مسعود پزشکیان، نماینده مردم تبریز در مجلس، در پاسخ به این سوال که «چرا مجلسی که بسیار طرفدار و حامی دولت بود و حتی نمایندگان نامه نوشتند و از رئیسی برای کاندیداتوری دعوت کردند انقدر زود به انتقاد و اختلاف با دولت رسید؟»، عنوان کرد: ببینید راحت‌ترین کار این است که آدم کنار گود بایستد و بگوید لنگش کن. آقای رئیسی و دولتش قبل از اینکه به دولت بیایند حتی این تیم کارشناسی‌شان تا وقتی که بیرون گود بودند می‌گفتند که ما چنین و چنان خواهیم کرد؛ اما وقتی وارد گود شدند احساس می‌کنند اگر بخواهند برنامه‌های خود را محقق کرده و به اهداف مدنظرشان برسند باید نوع دیگری ببینند و نوع دیگری راه را ادامه دهند. علت این مساله هم «در گود بودن» است که باید جوابگو باشند.
به گزارش جماران؛ به نقل از ایلنا، نماینده مردم تبریز در مجلس، گفت: در داخل باید وحدت، انسجام و تعامل را افزایش دهیم و دوم اینکه در دنیا هم باید این موضوع را پیش ببریم و تلاش کنیم تا جایی که امکانپذیر است، تنش‌زدایی کنیم. در این راه هم بهتر است از همسایه‌ها شروع کنیم و بعد ادامه دهیم.
مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این موضوع که برخی از نمایندگان موضوع «ترمیم کابینه» را مطرح می‌کنند که از این میان تعدادی بر استیضاح اصرار دارند و تعدادی علاقمند به تغییرات از سوی دولت هستند، با توجه به سپری شدن ۷ ماه از عمر دولت شما چه نظری دارید؟، گفت: من معتقد به این رفتار نیستم و احساس می‌کنم برای این حرف‌ها زود است. بنده معتقدم رییس‌جمهور محترم آدم‌هایی را که مناسب تشخیص داده از میان ظرفیت‌های موجود انتخاب کرده است و این‌ها یک تعداد شعار هم مطرح کرده‌اند و گفتند که وعده‌های ما این‌هاست و این‌ها هم آدم‌های ایشان است خب بسم الله شعارها و وعده‌ها را اجرایی کنند.
وی ادامه داد: حالا در مجلس نظری به وجود آمده که این‌ها مناسب نیستند، فرق نمی‌کند هرکسی بیاید تا زمانی که ما این راه را می‌رویم و با این تفکر داریم عمل می‌کنیم، حتی با آدم‌های خوب هم در این مسیر نمی‌توان به نتیجه رسید؛ وقتی نگاه شما درست و دقیق نباشد، بهترین راننده هم شما را به همان مقصدی می‌رساند که نگاه شما به آنجاست.
نماینده مردم تبریز افزود: نگاهی که ما داریم در رابطه با اینکه چه در داخل کشور که فقط یک گروه خاصی بتوانند مدیریت کنند و چه با همسایگان و بیرون کشور که بقیه همه بد هستند و ما خوب هستیم؛ باعث می‌شود که نتوانیم به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنیم، این نگاه نمی‌تواند مشکلات اقتصادی را به این سادگی حل کند.
وی خاطرنشان کرد: در داخل کشور باید انسجام، وحدت و تعامل با همه گروه‌ها و سلایق راه بیندازیم، مملکت مال همه است مال یک گروه و دسته خاص نیست. اینطور نیست که خوب‌ها همه از یک طرف باشند. تخصص هم تخصص است؛ تخصص که چپ و راست و مذهبی و غیرمذهبی نمی‌شناسد، تخصص به شما می‌گوید با این نگاهی که تو داری، این روش می‌تواند به تحقق نگاه تو کمک کند. اما اگر آن نگاه را داشته باشی و تخصص نباشد، هرکاری کنید دستیابی به نتیجه ممکن نخواهد بود.
وی افزود: به همین خاطر اولا در داخل باید وحدت، انسجام و تعامل را افزایش دهیم و دوم اینکه در دنیا هم باید این موضوع را پیش ببریم و تلاش کنیم تا جایی که امکانپذیر است، تنش‌زدایی کنیم. در این راه هم بهتر است از همسایه‌ها شروع کنیم و بعد ادامه دهیم. اگر این اتفاقات رخ ندهد، این‌ها را عوض کنند و بهترین‌ها را منصوب کنند، باز مشکل حل نخواهد شد.
پزشکیان در پاسخ به این سوال که «چرا مجلسی که بسیار طرفدار و حامی دولت بود و حتی نمایندگان نامه نوشتند و از رئیسی برای کاندیداتوری دعوت کردند انقدر زود به انتقاد و اختلاف با دولت رسید؟»، عنوان کرد: ببینید راحت‌ترین کار این است که آدم کنار گود بایستد و بگوید لنگش کن. آقای رئیسی و دولتش قبل از اینکه به دولت بیایند حتی این تیم کارشناسی‌شان تا وقتی که بیرون گود بودند می‌گفتند که ما چنین و چنان خواهیم کرد؛ اما وقتی وارد گود شدند احساس می‌کنند اگر بخواهند برنامه‌های خود را محقق کرده و به اهداف مدنظرشان برسند باید نوع دیگری ببینند و نوع دیگری راه را ادامه دهند. علت این مساله هم «در گود بودن» است که باید جوابگو باشند.
وی ادامه داد: شما می‌توانید کنار گود بایستید و به آمریکا فحش بدهید اما وقتی آمدید و کار را برعهده گرفتید باید جوابگوی سفره و اشتغال مردم هم باشید. با توجه به این همه مشکلات اقتصادی و رانت و فساد و مواردی از این دست، آن وقت می‌بینید که با آن نگاه این مساله قابل اجرا نیست، اگر قابل اجرا شدن است، خب اجرا کنند ماهم ببینیم.
نماینده مردم تبریز در پاسخ به اینکه «یعنی مسئولیت اجرایی باعث شده که دولت به واقع‌گرایی و واقع‌بینی برسد؟»، گفت: دولت هنوز به واقع‌گرایی کامل و واقعی نرسیده و هنوز آن نگاه‌ها وجود دارد اما جبر زمانه و مشکلات اقتصادی این‌ها را وادار می‌کند که بعضی واقعیت‌ها را بپذیرند. شاید اگر این جبر نبود و شرایط راحت بود، خیلی چیزها را به سادگی نمی‌پذیرفتند.
