به گزارش جماران، روزنامه اطلاعات در واکنش به اظهارات پوتین درباره نقش روسیه در تحولات منطقه و تنش های اخیر یادداشتی به قلم ابوالقاسم قاسم زاده منتشر کرد که در ادامه می خوانید:
نکته دیگر، زمان بیان جمله آقای پوتین است، زمانی که اتحادیه اروپا دست رد به سیاست تحریم و انحلال برجام از سوی ترامپ زد و پمپئو وزیر خارجه ترامپ بعد از یک دیدار شکست خورده در بروکسل با رئیس سیاسی اتحادیه اروپا، راهی مسکو و دیدار با پوتین شد و تلاش وزیر خارجه آمریکا برای کسب «اجماع» در بروکسل نه تنها نتیجه نداد که نشان داد، اروپا در حمایت از برجام و رد جنگ و سیاست فشار حداکثری در برابر ترامپ ایستاده است، از سوی دیگر، کشورهای مهم دیگر همچون چین، هند، ژاپن و ... به صورت شفاف اجرای سیاست «فشار حداکثری» ترامپ علیه جمهوری اسلامی ایران را محکوم و اعمال تحریم‌ها و مسیر جنگ‌طلبی این سیاست را غیرقابل قبول دانستند، تفسیر و برداشت از سخنان پوتین، چراغ سبز به ترامپ خوانده شده است. انتظار این بود سخنان پوتین بازدارندگی قوی در برابر بحران آفرینی ترامپ در منطقه خلیج‌فارس و در برابر جمهوری اسلامی ایران می‌داشت، همچون تبیین جایگاه روسیه در بحران ونزوئلا یا سوریه! یا حداقل آنچه را که اروپایی‌ها دوشنبه گذشته در ملاقات با پمپئو در بروکسل گفتند را می‌گفت، نظیر «موگرینی» رئیس سیاسی اتحادیه اروپا که گفت: «او و وزرای خارجه آلمان، فرانسه و انگلیس موکداً خواستار «خویشتنداری حداکثری» آمریکا و اجتناب از هرگونه تصاعد ابعاد نظامی بحران شده‌اند. در آمریکا برخی از نویسندگان در مطبوعات این کشور در حالی که سخنان پوتین را به منزله اعلام بی‌طرفی یا بی‌تفاوتی روسیه در تقابل ترامپ با ایران گرفته‌اند، نوشته‌اند این سخنان جایگاه تندروهای تیم ترامپ را تقویت می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران به دنبال آتش‌نشانی برای خاموش کردن جریان نژادپرست حاکم در واشنگتن نیست و این انتظار را از کشورهایی دارد که اصل چندجانبه‌گرایی را قبول دارند (و امضاء آنها بر معاهده برجام است) در مثلث شوم نتانیاهو، محمدبن سلمان و حاکم ابوظبی قرار نگیرند. تا اینجای کار ترامپ و مشاور امنیت ملی او، بولتون، همچنین پمپئو وزیر خارجه‌اش موفق نشده‌اند حداقل اجماع را در جامعه ملل و از سوی دولت‌ها درباره سیاست جنگ‌طلبانه‌اش علیه ایران به دست آورند. ترامپ می‌خواست تا با سیاست فشار حداکثری و تحریم‌های همه جانبه، اقتصاد ایران را ویران سازد و با تهدید به حمله نظامی، ایران را در انزوا قرار دهد. اما تاکنون موفق نشده است و در داخل و خارج از آمریکا، ترامپ با ادامه سیاست‌های یکجانبه‌گرای خود با محوریت فشار حداکثری و تحریم‌ها در انزوا قرار گرفته است. بی‌طرفی در برابر این سیاست و محکوم نکردن آن، همسویی و همراهی با «آتش افروز» است که در برابر آن نقش آتش‌نشانی بعد از شعله‌ور شدن آتش چندان نتیجه‌ای نمی‌دهد.
