به گزارش جماران؛ علی مطهری، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:
«سالروز میلاد پیامبر (ص) باید برای ما موجب توجه بیشتر به سیره آن حضرت باشد. البته جشن‌ها به این مناسبت لازم است و از قضا در میان شیعه جشن و شادی در این ایام کمتر از اهل سنت است و البته این نقص باید برطرف شود. همچنین این ایام به ابتکار مرحوم آیت‌الله منتظری و تایید امام خمینی(ره) هفته وحدت نامیده شد. پس باید در این ایام ذهن‌ها متوجه دو موضوع سیره پیامبر(ص) و مساله وحدت اسلامی شود. از جمله اصول سیره پیغمبر اکرم(ص) مساله مشورت با دیگران است. رسول خدا(ص) به رغم اتصال به وحی، در موارد مختلف با اصحاب خود مشورت می‌کرد و از این کار دو مقصود داشت، یکی این که به اصحاب شخصیت می‌داد و دیگر این که به آنها یاد می‌داد که در کارها باید مشورت کنند و از تک‌روی و استبداد بپرهیزند. در یکی از غزوات، رسول خدا فرمان داد که لشگر در نقطه‌ای اتراق کنند. یکی از اصحاب به او گفت ای رسول خدا این فرمان شما وحی الهی بود یا تدبیر خود شما؟ حضرت فرمود تدبیر خودم بود. او گفت به فاصله نزدیک، چاه آبی است و محل مناسب‌تری است. پیامبر اکرم نظر او را پذیرفت و دستور حرکت داد. شاید اگر برخی از ما آنجا بودیم شعار می‌دادیم «مرگ بر ضد ولایت نبی!» اصل دیگر در سیره پیامبر اسلام اصل ساده‌زیستی بود. پیغمبر اسلام هرگز دنبال این نبود که مانند پادشاهان و سلاطین با دبدبه و کبکبه قوه واهمه مردم را تحت تاثیر قرار دهد و با ارعاب کار خود را پیش ببرد. بلکه قدرت او و همه پیامبران به تعبیر امام علی علیه‌السلام در قوت اراده و تصمیم و همت او بود. عظمت او در همان سادگی او بود و حکومت او بر قلب‌ها و دل‌ها بود و نه بر واهمه‌ها. یکی از نزدیکان رسول خدا(ص) می‌گوید کان رسول‌الله حنیف المؤونه یعنی رسول خدا در زندگی سبکبال و کم‌مؤونه بود، در خواب و خوراک و دیگر شوون زندگی به کم می‌ساخت و اساسا همه رهبران اجتماعی حتی رهبران غیرالهی برای آنکه بتوانند جامعه را به حرکت درآورند باید این گونه باشند.
اما در باب وحدت اسلامی باید قبول کنیم که خوب عمل نکرده‌ایم. اگر درست عمل کرده بودیم ترامپ بی‌مقدار جرات این گستاخی‌ها را نداشت. امروز امریکا و اسراییل از تفرقه و تشتت میان کشورهای اسلامی بهره می‌برند. در این میان حکام و علمای اسلام در درجه اول مقصرند. حاکمان از آن نظر که بیش از آنکه به فکر منافع و مصالح دنیای اسلام باشند به فکر منافع خود هستند و علما از آن جهت که بحث شیعه و سنی را به صورت یک سرگرمی درآورده‌اند بدون آنکه برخی علمای شیعه که سنگ علی (ع) را به سینه می‌زنند توجهی به سیره ایشان داشته باشند که چگونه آن حضرت وحدت اسلامی و حفظ اساس اسلام را بر هر چیز دیگر ترجیح می‌دادو علمای اهل سنت بدون اینکه به سیره و روش ائمه خود توجه کنند و دست از تکفیرهای مکرر بردارند . خلاصه شیعه و سنی باید توجه به مشترکات بی‌شمار خود داشته باشند و جبهه واحد در مقابل دشمن مشترک تشکیل دهند.
امروز ما باید وحدت اسلامی را نه تنها در سخن بلکه درعمل به نمایش بگذاریم. رفتار ما با اهل سنت کشورمان باید عادلانه باشد از دادن مسجد و منصب به آنها نهراسیم چراکه اکثر قریب به اتفاق آنها خوشفکر و دوستدار اهل بیت پیامبر اکرم(ص) هستند.»
