پایگاه خبری جماران: حضرت امام خمینی در تاریخ 27 مرداد سال 1364 طی دیداری که با مدیرعامل(محمد هاشمی) و معاونان صداوسیمای جمهوری اسلامی داشت فرمودند: من نظری به دیگران ندارم، راجع به خودم می گویم از این وضع رادیو ـ تلویزیون خوشم نمی آید. واقع آن است که آن قدر که پابرهنه ها به رادیو ـ تلویزیون حق دارند، ما نداریم. این یک واقعیت است و تعارف نیست؛ واقع این است که آنها این نظام را درست کرده اند و این نهضت را به وجود آوردند؛ همین جمعیت هستند که پیروزیها را به دست آوردند؛ از قشر بالا کسی در این مسئله حقی ندارد. البته ما هم در اصل مطلب شرکت داشته ایم، اما حق با آنهاست. من مدتهاست که وقتی می بینم رادیو ـ تلویزیون را هر وقتی بازش می کنم از من اسم می برد، خوشم نمی آید. ما باید به مردم ارزش بدهیم، استقلال دهیم و خودمان کنار بایستیم و روی خیر و شرّ کارها نظارت کنیم. ولی اینکه تمام کارها دست ما باشد، رادیو ـ تلویزیون دست ماها باشد، اما آن بیچاره ها که کار می کنند هیچ چیز دستشان نباشد، ولی ما که هیچ کاره هستیم دست ما باشد، به نظر من این صحیح نیست. من گفته ام که آن چیزهایی که مربوط به من است گفته نشود، من با آقایان کاری ندارم. البته در بعضی مواردی که لازم می شود چیزی گفته شود ـ که آن هم با تشخیص خود من است ـ در رادیو گفته و یا در تلویزیون [نشان داده] شود مضایقه ندارم، مثلاً عید فطر، عید قربان، تنفیذ رئیس جمهور، اینها مسائلی است، اما مابقی، مثل ملاقات امروز من با شما که با هم صحبت می کنیم، این دیگر در رادیو ـ تلویزیون گفتن ندارد که رادیو بگوید، تلویزیون بگوید، رادیو چند دفعه، تلویزیون چند دفعه، این کارها مردم را خسته
می کند هیچ محتوا هم ندارد. من و شما صحبت می کنیم و همین طور دیگران؛ یعنی دیگران با من صحبت می کنند، آنها را من قطع می کنم. و همین طور آن چیزهایی که الآن در تلویزیون موجود است؛ مثلاً اول خبر که می خواهد شروع کند عکس مرا می گذارند، آن را بردارید، و اگر کسی از شما سؤال کرد بگویید فلانی گفته است.
[آقای محمد هاشمی، مدیر عامل رادیو ـ تلویزیون اظهار داشت: شما در قلب مردم جا دارید. و امام فرمودند:]
قلب مردم در غیر از اینهاست. مسئله اینها نیست، ما سابقاً با مردم تماس داشتیم و به آنها ارادت داشتیم و مردم به ما لطف داشتند، ولی این طور نبود که ما رادیو ـ تلویزیون داشته باشیم، آن باب دیگری است. در هر صورت بعضی مواردی که لازم است مانعی ندارد، در غیر آن موارد، من میل ندارم، دیگران خودشان می دانند.(صحیفه امام- جلد 19 - صفحه 349)
