آقای اوجی در روزگاری به سفارت روسیه برای خوش گفتن میرود که کشور در سختی و عسرت تحریم، کمبود منابع ارزی، گرفتاری های بسیار بر سر فروش وخرید هر نوع قلم کالا و اقلام، رنج بسیار می‌کشد اما روس‌ها با تخفیف های بی سابقه بازار های ما را چه در نفت و فرآورده، چه در فولاد می‌گیرند و بر زخم ناسور ما نمک داغ می‌پاشند اما وزیر ما به جای همت در عتاب به این مثلا کشور رفیق، به سفارت‌شان میرود برای تهنیت و تبریک.
به گزارش جماران؛ مهدی افشارنیک در نفت‌خبر نوشت:
آقای جواد اوجی که دیروز در سفارت روسیه برای تبریک روز ملی‌شان حضور یافت و دست به رفتاری غیر معمول و خارج ازعرف زد چنان‌چه عنوان ریاست کمیسیون اقتصادی ایران و روسیه تنها متعلق به اوجی نبوده و زنگنه هم چنین عنوانی داشت و هیچ وقت در این مراسم شرکت نکرد.
چرا این مساله از نظر نمادی و حیثیتی می‌تواند مهم باشد؟
اصولگرایان نفتی که آقای اوجی هم از این پایگاه و جناح است، هر بار که صحبت از همکاری و قراداد با شرکت های معظم نفتی غربی مانند توتال و شل به میان می‌آمد، مقاومت‌ها و شجاعت‌های نفتی‌ها در طول دوران جنگ را ورق می‌زدند و از وزیر و مدیران مربوطه میخواستند که یادشان نرود ما برای استقلال نفتی کشور چه رشادت ها به خرج دادیم و چه خون دلها خورده ایم و چه خون‌ها از ما ریخته شده است. و بهتر است بدانیم که در روزگار، نه خیلی دور و به تاریخ بدل شده که همین سی و پنج سال پیش، سکوهای نفتی ایران به خصوص سروش و نوروز هر روز با میگ های ۲۵ و ۲۷ روسی بمباران میشدند.
در یکی از همین بمباران‌ها آتشی به وسعت پنج کیلومتر روی دریا درست شد که غواصان نفتی با شنا کردن از زیر دایره آتش خود را به چاه رساندند و با پمپ سیمان بالاخره آتش را خاموش کردند( فراتر از حماسه)
تکه کلام اصولگرایی در نفت، کلید واژه نقد هر قراداد و همکاری با خارجی ها"تکرار ترکمنچای" بود. صحبت از هر همکاری با شرکت های نفتی پیش میامد دکتر درخشان مشاور سعید جلیلی این را میگفت.
هدایت الله خادمی نماینده پیشین مجلس این را میگفت. و دیگرانی چون شکرالله زاده و دریس و نورالدین موسی.... مساله شان عزت بود. دغدغه وگفتارشان منزلت کشور و حفظ استقلال کشور بود.
همین آقای خجسته مهر و جلیل سالاری، شاهمیرزایی معاونین اوجی، بارها می‌گفتند که عزت و منزلت کشور در قرارداد با خارجی ها رعایت نمی‌شود، نشده است. مشخصا منظورشان قرارداد با توتال بود. بیم از تکرار ترکمنچای، ترسی بود که این آقایان به افکار عمومی تزریق می‌کردند اما گویا ترکمنچای فقط اگر یک سری شرکت و کشور پایشان در میان باشد مساله برانگیز است غیر از آن، مهم نیست.
وانگهی، آقای اوجی در روزگاری به سفارت روسیه برای خوش گفتن میرود که کشور در سختی و عسرت تحریم، کمبود منابع ارزی، گرفتاری های بسیار بر سر فروش وخرید هر نوع قلم کالا و اقلام، رنج بسیار می‌کشد اما روس‌ها با تخفیف های بی سابقه بازار های ما را چه در نفت و فرآورده، چه در فولاد می‌گیرند و بر زخم ناسور ما نمک داغ می‌پاشند اما وزیر ما به جای همت در عتاب به این مثلا کشور رفیق، به سفارت‌شان میرود برای تهنیت و تبریک.
از سویی دیگر، رویکرد عجیب وزارت نفت در این چند ماه واگذاری برخی میادین نفتی به شرکت های روس بوده است. در پستو و بی‌خبر میدان سوسنگرد، چشمه خوش، شادگان به روس ها داده میشود اماهیچ حس استقلال طلبی و عزت‌مداری در منتقدین دیروز برانگیخته نمی‌شود. قراردادهایی که اصلا نمی‌دانیم با چه رقمی و چه الگویی واگذار شده و می‌شوند. به همین سیاق و طریق حضور دیروز آقای اوجی از سوی رفقا و شرکای سیاسی‌اش نیز با سکوت همراه میشود. مساله صرفا یک حضور نیست.
مساله فروتنی غیر مجاز در زبان بدن وزیر نفت در کنار سفیر روسیه نیست، مساله پررنگ شدن یک شائبه در افکار عمومی است که گویا روس ها در بدنه قدرت و حاکمیت ما نفوذ و حلقه‌ی درست کرده‌اند.
یادمان نرود، آقای جواد اوجی وزیر وزارتخانه‌ای است که جزیره خارکش به عنوان بندر صادراتی نفتی درطول جنگ تقریبا ۲۵۰۰ بار توسط نیروی هوایی صدام بمباران شد که عمده ناوگان نیروی هوایی‌اش میگ‌های روسی بود.
گذشته را نمی‌خواهیم بیل بزنیم اما حداقل وزرایی که قبلا در جشن ملی روس ها شرکت نمی‌کردند مشخص است این پارامترها را مدنظر داشتند.
در خصوص حضور وزیر نفت در سفارت روسیه و مهربانی بیش از اندازه با روس‌ها، نباید منتظر نقد و اعتراض کسانی باشیم که فریاد تکرار ترکمنچای را سر می‌دادند که مشخص شود شعارهای استقلال ایران در نفت، منزلت ما، حفظ مخازن نفتی برای آیندگان و ... فقط برای منکوب کردن رقیب سیاسی نبوده است و دغدغه‌ای اصیل و پایه دار است. اگر نه که.... بگذریم.
یک درودی بفرستیم به غواصان نفتی که آتش سکوی نوروز را با رشادت و دلاوری خاموش کردند که میگ روسی بمب بر سرش ریخته بود.یادشان گرامی./ نفت‌خبر
