خداوند موهبتی به عالم ارزانی داشت و تولد ختم پیامبران بشارت و مژده انبیای الهی بر موعود را محقق ساخت و بالاخره نور هدایت و معنویت همه جهان را فرا گرفت.
تولد پیامبر اعظم(ص) موجب شد که همه روزهای سیاه ستمدیدگان روشن شود و صدای دخترکان نحیف در زیر انبوهی از خاک که در حال زنده بگور شدن بودند، به گوش عالمیان رسید و از مرگ نجات یافتند.
عرب صحرانشین به صورت جدی پایبند به دین خاصی نبوده و ظاهربین و مادی بوده اند و همه سنت های جاهلی را به طور خاص اجرا می کردند.
اعراب شهرنشین هم معمولاً بت‌پرست بوده و بت هایی از سنگ و چوب و خرما را می‌پرستیدند، که گاهی در هنگام فقر همین بتها را آرد کرده و می‌خوردند.
رسم دخترکشی در میان آنها امری عادی بوده و جنگ و نزاع میان قبایل به صورت یک سنت معمول درآمده بود.
اعتقاد به ارواح در میان آنها رواج داشته و توهم و خرافات در زندگی آنها تأثیر گذاشته بود.
ولی پیامبر (ص)، بت پرستی را برانداخت و زندگی عرب را که یکسره غرور و تعصب بود، جاهلیت خواند و محکوم کرد. آزادیهای بی‌حد آنهارا با گسترش اخلاق و عفت محدود کرد و از آنها که همیشه با هم نزاع می‌کردند، مردمی متحد پدید آورد.
یکی از بانفوذترین قبایل عرب بوده و بعد از اسلام نیز تا قرنها بر جهان اسلام حکومت کرده است بیشتر شهرت قریش مربوط به 'قصی بن کلاب' جد چهارم پیامبر اسلام (ص) است.
'عبدمناف' فرزند قصی، جد سوم پیامبر (ص)، از نجابت و خوشرفتاری خاصی با مردم برخوردار بود. 'هاشم' جد دوم پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز جزو چهره‌های درخشان قریش بود، و فرزند او 'عبدالمطلب'، جد اول پیامبر (ص) از نامی‌ترین و عاقل‌ترین افراد عرب در زمان خود به شمار می‌رفت.
او بود که چاه زمزم را که پر شده بود حفر کرد و وظیفه آب دادن به حاجیان و رسیدگی و پذیرایی از آنها به او رسید. نسل پیامبر (ص)به حضرت اسماعیل (علیه السلام) رسیده که همه آنها حنیف یعنی یکتاپرست بوده‌اند.
عبدالله، پدر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) کوچکترین پسر عبدالمطلب، در میان قریش از لحاظ زیبایی و حجب و حیا مشهور بود. او با آمنه (س) دختر وهب که به پاکی و عفت معروف بود ازدواج کردعبدالله برای تجارت به شام رفت و در راه بازگشت از شام بیمار شد و در مدینه بستری گردید. او در سن 25 سالگی در مدینه وفات یافت.
بدین ترتیب پیامبر (ص) در روز هفدهم ربیع الاول عام الفیل (مطابق سال 580 میلادی) در شهر مکه متولدشد.
عام الفیل، یعنی سالی که فردی به نام ابرهه به دستور پادشاه حبشه (نجاشی) با سپاه زیادی تصمیم به ویران کردن خانه خدا گرفت. ولی قبل از انجام این عمل دسته‌ای از پرندگان که با منقار و پاهای خود، سنگهایی را حمل می‌کردند در بالای سر سپاه ظاهر شدند و این سنگها را روی سر سپاهیان ریختند که باعث از بین رفتن سپاه شد.
در روزی که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیا آمدند، گفته‌اند که:
- تمام بتها به رو، بر زمین افتادند.
- ایوان کسری در آن شب به لرزه درآمد و چهارده کنگره آن ریخت.
- دریاچه ساوه که سالها آن را می‌پرستیدند خشک شد.
- در بیابان سماوه که سالها کسی در آن آب ندیده بود، آب جاری شد.
- آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، خاموش شد.
- تختهای پادشاهان جهان سرنگون شد.
- در همان شب، نوری از سرزمین حجاز تابید و تا مشرق ادامه پیدا کرد و ...
آمنه (سلام الله علیها) در زمان بارداری می‌گفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هیچگاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافته است.
همینطور می‌گویند زمانی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) متولد شد سر به سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک و تعالی سجده نمود.
آمنه (س) می‌گوید در هنگام ولادت پیامبر (ص)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را 'محمّد' بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را محمد یعنی ستوده شده قرار داد.
پیامبر (ص) در دوران با برکت زندگیش توانست با امانتداری و صداقت و مهربانی محبوب همه اهل مدینه شود و این ویژگی های بازر اخلاقی و انسانی بود که توانست وجاهت و مقبولیت او را در بین اعراب برای پذیرش دینش کمک کند.
پیامبر اعظم توانست بر همه خرافات و جاهلیت های متعصب و سنت های متحجر پیروز شود و مردمان را از ظلم و ستم و بردگی نجات دهد و عزت و انسانیت را برای همه به ارمغان آورد.
باشد که همه ما به اسوه قرار دادن این پیامبر اعظم انسانیت و معرفت را در جهان گسترش دهند تا زمینه ظهور آخرین حجت خدا نیز فراهم شود و جهان از عدل و داد وعده داده شده الهی روشن گردد.
7177/6034
انتهای پیام تولد پیامبر اعظم(ص) موجب شد که همه روزهای سیاه ستمدیدگان روشن شود و صدای دخترکان نحیف در زیر انبوهی از خاک که در حال زنده بگور شدن بودند، به گوش عالمیان رسید و از مرگ نجات یافتند.
عرب صحرانشین به صورت جدی پایبند به دین خاصی نبوده و ظاهربین و مادی بوده اند و همه سنت های جاهلی را به طور خاص اجرا می کردند.
اعراب شهرنشین هم معمولاً بت‌پرست بوده و بت هایی از سنگ و چوب و خرما را می‌پرستیدند، که گاهی در هنگام فقر همین بتها را آرد کرده و می‌خوردند.
رسم دخترکشی در میان آنها امری عادی بوده و جنگ و نزاع میان قبایل به صورت یک سنت معمول درآمده بود.
اعتقاد به ارواح در میان آنها رواج داشته و توهم و خرافات در زندگی آنها تأثیر گذاشته بود.
ولی پیامبر (ص)، بت پرستی را برانداخت و زندگی عرب را که یکسره غرور و تعصب بود، جاهلیت خواند و محکوم کرد. آزادیهای بی‌حد آنهارا با گسترش اخلاق و عفت محدود کرد و از آنها که همیشه با هم نزاع می‌کردند، مردمی متحد پدید آورد.
یکی از بانفوذترین قبایل عرب بوده و بعد از اسلام نیز تا قرنها بر جهان اسلام حکومت کرده است بیشتر شهرت قریش مربوط به 'قصی بن کلاب' جد چهارم پیامبر اسلام (ص) است.
'عبدمناف' فرزند قصی، جد سوم پیامبر (ص)، از نجابت و خوشرفتاری خاصی با مردم برخوردار بود. 'هاشم' جد دوم پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز جزو چهره‌های درخشان قریش بود، و فرزند او 'عبدالمطلب'، جد اول پیامبر (ص) از نامی‌ترین و عاقل‌ترین افراد عرب در زمان خود به شمار می‌رفت.
او بود که چاه زمزم را که پر شده بود حفر کرد و وظیفه آب دادن به حاجیان و رسیدگی و پذیرایی از آنها به او رسید. نسل پیامبر (ص)به حضرت اسماعیل (علیه السلام) رسیده که همه آنها حنیف یعنی یکتاپرست بوده‌اند.
عبدالله، پدر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) کوچکترین پسر عبدالمطلب، در میان قریش از لحاظ زیبایی و حجب و حیا مشهور بود. او با آمنه (س) دختر وهب که به پاکی و عفت معروف بود ازدواج کردعبدالله برای تجارت به شام رفت و در راه بازگشت از شام بیمار شد و در مدینه بستری گردید. او در سن 25 سالگی در مدینه وفات یافت.
بدین ترتیب پیامبر (ص) در روز هفدهم ربیع الاول عام الفیل (مطابق سال 580 میلادی) در شهر مکه متولدشد.
عام الفیل، یعنی سالی که فردی به نام ابرهه به دستور پادشاه حبشه (نجاشی) با سپاه زیادی تصمیم به ویران کردن خانه خدا گرفت. ولی قبل از انجام این عمل دسته‌ای از پرندگان که با منقار و پاهای خود، سنگهایی را حمل می‌کردند در بالای سر سپاه ظاهر شدند و این سنگها را روی سر سپاهیان ریختند که باعث از بین رفتن سپاه شد.
در روزی که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیا آمدند، گفته‌اند که:
- تمام بتها به رو، بر زمین افتادند.
- ایوان کسری در آن شب به لرزه درآمد و چهارده کنگره آن ریخت.
- دریاچه ساوه که سالها آن را می‌پرستیدند خشک شد.
- در بیابان سماوه که سالها کسی در آن آب ندیده بود، آب جاری شد.
- آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود، خاموش شد.
- تختهای پادشاهان جهان سرنگون شد.
- در همان شب، نوری از سرزمین حجاز تابید و تا مشرق ادامه پیدا کرد و ...
آمنه (سلام الله علیها) در زمان بارداری می‌گفت که هرگز احساس نکرده که باردار شده و هیچگاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافته است.
همینطور می‌گویند زمانی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) متولد شد سر به سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک و تعالی سجده نمود.
آمنه (س) می‌گوید در هنگام ولادت پیامبر (ص)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را 'محمّد' بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را محمد یعنی ستوده شده قرار داد.
پیامبر (ص) در دوران با برکت زندگیش توانست با امانتداری و صداقت و مهربانی محبوب همه اهل مدینه شود و این ویژگی های بازر اخلاقی و انسانی بود که توانست وجاهت و مقبولیت او را در بین اعراب برای پذیرش دینش کمک کند.
پیامبر اعظم توانست بر همه خرافات و جاهلیت های متعصب و سنت های متحجر پیروز شود و مردمان را از ظلم و ستم و بردگی نجات دهد و عزت و انسانیت را برای همه به ارمغان آورد.
باشد که همه ما به اسوه قرار دادن این پیامبر اعظم انسانیت و معرفت را در جهان گسترش دهند تا زمینه ظهور آخرین حجت خدا نیز فراهم شود و جهان از عدل و داد وعده داده شده الهی روشن گردد.
7177/6034
کپی شد
