به گزارش ایرنا، دشت و درخت و دانه، آب و علف و عنبر، سرو و سبزه و صنوبر و عشق و امنیت و آرامش، تحفه زمین برای انسان است.
در سیزدهمین روز از فروردین ماه هر سال، ایرانیان، بر بال یک سنت دیرین سوار شده و به محشر طبیعت ، محضر خدا و بستر زمین رهسپار می شوند تا شاکر این انعام الهی باشند.
در این روز موعود، انسان ها بر سفره زمین آرام می گیرند و از خوان خوش رنگ و بوی مالک هستی تغذیه می کنند و از میوه های فصل سبز و معطر بهار خدا تناول می کنند و بر عرشه احدیت او می خرامند.
سنت سیزده بدر، روز تعظیم ، تکریم و تحمید و تشکر از زمین و قدردانی از زمان است، نیاکان ما در این یوم، بساط بهشتی خود را بر بام جنگل و جبل سوار کرده و دل را در قبضه یار قرار داده تا شاکر این شهد شیرین و سفره مصفای معنوی باشند، در این روز، ما مهمانیم و زمین میزبان و آسمان نگهبان و رسم روزگار نیز به مهربانی حکم می کند.
وظیفه انسان ها در این روز، نعمت گرفتن و نفس دادن است، نه کفر نعمت و نفس بریدن، در عید سیزده بدر، باید غبار غربت از چهره زمین بزداییم و نسیم نشاط در جان طبیعت بنوازیم، بنده خداییم و بار زمین و مقروض زمان، آمده ایم تا بدهی یکساله خود را از انبان مهر به سیمای زمین ارزانی کنیم، در این فصل سبز مهمانی، همه باید بکوشیم تا زینت زمین باشیم نه شینت آن، مواظب باشیم بال فرشتگان زمین را نشکنیم، صورت زیبای آنرا نخراشیم، اعصاب بستر خود را نتراشیم و عمر ارباب خویش را به تاراج ندهیم.
بکوشیم هر کدام مثقالی از غم میزبان مهربانمان را بدوش گیریم و شادی هایمان را با این منبع حیات تقسیم کنیم، آیا به این فکر کرده ایم که اگر با زمین و روئیدنی هایش نامهربانی کنیم، همه را در گوشه شکم خود پنهان خواهد کرد؟ پس بیاییم در سنت سیزده بدر با میزبان پیر خود، مهربانتر باشیم.
7174/6119
انتهای پیام در سیزدهمین روز از فروردین ماه هر سال، ایرانیان، بر بال یک سنت دیرین سوار شده و به محشر طبیعت ، محضر خدا و بستر زمین رهسپار می شوند تا شاکر این انعام الهی باشند.
در این روز موعود، انسان ها بر سفره زمین آرام می گیرند و از خوان خوش رنگ و بوی مالک هستی تغذیه می کنند و از میوه های فصل سبز و معطر بهار خدا تناول می کنند و بر عرشه احدیت او می خرامند.
سنت سیزده بدر، روز تعظیم ، تکریم و تحمید و تشکر از زمین و قدردانی از زمان است، نیاکان ما در این یوم، بساط بهشتی خود را بر بام جنگل و جبل سوار کرده و دل را در قبضه یار قرار داده تا شاکر این شهد شیرین و سفره مصفای معنوی باشند، در این روز، ما مهمانیم و زمین میزبان و آسمان نگهبان و رسم روزگار نیز به مهربانی حکم می کند.
وظیفه انسان ها در این روز، نعمت گرفتن و نفس دادن است، نه کفر نعمت و نفس بریدن، در عید سیزده بدر، باید غبار غربت از چهره زمین بزداییم و نسیم نشاط در جان طبیعت بنوازیم، بنده خداییم و بار زمین و مقروض زمان، آمده ایم تا بدهی یکساله خود را از انبان مهر به سیمای زمین ارزانی کنیم، در این فصل سبز مهمانی، همه باید بکوشیم تا زینت زمین باشیم نه شینت آن، مواظب باشیم بال فرشتگان زمین را نشکنیم، صورت زیبای آنرا نخراشیم، اعصاب بستر خود را نتراشیم و عمر ارباب خویش را به تاراج ندهیم.
بکوشیم هر کدام مثقالی از غم میزبان مهربانمان را بدوش گیریم و شادی هایمان را با این منبع حیات تقسیم کنیم، آیا به این فکر کرده ایم که اگر با زمین و روئیدنی هایش نامهربانی کنیم، همه را در گوشه شکم خود پنهان خواهد کرد؟ پس بیاییم در سنت سیزده بدر با میزبان پیر خود، مهربانتر باشیم.
7174/6119
کپی شد
