میان شهید مطهری و مرحوم علی شریعتی و خیلی از افراد دیگر بوجود آمده بود، در غرب تهران کانون توحید را به عنوان یکی از مراکز بسیار مهم و تاثیر گذار ایجاد کرد تا در اثر اختلاف های بوجود آمده کار تبلیغی بر سکوی دین و بر اساس دین تعطیل نشود.
وی افزود: مرحوم موسوی اردبیلی در کنار این کانون توحید، مسجد و موسسه خیریه امیرالمومنین (ع) را نیز تاسیس کرد که خود او پیش نماز آن بود و محلی برای اجتماع دانشجویان مسلمان و مذهبی تهران محسوب می شد، و شخصیت هایی مانند شهید مطهری و علامه جعفری و همچنین حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی رئیس جمهوری نیز در همین مکان فعالیت و رشد و نمو پیدا کردند.
وی گفت: یکی از کارهای اساسی که در آن زمان به فکر آیت الله موسوی اردبیلی رسید این بود که این کار فرهنگی که در تهران آغاز شده نباید به یک مسجد و کانون توحید اکتفا شود از این رو اقدام به تشکیل مدارس کرد چرا که معتقد بود اگر می خواهیم نسل جوان انقلابی و مذهبی داشته باشیم باید از اساس آنها را تربیت کنیم، از این رو فقط به فکر مذهبی تربیت کردن جوانان نبود بلکه به دنبال بهترین دبیر و معلم بود که کار تعلیم را در کنار تربیت را به خوبی انجام دهند، و به همین علت مدرسه مفید را در تهران ایجاد کرد.
وی با بیان اینکه کمک به مستمندان، یتیمان و تامین جهیزیه برای دختران بی بضاعت از جمله اقدام های انجام شده در این موسسه خیریه بود، افزود: مجموع این اقدام ها که آیت الله موسوی اردبیلی در قالب یک نواندیشی دینی انجام داد، در ترویج و تقویت جریان فکری و مالی انقلاب نقش مهمی داشت، ولی چون فضای احساسی و انقلابی در جامعه خیلی قوی بود این کارها به چشم نمی آمد و کسی برای آن تبلیغ نمی کرد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه حرکت های فرهنگی و تبلیغی که آن فقیه عالیقدر در پیش از انقلاب آغاز کرده بود پس از انقلاب مظلوم واقع شد، گفت: آن مرحوم این فعالیت ها را به شکل کلان تر ادامه داد و یکی از چشم اندازهایی که او ترسیم کرده بود با تشکیل دانشگاه مفید به عنوان دانشگاهی با کیفیت و با استادان خیلی خوب و اعضای هیات علمی فرهمند و فرهیخته تحقق پیدا کرد.
آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ماه 1304 اردبیل به دنیا آمد و در سوم آذر ماه 1395 درگذشت، وی از 1360 تا 1368 رئیس دیوان عالی کشور و عالی ترین مقام قضایی ایران بود و تا پایان عمر نیز ریاست دانشگاه مفید را بر عهده داشت.
عضو مجمع محققین حوزه همچنین با اشاره به تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی بوسیله آیت الله هاشمی رفسنجانی، افزود: آیت الله موسوی اردبیلی و هاشمی رفسنجانی پس از انقلاب فکر می کردند، حال که این انقلاب صورت گرفته نباید تمام هدف ها به جا به جایی قدرت و تغییر اوضاع سیاسی کشور محدود شود، و به همین خاطر مسائل فرهنگی را مورد توجه قرار دادند، چون که اگر مسائل فرهنگی در کشور فراموش شود، همه چیزها بر باد می رود.
وی با بیان اینکه یکی از چیزهایی که در رسانه ها، ادبیات و سخنرانی های ما مورد توجه قرار نمی گیرد بعد و جنبه فرهنگی انقلاب است و بسیار مظلوم واقع شده، گفت: اقدام هاشمی رفسنجانی در تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان یکی از سیبل های فرهنگی کشور کار بسیار بزرگ و منحصر به فردی بود.
فاضل میبدی با اشاره به اینکه هاشمی رفسنجانی در بین سیاستمداران کشور بیشترین مشق و دیکته سیاسی را داشته است، افزود: رئیس فقید تشخیص مصلحت نظام از سال های 37 و 38 و قبل از رحلت آیت الله بروجردی و آشنایی با حضرت امام از سال 40 به بعد در اوج مبارزه ها و در همه صحنه ها حضور فعال داشته
و تا اواخر عمر نیز به سیاست ورزی و سیاست مداری مشهور بوده است.
وی تصریح کرد: به طور طبیعی هر کس مشق سیاسی و سیاست ورزی بیشتری داشته باشد نقد بیشتری نیز بر آن وارد می شود، و نقدهایی که به هاشمی تا به حال وارد شده بر 2 نوع است و گاهی گفته می شود اگر از سال 70 به بعد در دوران اوج ریاست جمهوری در حوزه اقتصادی و سیاسی فلان کار را انجام می داد بهتر بود، که البته هاشمی انسانی بود نقد پذیر و از نقدهایی که بر او وارد می شد استقبال می کرد، و اگر همه نقدها نسبت به او واقعا به شکل گفت و گو باشد همه جا محبوب است.
وی افزود: من در چند جلسه ای که با آقای هاشمی بودم به هیچ وجه ندیدم وقتی کسی از او انتقاد می کند، اوقاتش تلخ شود، به او پرخاش کند و به دنبال هیاهو باشد.
فاضل میبدی خاطر نشان کرد: اگر همه مسئولان نظام اسلامی چه آنهایی که شهید و یا مرحوم و یا آنهایی که هم اکنون نیز در قید حیات هستند را در یک تابلو ترسیم کنیم بیشترین شغل و مسئولیت سیاسی را در بین همه آنها هاشمی رفسنجانی داشته است، و از ابتدا در کنار امام بود و در روزهای نخست انقلاب با لباس روحانیت در تلویزیون ظاهر می شود و حکم حضرت امام در مورد ریاست مهندس بازرگان بر دولت موقت را قرائت می کند.
وی گفت: متاسفانه یکی از مواردی که به عنوان نقد بر امثال هاشمی رفسنجانی وارد می شود، حمله های هدفمند است و نسل جوان دانشگاهی باید به این موضوع توجه داشته باشند که در کار سیاست ورزی و سیاست مداری هیچ وقت منطق هیاهو را بر کارهای خود حاکم نکنند و منطق باید منطق گفت و گو باشد و یکی از کارهایی که در بخشی از ادبیات انقلاب اسلامی وجود داشته و هنوز هم وجود دارد، برخوردهای مبتنی بر هیاهو است.
وی افزود: این برخوردها خارج از مرزهای کشور نبوده بلکه عمدتا از سوی کسانی انجام می شود که مسلمان بودند اما قرائت سیاسی آنها افراط گرایانه، داعشی صفت، و به دور از عقل و منطق بوده است.
استاد دانشگاه مفید قم تصریح کرد: اگر کسی در کار سیاسی خود را مالک حقیقت دانست یک استبدادی شکل می گیرد که طرف مقابل را باید به هر قیمت که شده از پا در آورد، و بر همین اساس کسانی که در برابر هاشمی رفسنجانی قرار گرفتند و هنوز هم قرار دارند خود را مالک حقیقت می دانند و به دیگران نیز می گویند شما چه کاره هستید؟ این سفره انقلاب برای ما است! از این رو همگان دیدند که چه برخوردهایی حتی در رسانه های عمومی کشور با آیت الله هاشمی صورت گرفت.
وی با اشاره به حضور اشخاص روحانی در میان چهره های سیاسی آن زمان، افزود: روحانیان از سال 1342 تا 1357 به سه بخش قابل تقسیم بندی هستند، یک بخش از آنها بی تفاوت بودند و به شاه، انقلاب و امام راحل به هیچ وجه کار نداشتند و برخی نیز مبارز بودند و برای آنها چیزی به نام حکومت شاه به عنوان یک دستگاه فاسد، مبارزه سیاسی و همچنین اسلام به عنوان یک دین اجتماعی مطرح بود.
وی ادامه داد: این گروه نیز به 2 بخش تقسیم می شدند که برخی از آنها خیلی سرسختانه، صریح و شفاف در سخنرانی ها و بیانیه ها شاه را هدف قرار می دادند و با حکومت مبارزه می کردند که آیت الله طالقانی و آیت الله منتظری و آیت الله هاشمی رفسنجانی در راس آنها قرار داشتند و در جریان مبارزه در طیف روحانیت بیشتر از همه مطرح بودند چون بیشتر مبارزه می کردند، شفاف بودند و بیشترین زندان ها را نیز تحمل کردند.
وی اضافه کرد: برخی روحانیان دیگر نیز در عین اینکه مبارز بودند و دستگاه شاه را یک دستگاه ظالم و ستمگر می دانستند اما در حد و اندازه این سه روحانی بزرگوار در مسیر مبارزه شفاف، صریح و سختگیر نبودند و بیشتر معتقد به یک مبارزه فرهنگی و ایجاد تحول های فرهنگی در جامعه بودند که آیت الله بهشتی، آیت الله مطهری و آیت الله موسوی اردبیلی و همچنین امام موسی صدر از شاخص ترین آنها به شمار می رفتند، و در قم برای طلبه ها سخنرانی می کردند.
استاد دانشگاه مفید گفت: آیت الله موسوی اردبیلی حرکت فرهنگی را در تهران بسیار جدی شروع کرد و وقتی در شرق تهران که حسینیه ارشاد قرار داشت، و مقداری اختلاف ها میان شهید مطهری و مرحوم علی شریعتی و خیلی از افراد دیگر بوجود آمده بود، در غرب تهران کانون توحید را به عنوان یکی از مراکز بسیار مهم و تاثیر گذار ایجاد کرد تا در اثر اختلاف های بوجود آمده کار تبلیغی بر سکوی دین و بر اساس دین تعطیل نشود.
وی افزود: مرحوم موسوی اردبیلی در کنار این کانون توحید، مسجد و موسسه خیریه امیرالمومنین (ع) را نیز تاسیس کرد که خود او پیش نماز آن بود و محلی برای اجتماع دانشجویان مسلمان و مذهبی تهران محسوب می شد، و شخصیت هایی مانند شهید مطهری و علامه جعفری و همچنین حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی رئیس جمهوری نیز در همین مکان فعالیت و رشد و نمو پیدا کردند.
وی گفت: یکی از کارهای اساسی که در آن زمان به فکر آیت الله موسوی اردبیلی رسید این بود که این کار فرهنگی که در تهران آغاز شده نباید به یک مسجد و کانون توحید اکتفا شود از این رو اقدام به تشکیل مدارس کرد چرا که معتقد بود اگر می خواهیم نسل جوان انقلابی و مذهبی داشته باشیم باید از اساس آنها را تربیت کنیم، از این رو فقط به فکر مذهبی تربیت کردن جوانان نبود بلکه به دنبال بهترین دبیر و معلم بود که کار تعلیم را در کنار تربیت را به خوبی انجام دهند، و به همین علت مدرسه مفید را در تهران ایجاد کرد.
وی با بیان اینکه کمک به مستمندان، یتیمان و تامین جهیزیه برای دختران بی بضاعت از جمله اقدام های انجام شده در این موسسه خیریه بود، افزود: مجموع این اقدام ها که آیت الله موسوی اردبیلی در قالب یک نواندیشی دینی انجام داد، در ترویج و تقویت جریان فکری و مالی انقلاب نقش مهمی داشت، ولی چون فضای احساسی و انقلابی در جامعه خیلی قوی بود این کارها به چشم نمی آمد و کسی برای آن تبلیغ نمی کرد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه حرکت های فرهنگی و تبلیغی که آن فقیه عالیقدر در پیش از انقلاب آغاز کرده بود پس از انقلاب مظلوم واقع شد، گفت: آن مرحوم این فعالیت ها را به شکل کلان تر ادامه داد و یکی از چشم اندازهایی که او ترسیم کرده بود با تشکیل دانشگاه مفید به عنوان دانشگاهی با کیفیت و با استادان خیلی خوب و اعضای هیات علمی فرهمند و فرهیخته تحقق پیدا کرد.
آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ماه 1304 اردبیل به دنیا آمد و در سوم آذر ماه 1395 درگذشت، وی از 1360 تا 1368 رئیس دیوان عالی کشور و عالی ترین مقام قضایی ایران بود و تا پایان عمر نیز ریاست دانشگاه مفید را بر عهده داشت.
عضو مجمع محققین حوزه همچنین با اشاره به تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی بوسیله آیت الله هاشمی رفسنجانی، افزود: آیت الله موسوی اردبیلی و هاشمی رفسنجانی پس از انقلاب فکر می کردند، حال که این انقلاب صورت گرفته نباید تمام هدف ها به جا به جایی قدرت و تغییر اوضاع سیاسی کشور محدود شود، و به همین خاطر مسائل فرهنگی را مورد توجه قرار دادند، چون که اگر مسائل فرهنگی در کشور فراموش شود، همه چیزها بر باد می رود.
وی با بیان اینکه یکی از چیزهایی که در رسانه ها، ادبیات و سخنرانی های ما مورد توجه قرار نمی گیرد بعد و جنبه فرهنگی انقلاب است و بسیار مظلوم واقع شده، گفت: اقدام هاشمی رفسنجانی در تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان یکی از سیبل های فرهنگی کشور کار بسیار بزرگ و منحصر به فردی بود.
فاضل میبدی با اشاره به اینکه هاشمی رفسنجانی در بین سیاستمداران کشور بیشترین مشق و دیکته سیاسی را داشته است، افزود: رئیس فقید تشخیص مصلحت نظام از سال های 37 و 38 و قبل از رحلت آیت الله بروجردی و آشنایی با حضرت امام از سال 40 به بعد در اوج مبارزه ها و در همه صحنه ها حضور فعال داشته
و تا اواخر عمر نیز به سیاست ورزی و سیاست مداری مشهور بوده است.
وی تصریح کرد: به طور طبیعی هر کس مشق سیاسی و سیاست ورزی بیشتری داشته باشد نقد بیشتری نیز بر آن وارد می شود، و نقدهایی که به هاشمی تا به حال وارد شده بر 2 نوع است و گاهی گفته می شود اگر از سال 70 به بعد در دوران اوج ریاست جمهوری در حوزه اقتصادی و سیاسی فلان کار را انجام می داد بهتر بود، که البته هاشمی انسانی بود نقد پذیر و از نقدهایی که بر او وارد می شد استقبال می کرد، و اگر همه نقدها نسبت به او واقعا به شکل گفت و گو باشد همه جا محبوب است.
وی افزود: من در چند جلسه ای که با آقای هاشمی بودم به هیچ وجه ندیدم وقتی کسی از او انتقاد می کند، اوقاتش تلخ شود، به او پرخاش کند و به دنبال هیاهو باشد.
فاضل میبدی خاطر نشان کرد: اگر همه مسئولان نظام اسلامی چه آنهایی که شهید و یا مرحوم و یا آنهایی که هم اکنون نیز در قید حیات هستند را در یک تابلو ترسیم کنیم بیشترین شغل و مسئولیت سیاسی را در بین همه آنها هاشمی رفسنجانی داشته است، و از ابتدا در کنار امام بود و در روزهای نخست انقلاب با لباس روحانیت در تلویزیون ظاهر می شود و حکم حضرت امام در مورد ریاست مهندس بازرگان بر دولت موقت را قرائت می کند.
وی گفت: متاسفانه یکی از مواردی که به عنوان نقد بر امثال هاشمی رفسنجانی وارد می شود، حمله های هدفمند است و نسل جوان دانشگاهی باید به این موضوع توجه داشته باشند که در کار سیاست ورزی و سیاست مداری هیچ وقت منطق هیاهو را بر کارهای خود حاکم نکنند و منطق باید منطق گفت و گو باشد و یکی از کارهایی که در بخشی از ادبیات انقلاب اسلامی وجود داشته و هنوز هم وجود دارد، برخوردهای مبتنی بر هیاهو است.
وی افزود: این برخوردها خارج از مرزهای کشور نبوده بلکه عمدتا از سوی کسانی انجام می شود که مسلمان بودند اما قرائت سیاسی آنها افراط گرایانه، داعشی صفت، و به دور از عقل و منطق بوده است.
استاد دانشگاه مفید قم تصریح کرد: اگر کسی در کار سیاسی خود را مالک حقیقت دانست یک استبدادی شکل می گیرد که طرف مقابل را باید به هر قیمت که شده از پا در آورد، و بر همین اساس کسانی که در برابر هاشمی رفسنجانی قرار گرفتند و هنوز هم قرار دارند خود را مالک حقیقت می دانند و به دیگران نیز می گویند شما چه کاره هستید؟ این سفره انقلاب برای ما است! از این رو همگان دیدند که چه برخوردهایی حتی در رسانه های عمومی کشور با آیت الله هاشمی صورت گرفت.
کپی شد
