مقیمی رئیس دانشگاه تهران گفت: یک آمار غیرواقعی در رابطه با ادعای اخراج اساتید برای دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده بود که مشخص نبود دقیقاً برای کدام دانشگاه است. ما در دانشگاه تهران هیچ وقت رویکرد برخورد نامناسب با اساتید و دانشگاهیان نداشته‌ایم و با هیچکدام از دانشجویان و کارمندان و اساتید که منتقد سیاسی و اجتماعی هستند، در ارتباط با فعالیت‌هایشان برخورد تنبیهی صورت نگرفته است.
به گزارش جماران؛ به نقل از مهر، رییس دانشگاه تهران گفت: شما اگر یک مورد اخراجی اساتید پیدا کردید، به من معرفی کنید. آمادگی کامل دارم که یک جلسه با حضور رسانه‌ها برگزار کنم و با این استاد مدعی اخراج مناظره کنم.
موج شایعه اخراج اساتید دانشگاه‌های ایران در تابستان ۱۴۰۲ به راه افتاد. شایعه‌های اخراج از دانشگاه، تعلیق، قطع یا کاهش حقوق، بازنشستگی اجباری، احضار توسط حراست دانشگاه، احضار از سوی نهادهای امنیتی و در نهایت محرومیت از فرصت‌های حرفهای، بودجه‌های مطالعاتی و پروژه‌های علمی، از جمله موضوعاتی بود که در خصوص عملکرد دانشگاه تهران در فضای مجازی رواج پیدا کرد که هیأت رئیسه دانشگاه تهران در موقعیت‌های متعدد رخ دادن این موضوعات را به صورت قاطعانه تکذیب کرده است.
با توجه به اینکه اساتید دانشگاه از سرمایه‌های ارزشمند کشور محسوب می‌شوند و کنشگری سیاسی صحیح و نقد درست از جمله وظایف اجتماعی است خبرنگار درباره شایعه اخراج اساتید در دانشگاه تهران با دکتر سید محمد مقیمی گفت‌وگو کرد که در ادامه این گفت وگو را می‌خوانیم.
* در ماه‌های اخیر گمانه‌ای تحت عنوان اخراج و توبیخ اساتید دانشگاه تهران از سوی برخی رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است، در این باره توضیحاتی می‌فرمایید؟
یک آمار غیرواقعی در رابطه با ادعای اخراج اساتید برای دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده بود که مشخص نبود دقیقاً برای کدام دانشگاه است. ما در دانشگاه تهران هیچ وقت رویکرد برخورد نامناسب با اساتید و دانشگاهیان نداشته‌ایم و با هیچکدام از دانشجویان و کارمندان و اساتید که منتقد سیاسی و اجتماعی هستند، در ارتباط با فعالیت‌هایشان برخورد تنبیهی صورت نگرفته است. در دانشگاه تهران نه تنها برخورد نامناسب با منتقد صورت نمی‌گیرد، بلکه فضایی فراهم می‌شود که انتقادها مطرح شود، در واقع ما در دانشگاه تهران سازوکارهای نقد را فراهم کرده‌ایم.
تلویزیون اینترنتی را در ابتدای دوره جدید مدیریت دانشگاه تهران تأسیس کرده‌ایم که در هیچ دانشگاهی سابقه راه‌اندازی چنین رسانه و ظرفیتی وجود ندارد و همواره تلاش می‌کنیم حرفهای منتقدین بیشتر شنیده شود. راه‌اندازی تلویزیون اینترنتی به عنوان رسانه دانشگاه و همچنین تقویت واحد روابط عمومی در دانشگاه تهران مؤید این رویکرد است که ما در دانشگاه تهران برخورد کاملاً مناسب و در شأن اساتید و دانشگاهیان داریم.
*آیا تا به حال در دانشگاه تهران استادی اخراج شده است؟ اگر پاسخ شما مثبت است این اخراج به چه صورت بوده است؟
همیشه گفته‌ام که هیچ استاد اخراجی در دانشگاه تهران نداریم زیرا اخراج معنای خاص خود را دارد. وقتی از ادعای اخراج استاد نام برده می‌شود به این معنا است که قرارداد یک استاد با استخدام رسمی دانشگاه تهران به دلایل مختلف و به صورت یکطرفه لغو شود که چنین موضوعی طی ۲.۵ سال اخیر در دانشگاه تهران اتفاق نیفتاده است.
در مورد اعضای هیأت علمی پیمانی شرایط به گونه دیگری است. وقتی دوره پیمانی عضو هیأت علمی به پایان می‌رسد، عملکرد علمی و اخلاقی او مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در وضعیت استخدامی عضو هیأت علمی پیمانی که قرارداد یکساله با او منعقد می‌شود، در متن قرارداد قید می‌شود که فرد از نظر علمی و از نظر مقالات و پژوهش‌ها باید شایستگی داشته باشد و اگر عضو هیأت علمی پیمانی موفق نشود در پایان سال در ارزیابی‌های علمی، پژوهشی، فرهنگی و اخلاقی که توسط دانشجویان، همکارانش و واحدهای متولی رصد عملکرد اعضای هیأت علمی صورت می‌گیرد، امتیاز لازم را کسب کند، دانشگاه قادر به ادامه همکاری به عنوان عضو هیأت علمی پیمانی نخواهد بود.
هیچ استاد اخراجی در دانشگاه تهران نداریم زیرا اخراج معنای خاص خود را دارد و چنین موضوعی طی ۲.۵ سال اخیر در دانشگاه تهران اتفاق نیفتاده استهیأت علمی در ابتدا به صورت استخدام پیمانی و در قالب قرارداد یکساله جذب دانشگاه می‌شود و در پایان دوره یکساله، عملکرد وی بر اساس شرایط مندرج در قرارداد مورد بررسی قرار گرفته و مجدداً شایستگی‌های فرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این فرآیندی است که در خصوص همه اعضای هیأت علمی منجمله اینجانب رعایت شده و همه ما این مراحل را در مسیر ترقی عضویت هیأت علمی خود طی کرده‌ایم. ممکن است عضو هیأت علمی در ارزیابی دانشجویان و همچنین عملکرد آموزشی، پژوهشی و فرهنگی، امتیاز کافی بدست نیاورد یا توان تدریس او به اندازه کافی رضایت‌بخش نباشد، یا عملکرد پژوهشی و منش استادی در حد استانداردهای دانشگاه تهران نباشد؛ طبیعی است که در این حالت بعد از پایان قرارداد یکساله، قرارداد جدیدی منعقد نمی‌شود و آن فرد دیگر عضو هیأت علمی دانشگاه نخواهد بود. این روند در واقع سنت دانشگاه در همه دوره‌های مدیریتی بوده است و در دوره جاری مدیریت دانشگاه نیز این شیوه استخدامی که مبتنی بر آئین‌نامه استخدامی و ضوابط اداری است، همچنان جاری و ساری است.
* اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران چگونه مورد ارزیابی قرار می‌گیرند و نتیجه این ارزیابی چگونه در قطع همکاری با دانشگاه تأثیر دارد؟
همیشه و در همه دوره‌های دانشگاه تهران، عضو هیأت علمی با قرارداد پیمانی در پایان قرارداد یک ساله‌اش مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و اگر شرایط لازم را داشته باشد، قراردادش برای سال آینده تمدید می‌شود تا وضعیت استخدام او به رسمی آزمایشی و رسمی تغییر پیدا کند. مادامی که وضعیت یک عضو هیأت علمی، قرارداد پیمانی است، هر ساله باید عملکرد او از جنبه‌های مختلف بررسی شود. برخی از این اساتید علیرغم میل ما ممکن است شرایط لازم را نداشته باشند و در پایان قراردادشان، همکاری ایشان تمدید نشود.
چنانچه در مجموعه دانشکده‌ها و در گروه‌ها این استاد نتوانسته باشد تراز علمی استادی دانشگاه تهران را کسب کند، ما به افرادی که تراز لازم را کسب نکرده‌اند، فرصت می‌دهیم که یک سال دیگر پژوهش انجام دهند و تراز علمی لازم را به دست بیاورند.
برخی از اعضای هیأت اجرایی جذب مرکزی دانشگاه که در دوره‌های قبلی مدیریت دانشگاه تهران حضور داشته‌اند، گاهی اوقات بر ما خرده می‌گیرند که در زمینه فرصت دادن به افرادی که نتوانسته‌اند به معیارها و شاخص‌های مورد نظر دست یابند، بیش از حد نرمش به‌خرج می‌دهیم؛ ولی استدلال من این است که تا آنجا که ممکن است و احتمال بهبود عملکرد وجود دارد، باید به افرادی که ولو یکسال با دانشگاه قرارداد داشته‌اند، فرصت داده شود و با فراهم کردن امکانات و زمینه‌های لازم و حتی ساعت‌ها گفت‌وگوی حضوری با این افراد و مدیران دانشکده مربوطه، تلاش‌مان این است که عدم تمدید قراردادهای پیمانی به حداقل ممکن برسد که مقایسه آماری بخوبی بیانگر این است که در قیاس با دوره‌های سابق مدیریت دانشگاه، وضعیت بهتری داشته‌ایم.
* شما به عنوان رئیس دانشگاه تهران این موضوع که گفته می‌شود با اساتید دانشگاه تهران به دلیل تفکرات سیاسی و نقد کردن برخورد می‌شود را تا چه اندازه درست می‌دانید؟
این موضوع کاملاً غیر واقعی است. من به شما اطمینان می‌دهم که در این خصوص با هیچ شخصی قطع همکاری نداشته‌ایم و با تعداد قلیلی از افراد پیمانی، صرفاً بخاطر موضوعات علمی و تراز استادی دانشگاه تهران قطع همکاری کرده‌ایم. البته ممکن است یک هیأت علمی پیمانی که تراز علمی را کسب نکرده است و در عین حال نقد سیاسی هم کرده باشد، در این لیست قرار داشته باشد و بخواهد از همین موضوع سو استفاده بکند و عدم تمدید قرارداد را به گردن رویکرد سیاسی بیاندازد و نه عدم احراز شایستگی‌های علمی.
* پس علت نام بردن اسامی برخی از اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران در فضای مجازی تحت عنوان استاد اخراجی دانشگاه تهران چیست؟
بله، در فضای مجازی عده‌ای را نام می‌برند که در دانشگاه تهران حق‌التدریس بوده‌اند - که عضو هیأت علمی دانشگاه تهران هم نیستند - و بنا به دلایلی همچون عدم نیاز گروه، نمره پایین ارزیابی دانشجویی و یا در مواردی به علت مشکل اخلاقی، ادامه همکاری با آنها قطع شده باشد. اما در برخی رسانه‌ها می‌شنویم که می‌گویند ما به علت نقد سیاسی و یا گرایشات سیاسی، با آنها قطع همکاری کرده‌ایم! من همین‌جا اعلام می‌کنم حاضرم اگر هر مدرس حق‌التدریس یا عضو هیأت علمی پیمانی بگوید که وی را به علت نقد سیاسی یا گرایش خاص سیاسی از دانشگاه تهران اخراج کرده‌اند، با حضور هر رسانه‌ای که استاد مدعی مشخص می‌کند، شخصاً نشست و مناظره برگزار کنم و ادعاهای استاد مربوطه را بر اساس مدارک و شواهد واقعی بررسی کنیم و در صورت تمایل استاد مدعی، دلیل واقعی قطع همکاری را به صورت شفاف بیان کنم و به شما اطمینان می‌دهم که اگر دلایل قطع همکاری برخی از اینها را با رسانه‌ها و افکار عمومی در میان بگذارم، ذینفعان دانشگاه خواستار برخورد قضائی و قانونی با آنها خواهند شد.
شما اگر یک مورد اخراجی به مفهوم سازمانی و اداری پیدا کردید، به من معرفی کنید. آمادگی کامل دارم که یک جلسه با حضور رسانه‌ها برگزار کنم و با این استادی که ادعا دارد به دلایل سیاسی اخراج شده است مناظره کنم و در نهایت اگر اشتباه از مدیریت دانشگاه تهران بود، حتماً در تصمیم خود تجدیدنظر و حکم فرد را اصلاح می‌کنیم.
من به دلیل اینکه شأن افرادی که حتی فقط یک ترم با ما همکاری داشته‌اند نیز حفظ شود، از بیان دلایل قطع همکاری خودداری می‌کنم. این نجابت مدیریت دانشگاه تهران نباید باعث گستاخ شدن برخی افراد شود و مدیریت دانشگاه را متهم سازند که به علت موضع سیاسی و گرایشات سیاسی و نقدی که وارد کرده‌اند، به دلایل سیاسی اخراج شده‌اند.
شما اگر یک مورد اخراجی به مفهوم سازمانی و اداری پیدا کردید، به من معرفی کنید. آمادگی کامل دارم که یک جلسه با حضور رسانه‌ها برگزار کنم و با این استادی که ادعا دارد به دلایل سیاسی اخراج شده است مناظره کنم و در نهایت اگر اشتباه از مدیریت دانشگاه تهران بود، حتماً در تصمیم خود تجدیدنظر و حکم فرد را اصلاح می‌کنیم
آن اساتیدی که اخلاق آکادمیک و حرفهای را رعایت می‌کنند و از فرآیندهای اداری آگاه هستند، به خوبی می‌دانند که روش کار به چه صورت است و هیاهو راه نمی‌اندازند؛ اما عده‌ای قلیل در حد سه چهار نفر، با کمک برخی رسانه‌های معلوم‌الحال، در فضای مجازی هیاهو می‌کنند و اعلام می‌کنند که به علت موضع سیاسی که داشته‌اند، دانشگاه تهران با آنها قطع همکاری کرده است؛ که اتفاقاً برخی از همین افراد مشکل اخلاقی داشته‌اند که اگر خودشان رضایت داشته باشند، شواهد و مستندات ارائه خواهد شد.
* آیا علت قطع همکاری با برخی از اعضای هیأت علمی فقط مشکل اخلاقی است یا مشکلات دیگری هم در این میان وجود داشته است؟
من نمی‌گویم که با هر شخصی که قطع همکاری کرده‌ایم، مشکل اخلاقی داشته است، ولی برخی از آن اساتیدی که در فضای مجازی خیلی سر و صدا می‌کنند، اتفاقاً مشکل اخلاقی‌شان محرز است. این اشخاص اگر خودشان مایل باشند، اعلام تمایل کنند تا من دلایل واقعی عدم همکاری با آنها را بیان کنم.
در بحث مربوط به قطع ارتباط با مدرسان حق‌التدریس، گروه‌های آموزشی هستند که در این باره تصمیم می‌گیرند. برخی گروه‌ها، استاد جدید جذب کرده‌اند و دیگر نیاز به برخی از اساتید حق‌التدریسی ندارند. البته این موضوع در دانشگاه‌ها یک موضوع حل شده است و کسی به این حرف‌ها وقعی نمی‌نهد، ولی وقتی به افکار عمومی کشیده می‌شود، شائبه‌هایی پیش می‌آید که گویا این اساتید حق‌التدریسی به صورت تمام وقت و رسمی با ما همکاری داشته‌اند و قطع همکاری با آنها به نحوی بازنمایی می‌شود که گویا واقعاً اخراج شده‌اند! در صورتی که معنای حق‌التدریس معلوم است و مدرس حق‌التدریس برای یک ترم دعوت به همکاری می‌شود و ادامه همکاری آن برای ترم آینده بستگی به نیاز گروه و دانشکده دارد.
* دانشگاه تهران درباره اساتید که سال خدمتشان به پایان رسیده برای پایان همکاری چگونه برنامه ریزی کرده است و شرایط بازنشستگی اساتید چگونه است؟
در دو سال اخیر میزان بازنشستگی اساتید دانشگاه تهران به حداقل میزان ممکن رسیده است، اساتید ما به ویژه اساتید برجسته ما سرمایه ارزشمند کشور هستند و من معتقدم مادام‌العمر باید با دانشگاه تهران همکاری کنند. با توجه به ظرفیت قانونی که برای تمدید قرارداد بازنشستگان وجود داشت، ما از این اختیار قانونی استفاده کردیم و مدت خدمت برخی از اساتیدی که وقت بازنشستگی آنها فرا رسیده بود را برای یک سال دیگر تمدید کردیم و ان شاءالله برای سال آینده هم مدت خدمتشان را تمدید خواهیم کرد. هر ساله به طور متوسط یکصد نفر استاد بازنشسته داشته‌ایم که این آمار در سال جاری به کمتر از سی نفر می‌رسد که در چند دهه اخیر این آمار پایین بازنشستگی اساتید در دانشگاه تهران بی‌سابقه بوده است.
آمار غلط و لیست برخی رسانه‌ها در رابطه با آنچه که تحت عنوان اساتید اخراجی نام برده می‌شود، تکذیب می‌شود. از رسانه‌ها می‌خواهم که در نقل این گونه اخبار، انصاف را رعایت کنند و تسلیم جوسازی‌ها نشوند. برخی از این افراد که از آنها نام برده می‌شود، هم اکنون بدون هیچ مشکلی به عنوان عضو هیأت علمی دانشگاه تهران همکاری دارند و حقوق دریافت می‌کنند و برخی از آنها هم هیچ‌گاه هیأت علمی دانشگاه تهران نبوده‌اند.
آذین موحد: آقای مقیمی با لغت‌ها بازی می‌کند، حکم انفصال از خدمت دارم/ «حاضرم با شخص ایشان مناظره کنم»
به گزارش جماران؛ به نقل از خبرآنلاین؛ یک استاد دانشگاه تهران که به او حکم انفصال از خدمت داده شده به خبرآنلاین می‌گوید: « آقای مقیمی (رئیس دانشگاه تهران) می‌فرمایند کسی را اخراج نکرده‌اند، بسیار خوب، شاید اخراج را درست گفته باشند، اما باید از ایشان پرسید اساتیدی که ممنوع الکار، تعلیق، منفصل از خدمت و قطع رابطه شده‌اند چطور؟ آیا بدنه هیئت علمی همچون قبل از شهریور ۱۴۰۱ همگی مشغول به‌خدمت هستند؟ من که نیستم.»
آذین موحد، دکترای موسیقی و عضو هیئت علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است (استخدام رسمی) که البته می‌گوید بعد از قطع حقوق و منع تدریس در دانشگاه حالا حکم انفصال از خدمت به او داده‌اند. او معتقد است: «آقای مقیمی با لغت‌ها بازی می‌کند، ایشان از لغت اخراج استفاده می‌کند درحالی‌که خودشان توضیح می‌دهند که اخراج معنی خاص خود را دارد. پس باید از ایشان بخواهیم نه درمورد اخراج بلکه درباره ممنوعیت از کار اساتید از طریق تعلیق و انفصال و قطع همکاری صحبت کنند.»
متن کامل گفت‌وگو با آذین موحد در ادامه آمده است:
خانم دکتر رئیس دانشگاه تهران گفته که در این دانشگاه استاد اخراجی نداریم، نظرتان چیست؟
آقای مقیمی با لغت‌ها بازی می‌کنند، ایشان از لغت اخراج استفاده می‌کنند درحالی‌که خودشان توضیح می‌دهند که اخراج معنی خاص خود را دارد. پس باید از ایشان بخواهیم در مورد نه اخراج بلکه ممنوعیت از کار اساتید از طریق تعلیق و انفصال و قطع همکاری صحبت کنند.
شما جزو کسانی بودید که خبر اخراج‌تان از دانشگاه شنیده شد، الان وضعیت کاری شما چه‌طور است؟
من الان در انفصال موقت از خدمت هستم. ابتدا حقوق من را قطع کردند، بعد از ۱۰ ماه که حقوق من قطع بود من را تعلیق کردند و بعد از آن حکم انفصال از خدمت برایم صادر کردند، البته من به این حکم انفصال موقت اعتراض کردم اما هنوز نمی‌دانم نتیجه آن چه خواهد بود و رای تجدید نظر چه زمانی صادر خواهد شد. فعلا که ممنوع التدریسم.
اگر قرار باشد یک استاد رسمی از دانشگاه اخراج شود، مراحل خاصی وجود دارد؟
اساسا بر اساس قانون اصلا چنین حقی مبنی بر اخراج اساتید به دانشگاه‌ها داده نشده که یک استاد رسمی تمام وقت را سرخود اخراج کنند. براساس آیین‌نامه تخلفات انتظامی اعضاء هیئت علمی، چنانچه پرونده تخلفی برای یک عضو هیئت علمی به جریان بیفتد، تا رسیدگی کامل حقوقی و صدور رای نهایی که منظور از رای نهایی، رای قطعی صادره از مرحله تجدیدنظر است، دانشگاه حق هیچگونه تعارضی را در روند خدمتگزاری و تدریس عضو هیئت علمی نمی‌تواند اعمال کند. شاید پس از رسیدگی در مرحله نهایی حکم اخراج صادر شود اما در این آیین نامه مراحل زیادی برای اعلام جرم و تفهیم اتهام و رسیدگی به تخلف و انواع جریمه‌ها پیش‌بینی شده است که ضوابط بسیاری هم دارد اما متاسفانه بعد از اعتراضات ۱۴۰۱ نه‌تنها شاهد عدم پایبندی به مفادِ بعضا نادرست همین آیین‌نامه بودیم، بلکه برخی از مفاد آیین‌نامه نیز شفاها گفته می‌شود که تغییر داده شده اما رسما به دانشگاه‌ها و اساتید اعلام نشده است.
اگر استادی تخلفی مرتکب شود در روند رسیدگی اول باید به استاد هشدار شفاهی بدهند، بعد هشدار کتبی بدون درج در پرونده، بعد هشدار کتبی با درج در پرونده، مرحله بعد در صورت ثبت و تفهیم تخلف و محرز شدن تخلف، قطع حقوق تا کسر یک‌سوم از درآمد ماهیانه و در نهایت اگر تخلف سنگینی باشد پله پله مراحل دیگر تا پس از رسیدگی قانونی شفاف، مستدل و مستند و عدله کافی قطع کانل حقوق و قطع همکاری صادر شود. بنابراین استفاده از لغات دوسویه و پررنگ کردن جملاتی که عوام‌پسند و گمراه کننده هستتد باعث شبهه و انتقال اطلاعات نادرست می‌شود که از اشخاصی که در سطح ریاست دانشگاه‌ها هستند بعید است.
درباره شما این مراحل که گفتید طی شد؟
از جنبش زن، زندگی، آزادی تا به امروز دانشگاه از آیین‌نامه تخلفات انتظامی وزارت علوم به‌هیچ وجه استفاده شفافی نکرده است لااقل در ارتباط با من که به شکل آتش به اختیار عمل کردند و هیچکدام از مراحل ذکر شده در آیین‌نامه را بدرستی انجام ندادند، وضعیت من بدون هرگونه رسیدگی حقوقی و قضایی آغاز شد. از آذر ۱۴۰۱ ناگهان در سکوت کامل دانشگاه و رئیس دانشکده و ادارات مسئول و کلیه عناصر مدیریتی قطع حقوق شدم، سپس بعد از ۱۰ ماه که قطع حقوق بودم در شرایطی که دانشگاه نگران تخلف بزرگی که کرده است، برای برون رفت از غفلت و اشتباهی که در مورد یک استاد رسمی با ۳۰ سال سابقه کار درخشان مرتکب شده، یک پرونده تخلف انتظامی با اتهامات کذب توسط اداره حراست دانشگاه علیه من درست کردند، تا مثلا با ارعاب و فشار بنده را رام کنند.
اما متوجه شدند این فشارها باعث سکوت و ترس من نمی‌شود، بلکه در پرونده سازی‌های نادرستی که علیه دانشجویان در کمیته انضباطی تشکیل داده بودند، نه تنها همراه آنان در هنگام تفهیم اتهام پشت درب دبیرخانه کمیته انضباطی نشستم بلکه برای پیشگیری از صدور احکام نادرست علیه آنها با همراهی برخی همکارانم به دفتر رئیس حراست مراجعه کردم و حقوق دانشجویان را بازگو شدم و در روز رسیدگی به پرونده‌های‌شان به کمیته انضباطی مراجعه کردم تا در ارتباط با وقایع پیش آمده مشاهدات خود را از حقیقت بگویم و به افشاگری علیه نیروهای حراست بپردازم.
بدین ترتیب دانشگاه علیه من پرونده سازی دروغ کرد و مرا به تعلیق از تدریس در آورد زیرا تا قبل از آن علی رغم قطع حقوق کماکان درس می‌دادم اما با پرونده سازی دروغ که هیچ‌یک از اتهامات مندرج واقعیت ندارد، موفق به تعلیق من شدند و نامم را از سامانه ثبت نام حذف و کلاس‌هایم را به اساتید دیگر واگذار کردند و مدتی بعد هم در ارتباط با پرونده دروغینی که علیه من تشکیل داده بودند برایم حکم انفصال موقت از خدمت صادر کردند.
با رئیس دانشگاه دراین‌باره صحبت کردید؟
آقای مقیمی یک‌بار مرا خواستند تا اعلام کنند می‌خواهند تعلیق مرا رفع کنند که در پاسخ به ایشان گفتم اول پرونده اتهامات دروغی را که در کمیسیون تخلفات انتظامی هیئت علمی برایم به جریان انداخته‌اید، مختومه اعلام کنید و حقوق‌های بلوکه شده را پرداخت کنید و سپس از رفع تعلیق سخن بگویید که ایشان نسبت به این موارد اظهار بی‌اطلاعی کردند و گفتتد تخلفات انتظامی اساتید به ایشان ربطی ندارد و رئیس دانشگاه هیچ ارتباطی با کمیته مربوطه ندارد که بسیار عجیب بود و اعتراضم را به ایشان کردم که چرا رئیس دانشگاه نباید از اتفاقات این‌چنینی با خبر باشد.
به نظر شما عجیب نیست؟ همان روز از ایشان و بارهای دیگر از دانشگاه درخواست کردم که دستور یا آیین‌نامه یا هر حکمی را که منجر به قطع حقوق بنده در آذر ماه ۱۴۰۱ شده است به دستم برسانند، بعلاوه مستنداتی که عدله کافی برای اتهامات کذبی که در پرونده سازی علیه من انجام شده به دستم برسانند که هیچوقت به این موارد رسیدگی نشد. الان هم بعد از حکم بدوی که انفصال موقت از خدمت برایم صادر کرده‌اند حدود سه ماه است که از اعتراض من به حکم می‌گذرد و هنوز هم خبری نیست و رای نهایی را صادر نکرده اند.
الان وضعیت نهایی تدریس شما در دانشگاه چه‌گونه است؟
بنده کماکان ممنوع الکار و در انفصال موقت به سر می‌برم و تا زمانی که حکم نهایی برایم صادر نشود نه‌تنها وضعیت تدریس و بازگشتم به کار مشخص نخواهد بود بلکه حتی قادر به شکایت به مراجع قضایی خارج از دانشگاه نیستم زیرا حکم نهایی را صادر نمی‌کنند. حالا با این اوصاف آقای مقیمی می‌فرمایند کسی را اخراج نکرده‌اند، بسیار خوب، شاید اخراج را درست گفته باشند اما باید از ایشان پرسید اساتیدی که ممنوع الکار، تعلیق، منفصل از خدمت و قطع رابطه شده‌اند چطور؟ آیا بدنه هیئت علمی همچون قبل از شهریور ۱۴۰۱ همگی مشغول به‌خدمت هستند؟ من که نیستم.
بنابراین باید ببینیم ایشان نقش خود را به‌عنوان رئیس دانشگاه مادر ایران چه می‌بینند؟ فقط حفظ ظاهر، بازی با کلمات و عادی جلوه دادن شرایط دانشگاه و همسویی با منویات سیاسی و سیاست‌ورزی، یا مدیریت موثر دانشگاه، حفظ رویکرد آکادمیک و رعایت وجدان حرفهای در حمایت از منافع دانشگاه، رسیدگی شفاف به‌حقوق دانشجویان و حقوق اساتید؟ بنابراین توصیه می‌کنم دوباره از ایشان این سوال را بفرمایید و بخواهید توضیحات‌شان را شفاف کنند. من خودم حاضر هستم در این‌باره با شخص آقای مقیمی مناظره کنم.
واکنش یک جامعه‌شناس به‌سخنان رئیس دانشگاه تهران؛ بهمن ۱۴۰۱ از دانشگاه اخراج شدم/ در دو سال اخیر فعال‌ترین استادان اخراج شده‌اند / آماده مناظره هستم
خبرآنلاین نوشت: به لیست استادانی که می‌خواهند با رئیس دانشگاه تهران مناظره کنند دارد اضافه می‌شود، ماجرا از این قرار بود که سید محمد مقیمی در گفت‌وگویی اعلام کرد: «هیچ استاد اخراجی در دانشگاه تهران نداریم. وقتی از ادعای اخراج استاد نام برده می‌شود به این معنا است که قرارداد یک استاد با استخدام رسمی دانشگاه تهران به‌دلایل مختلف و به صورت یکطرفه لغو شود. اگر یک مورد اخراجی اساتید پیدا کردید، به من معرفی کنید. آمادگی کامل دارم که یک جلسه با حضور رسانه‌ها برگزار کنم و با این استاد مدعی اخراج مناظره کنم.»
بعد از اظهارات رئیس دانشگاه تهران، آذین موحد، عضو هیات علمی این دانشگاه با اعلام اینکه به او حکم انفصال از خدمت داده‌اند گفت که: «حاضر هستم دراین‌باره با دکتر مقیمی مناظره کنم.»
حالا یک استاد دیگر برای مناظره با رئیس دانشگاه تهران اعلام آمادگی کرده است، ابراهیم بای سلامی می‌گوید: «بهمن ۱۴۰۱ با ابلاغ نامه قطع ارتباط استخدامی از دانشگاه تهران اخراج شدم. از آقای دکتر مقیمی رئیس محترم دانشگاه تهران می‌خواهم پرونده گزینشی و علمی من را بصورت کامل منتشر کنند و هر مشکلی هست که منجر به اخراج من شده با ذکر مصادیق آن به اطلاع عموم برساند.»
متن کامل گفت‌وگو با ابراهیم بای سلامی در ادامه آمده است:
آقای دکتر شما از دانشگاه تهران اخراج شدید؟
بله، من در بهمن ماه سال ۱۴۰۱ بعد از ۱۴ سال عضویت در هیات علمی با ابلاغ نامه قطع ارتباط استخدامی از دانشگاه تهران اخراج شدم.
دلیل اخراج‌تان چه بود؟
دانشگاه هیچ توضیحی نداد، حتی یک تذکر هم دریافت نکردم، من موقعی اخراج شدم که با دیگر همکاران در آبان ۱۴۰۱ به هیات رئیسه دانشگاه فراخوانده شدیم که چرا نامه اعتراضی در دفاع از حقوق دانشجویان را امضا کردیم، آن نامه را ۵۷ نفر از استادان دانشگاه تهران امضا کرده بودند.
اعتراض شما به دانشگاه درباره چه بود؟
من درحضور برخی از استادان معترض به رویدادهای اعتراضی مهر تا بهمن ۱۴۰۱ در دفاع از حقوق دانشجویان در جلسه هیات رئیسه دانشگاه تهران سخن گفتم و آزار و زندانی شدن برخی از دانشجویان و مطالبه حقوق آنها را با ذکر نام دانشجویان یادآوری کردم و محترمانه به رئیس دانشگاه تهران و رفتار معاونت دانشجویی ایشان اعتراض کردم. درخواست کردم رئیس دانشگاه و معاون دانشجویی از دانشجویان دفاع کنند به‌جای اینکه علیه دانشجو باشند، درست نیست که به مقامات امنیتی علیه دانشجویان گزارش دهند، آنها باید تلاش کنند حقوق دانشگاهیان در محیط آموزشی و پژوهشی رعایت شود. برای توضیح این امر در آن جلسه، ایستادگی دکتر علی‌محمد رجائی بخارایی رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی در مقابل نیروهای امنیتی و سر جوخه‌های رژیم شاهنشاهی و ممانعت ایشان از دستگیری دانشجویان در کلاس درس در زمان پهلوی را یادآور شدم و خواهان جلوگیری از ورود نیروهای نظامی و امنیتی به محیط آموزشی دانشگاه شدم.
آقای دکتر مقیمی اخیراً گفته‌اند هیچ استادی از دانشگاه تهران اخراج نشده است، نظرتان چیست؟
پشت حرف ایشان یک ایده امنیتی و طرحی وجود دارد که مشکلات کلان جامعه و دانشگاه را با نوعی تقلیل گرایی مواجه سازند، ایشان دانشگاه را با یک اداره و سازمان بوروکراتیک اشتباه گرفته‌اند، ایشان رئیس اداره نیستند که کارمندان رسمی سر براهی را طلب می‌کنند تا دیکته‌های ایشان را انجام دهند رئیس دانشگاه نباید مثل رئیس اداره سخن بگوید. بدتر از آن اینکه وقتی رئیس دانشگاه دلیلی برای اجحاف در حق استادان دگراندیش و خواهان تغییر و پیشرفت جامعه و دانشجویان معترض ندارد اخراج استادان دانشگاه را به مسائل اخلاقی نسبت می‌دهد و همکاران خود را به سخیف‌ترین امور متهم می‌کند.
متاسفانه نهادهای امنیتی و گزینشی از سال‌ها قبل اجازه ندادند برخی از استادان تبدیل وضعیت شوند و از وضعیت قراردادی به رسمی‌آزمایشی برسند و همچنین در مرحله بعد رسمی شوند، این اقدام و اجحاف گزینش در حق استادان دگراندیش و دانشگاه برای همین روزها بود، سال‌های متمادی وضعیت استادان دگراندیش و غیرهمسو را بدون هیچ دلیل و تذکری معلق نگه داشتند تا بتوانند آنها را کنترل کنند، قصد و نظری بود تا آنها ساکت بمانند و نتوانند نسبت به مسائل کلان کشور مانند فقر و فلاکت مردم و نابسامانی‌های جامعه اظهار نظر کنند، این روند را سال ها ادامه دادند تا در بحران‌ها و وضعیتی که تشخیص می‌دهند استادان را با کمترین هزینه اخراج کنند و بعد مثل جناب دکتر مقیمی مسائل کلان را تقلیل دهند و بگویند آنها رسمی نبودند؛ آنها می‌خواهند دانشگاه به یک سازمان اداری تبدیل شود که هرچه مقامات بالاسری و جناج سیاسی نزدیک به آنها می‌خواهند اجرا شود. رئیس دانشگاه نباید تابع امر نهادهای امنیتی و جناحی باشد دانشگاه اداره و سازمان نیست. دانشگاه با نظام مشخصی که دارد باید پایگاه فعایت علمی و محیطی امن برای نقد و گفتمان‌سازی به‌منظور توسعه جامعه براساس آخرین نظریات و نوآوری‌های علمی باشد.
ما شاهدیم گاهی یک استاد دانشگاه را علیرغم شایستگی‌های علمی بیش از ده سال قراردادی نگه می‌دارند تا تسلیم منویات جناح خاص سیاسی شود و یا حداقل سکوت کند. برای مثال صلاحیت علمی و پژوهشی من در هیات‌های ممیز دانشکده علوم اجتماعی و کمیسیون تخصصی علوم انسانی و رفتاری دانشگاه تهران برای ترفیع ارتقا و تبدیل وضعیت در سال ۱۳۸۷ تصویب شد اما گزینش بدون ذکر هیچ دلیلی تا کنون با اجرای آن موافقت نکرده است درصورتی‌که طبق رویه قانونی وضعیت قراردادی حداکثر باید چهار سال باشد، بدین ترتیب دانشگاه با ارتقا و ترفیع استادان غیر همسو با جناح حاکم مخالفت می‌کند که آنها را ساکت و بی‌خاصیت نگه دارد، با این روش یک نوع سوء استفاده سیاسی و امنیتی از نهاد علم با محصور و معلق نگه داشتن وضعیت استخدامی در دانشگاه‌ها روی می‌دهد و اجازه نمی‌دهند استادان دگراندیش و دلسوز جامعه در دانشگاه فعال باشند. ما استادانی داریم که در واقع رتبه‌های عالی علمی و پژوهشی دارند اما از آن‌جاکه جناح حاکم بر دانشگاه احساس می‌کند آنها همراهی ندارند مانع ارتقا آنها می‌شود.
بنابراین اخراج استادان ربطی به فعالیت علمی آنها در دانشگاه ندارد یا مثلاً به دلیل موانع استخدامی نیست؟
عمده اساتیدی که اخراج شده‌اند دارای رتبه‌های عالی و ممتاز علمی و پژوهشی در سطوح ملی و بین‌المللی هستند و به‌دلایل سیاسی اخراج شده‌اند، این افراد یا سخنرانی کرده‌اند یا بیانیه امضا کرده‌اند یا در جلسه‌ای اظهار نظر سیاسی و فرهنگی مغایر و مخالف جناح حاکم داشته‌اند. در دو سال اخیر فعال‌ترین استادان که دارای اندیشه و علم در خصوص پیشرفت و تغییر جامعه بوده‌اند اخراج شدند چراکه از دیدگاه گزینش و با رویکرد نهادهای امنیتی کنونی استادانی که درباره مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه نظر دارند و همسوی با سلیقه مقامات نیستند، افراد خطرناکی محسوب می‌شوند و گمان می‌کنند محیط دانشگاه با حضور این طیف از استادان در جهت مطالبه‌گری فعال می‌شود، بیشتر آنها به‌همین دلیل اخراج می‌شوند تا افرادی که همسو با مقامات سیاسی وجناحی هستند بجای آنان استخدام شوند و بتدریج دانشگاه هم مداح و توجیه کننده وضع موجود شود.
سخنان آقای دکتر مقیمی نشان می‌دهد اینها می‌خواهند از مسائل کلان و آسیب‌های سیاسی فرهنگی که در دانشگاه و سطح جامعه هست فرار کنند، اساتید را اخراج کردند و حالا می‌خواهند با زشت‌ترین تصمیمات انگ اخلاقی به استادان بچسبانند، این بداخلاق‌ترین روشی هست که رئیس دانشگاه تهران اتخاذ کرده و همکاران خودش را متهم به مسائل اخلاقی می‌کند. ابراز این اتهامات در شان دانشگاه و وزارت علوم نیست، در هر سازمانی ممکن است آسیب‌های اجتماعی وجود داشته باشد مگر در حوزه‌های علمیه و دیگر نهادها این مشکلات نیست، موجب تاسف است که رئیس دانشگاه تهران برای فرار از طرح مسائل کلان سیاسی و اجتماعی جامعه با این رویکرد سطحی و خلاف واقع درباره همکاران خود مکرر سخن می‌گوید.
رئیس دانشگاه همچنین باید ازحقوق دانشجویان معترض دفاع کند و اجاز جولان به نیروهای نظامی و امنیتی در محیط دانشگاه ندهد. اکنون اداره دانشگاه در دست حراست‌ها و نیروهای امنیتی است و رئیس دانشگاه تابع فرمان افرادی است که درکی از فضای دانشگاهی و علمی ندارند. شان وزارت علوم نیست که این رویکرد سطحی را از رئیس دانشگاه تهران داشته باشیم، این سخنان ذهنیت جامعه و خانواده‌ها را نسبت به منزلت متعالی دانشگاه و محیط علم خدشه‌دار و منفی می‌کند و به جامعه‌پذیری فرهنگی نسل جوان ما آسیب می‌رساند.
من و همفکرانم آماده هستیم با رئیس دانشگاه تهران مناظره کنیم و همچنین برای دفاع از حقوق همکاران، استادان و دانشجویان در سطح کشور حاضریم با وزیر علوم و معاونان ایشان در حضور همه رسانه‌ها مناظره کنیم. از آقای دکتر مقیمی رئیس محترم دانشگاه تهران می‌خواهم پرونده گزینشی و علمی من را بصورت کامل منتشر کنند و هر مشکلی هست که منجر به اخراج من شده با ذکر مصادیق آن به اطلاع عموم برساند، برای ما جای خوشحالی و افتخار است که ایشان تمام مواردی که منجر به اخراج ما شده است را به‌طور شفاف در رسانه‌ها مطرح کنند.
اکنون که رئیس دانشگاه تهران استادان اخراجی را دعوت به‌مناظره کرده‌اند ما کاملا آماده مناظره هستیم و خواهش ما این است که از این امر مفید به هیچ بهانه‌ای منصرف نشوند و این مناظره با حضور رسانه‌ها انجام شود تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد.
