عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران گفت: بزرگترین چالشی که امروز در برابر جریان دانشجویی وجود دارد، امید اجتماعی است.
به گزارش جماران، هادی خانیکی شامگاه شنبه 17 آذرماه در مراسم بزرگداشت روز دانشجو با عنوان «دانشگاه، جنبش دانشجویی و چالش‌های پیش رو» اظهار کرد: در شکل‌گیری روزی به نام دانشجو هم دانشجویان و هم استادان و هم مدیران مستقل نقش موثر داشتند.
وی با اشاره به اینکه دانشجو به عنوان عنصر زنده و آزادی‌خواه در شرایطی که کاملا در جامعه صدایی بلند نبود در آستانه ورود معاون رئیس جمهور آمریکا ندای آزادی سر می‌دهد، تصریح کرد: دانشجویان با عنصر مقاومت و استادانی که نسبت به مسائل روز دانشگاه بی‌تفاوت نبودند در کنار مدیریت دانشگاه به رغم اینکه نماینده دولت است با استقلالی که دارد، هویت روز دانشجو را رقم می‌زنند.
این روزنامه‌نگار و کارشناس رسانه با اشاره به اینکه نخستین تجربه روز دانشجو برای من در سال 1348 بوده است، بیان کرد: تا امروز سعی کردم به هر بهانه‌ای در دانشگاه باشم.
خانیکی با بیان اینکه 16 آذر 1332 با آن نگاه مشترک سه‌گانه، نماد هویت و تشخص دانشجوی ایرانی شده است، عنوان کرد: به همین دلیل ادبیاتی که بر اساس روز دانشجو شکل گرفته و شعرهایی که سروده شده و شعارهایی که داده شده و داستان‌هایی که نوشته شده و روایت‌های تاریخی بر مبنای روز دانشجو فراوان بوده است.
وی ادامه داد: تمام اینها در کنار هم به 16 آذر عنوان روز دانشجو را دادند و باعث شدند به یک علامت حیات و سرزندگی دانشگاه تبدیل شود و این روز یک پرچم و در حقیقت نمادی باشد برای اینکه دانشجو نادیده گرفته نشود و دانشگاه مورد توجه باشد.
وی با اشاره به اینکه امروز وقتی از 16 آذر حرف می‌زنیم کافی نیست دانشگاه را با آن رخدادهای تاریخی و نگاه به پشت سر بشناسیم، اضافه کرد: باید این روز را فراتر از خاطره‌ها شناخت و خاطره‌های ما اگر بازخوانی شود رنگین کمانی از خاطره‌هاست نه یک خاطره واحد از آن سال‌ها.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه 16 آذر در گفتمان مبارزات ضد امپریالیستی و مبارزات ضد دیکتاتوری و گفتمان حضور دانشجویی بعد از انقلاب که نوعی نگاه همدلانه با حکومت و مدیریت‌های دانشگاهی و همچنین با نگاه انتقادی که به تدریج از دهه دوم بعد از انقلاب شکل گرفت و در دوره اصلاحات صورت بارزتری به خود گرفت تمایزهایی دارند، تاکید کرد: نکته مهم این است که دانشجو دارای هویت است و جوهر آن آزادی‌خواهی است و در دانشگاه کنش‌گری دارد و لازمه و مکمل حیات و نشاط و سرزندگی دانشجو استقلال و وجود دانشگاهی است که عملا دانشگاه باشد.
خانیکی با تاکید بر اینکه کلیشه‌هایی که در ذهن ما هست می‌تواند شکسته شود، اضافه کرد: در دانشگاه‌ها باید آزادی تحقیق، آزادی بحث، آزادی مطالعه و آزادی در دیگر زمینه‌های مرتبط وجود داشته باشد چرا که اگر اینها نباشد دانشگاه دیگر دانشگاه نیست.
وی با بیان اینکه بزرگترین چالشی که امروز در برابر جریان دانشجویی وجود دارد امید اجتماعی است، تصریح کرد: اینکه چه افقی در برابر دانشجو وجود دارد و چه آینده‌ای ترسیم می‌کند، آینده هراسناک برای خودش و برای محیطی که در آن زندگی می‌کند یا آینده‌ای که می‌تواند در آن نقش و سهم موثری داشته باشد.
عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران، گفت: پاسخ من به این چالش این است که هم می‌بایست و هم می‌توان امیدوار بود، زیرا من ناامیدی را راه‌حل در جامعه سیاسی یا علمی نمی‌دانم بلکه ناامیدی را مساله می‌دانم که عاملی است که نمی‌گذارد راه حل‌ها شناخته شود و فرصت‌ها پدیدار شود.
خانیکی با بیان اینکه در آنجایی که کنش‌گر دانشگاهی وارد کنش در جامعه می‌شود در همان جا هست که می‌تواند به فرصت‌های جدیدی که شکل می‌گیرد توجه کند، اظهار کرد: در متن جامعه ایران عناصر حیات حتی در سخت‌ترین شرایط مثل امروز کم نیست.
وی تاکید کرد: به میزانی که دانشگاه و دانشجو به جامعه مدنی و با عناصر حیات‌بخشی که در جامعه وجود دارد و با تاریخ خودش و با توان خودش و قدرت بازخوانی این تاریخ و گذشته پیوند پیدا می‌کند می‌تواند امید را در خویش و جامعه زنده کند؛ خلق این امید با نصیحت و دور شدن از واقعیت‌ها میسر نیست و بلکه با مشارکت کردن میسر است.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه نسخه شفابخش مشارکت، تقویت قدرت گفتگو در تمام سطوح جامعه است، عنوان کرد: وقتی اعتمادی شکل می‌گیرد و گفتگویی آغاز می‌شود و تفاهم بر سر مساله‌ای به وجود می‌آید ترمیم سرمایه اجتماعی و اعتماد و ترمیم امید به آینده نیز انجام می شود.
خانیکی اضافه کرد: در ایران حرف این مسئله مبتنی بر واقعیت است و باید ببینیم این را چطور می‌توانیم در سطح علمی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و صنفی تقویت کنیم، اگر بتوانیم امکان گفتگو و مشارکت و دیدن و کشف فرصت‌ها را فراهم کنیم می‌توانیم عنصر حیات‌بخش جامعه که دانشجو است را زنده نگاه داریم.
