حامد فرضی روز شنبه در گفت و گو با ایرنا، سیزدهم فروردین ماه هر سال را روز پایان جشن های نوروزی و حسن ختام این تعطیلات دانست و گفت: در این روز، مردم بنا بر سنتی فرهنگی، از خانه ها بیرون می آیند و به دشت و صحرا و باغ می روند تا آخرین روز نوروز را در طبیعت، و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه ها و جویبارها بگذرانند. وی خاطرنشان کرد: این روز زیبا را، «روز طبیعت» نام گذاری کرده اند؛ روزی که باید در کنار بهره مندی از طبیعت زیبا و آب و هوای نیکو، بکوشیم آن را به زباله دانی همگانی تبدیل نسازیم و به همه نشان دهیم که «روز طبیعت» فقط یک شعار نیست؛ بلکه نشانه شعور بالای مردمی است که می خواهند سال های سال از این طبیعت زیبا بهره مند شوند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری البرز؛ حامد فرضی، گفت: در زمان کنونی با دگرگونی‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در جامعه ایران و تغییرات در چگونگی برگزاری مراسم سیزده بدر و پدید آمدن رفتارها و آئین هایی مطابق و مناسب با فرهنگ مردم جامعه کنونی، باز مردم ایران در هر جایی که هستند سیزده نوروز را با شور و گرمی و سرور در بیرون از خانه ها و در دشت و باغ و بوستان جشن می‌گیرند. برای گذراندن این روز در فضای باز طبیعت کوه و دشت آرزو می‌کنند که روز سیزده شان، روزی آفتابی و گرم باشد.
وی خاطرنشان کرد: این روز بهانه ای برای با هم بودن است. در این عصر جدید که همه جا را آلودگی های مختلف پر کرده، و ماشین و دود و سر و صدا همه جا هست، مردمان به دنبال لحظه ای برای آرامش و بهانه ای برای دیدن همدیگر و با هم بودن هستند. شاید سیزدهم نوروز، تنها یک بهانه است؛ بهانه ای برای آشتی با طبیعت و به یاد زلالی آب، استواری کوه، و چشم نوازی درختان. لذا با توجه به سخاوت طبیعت در دادن آرامش، شادی، زیبایی، سکوت، لذت و ... لازم است همگان، همیاران، علاقمندان و دوستداران طبیعت، در 13 فروردین و روز طبیعت نگهبان خوبی برای طبیعت باشیم و پاسدار طبیعت آسیب دیده در سراسر کشور عزیزمان باشیم.
وی با اشاره به نقش فرهنگ‌سازی در جامعه برای حفظ منابع ملی و طبیعی گفت: فرهنگ حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست یعنی نحوه برخورد بشر با آنها. انسان‌ها با منابع طبیعی و محیط زیست در تعامل هستند، اما مشکل اساسی در این است که منابع طبیعی یک طرفه تنها بخشنده است و انسان یک طرفه تنها آسیب رسان و مضر. بنابراین با توجه مناسب به زمینی که روی آن زندگی می کنیم، محیط زیست ما شرایط خوبی را تجربه خواهد کرد و در صورتی که رفتار انسان در برخورد با طبیعت اصلاح نشود، طبیعت هم رفتار خوبی با ما نخواهد داشت، آنگاه خشم خود را به انسان نشان خواهد داد.
فرضی تصریح کرد: فرهنگ احترام به طبیعت را باید از کودکی آموخت و در بزرگسالی به کوچک ترها آموزش داد. «روز طبیعت»، فرصت بسیار مناسبی است تا این درس بزرگ را به فرزندانمان بیاموزیم. آن ها باید بدانند که طبیعت زیبای سرزمینمان ایران، خانه بزرگ تر همه ما به شمار می آید و ضرر آسیب رساندن به درختان و سبزه زارها، ابتدا به خودمان برمی گردد.
وی همچنین گفت: اگر کودکان یاد بگیرند که درختان، ریه های تنفسی زمین هستند و بدون آن ها، حیات روی زمین رو به نابودی می رود، هیچ گاه به از بین رفتن طبیعت شگفت انگیز کشورمان راضی نخواهند شد. کودکان امروز، پدران و مادران فردای این سرزمین اند و با این فرهنگ سازی درست، می توان عشق به طبیعت را در دل آن ها کاشت.
وی تصریح کرد: همه ما می دانیم که منابع طبیعی، محدود است و امکان تمام شدن آن وجود دارد. پس بر ماست که با برنامه ریزی حساب شده، جلو هدر رفتن و نابودی این منابع کمیاب الاهی را بگیریم و نگذاریم آن ها، به این راحتی از کف بروند و افزود: باید طبیعت را گرامی داشت؛ زیرا بهترین هدیه از طرف خداوندگار عالم، به بندگان است و هیچ کس نمی تواند آن ها را شماره کند و شکرش را به جا آورد؛ باید با سختگیری و جدیت در مقابل هرگونه تخریب و آسیب به طبیعت بایستیم. انسان نباید خودخواهانه، هر جور که دوست دارد با محیط زیست و منابع طبیعت رفتار کند بلکه باید محیط زیست خود را بشناسد و رفتار خود را متناسب با آن هماهنگ کند.
انتهای پیام مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری البرز؛ حامد فرضی، گفت: در زمان کنونی با دگرگونی‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در جامعه ایران و تغییرات در چگونگی برگزاری مراسم سیزده بدر و پدید آمدن رفتارها و آئین هایی مطابق و مناسب با فرهنگ مردم جامعه کنونی، باز مردم ایران در هر جایی که هستند سیزده نوروز را با شور و گرمی و سرور در بیرون از خانه ها و در دشت و باغ و بوستان جشن می‌گیرند. برای گذراندن این روز در فضای باز طبیعت کوه و دشت آرزو می‌کنند که روز سیزده شان، روزی آفتابی و گرم باشد.
وی خاطرنشان کرد: این روز بهانه ای برای با هم بودن است. در این عصر جدید که همه جا را آلودگی های مختلف پر کرده، و ماشین و دود و سر و صدا همه جا هست، مردمان به دنبال لحظه ای برای آرامش و بهانه ای برای دیدن همدیگر و با هم بودن هستند. شاید سیزدهم نوروز، تنها یک بهانه است؛ بهانه ای برای آشتی با طبیعت و به یاد زلالی آب، استواری کوه، و چشم نوازی درختان. لذا با توجه به سخاوت طبیعت در دادن آرامش، شادی، زیبایی، سکوت، لذت و ... لازم است همگان، همیاران، علاقمندان و دوستداران طبیعت، در 13 فروردین و روز طبیعت نگهبان خوبی برای طبیعت باشیم و پاسدار طبیعت آسیب دیده در سراسر کشور عزیزمان باشیم.
وی با اشاره به نقش فرهنگ‌سازی در جامعه برای حفظ منابع ملی و طبیعی گفت: فرهنگ حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست یعنی نحوه برخورد بشر با آنها. انسان‌ها با منابع طبیعی و محیط زیست در تعامل هستند، اما مشکل اساسی در این است که منابع طبیعی یک طرفه تنها بخشنده است و انسان یک طرفه تنها آسیب رسان و مضر. بنابراین با توجه مناسب به زمینی که روی آن زندگی می کنیم، محیط زیست ما شرایط خوبی را تجربه خواهد کرد و در صورتی که رفتار انسان در برخورد با طبیعت اصلاح نشود، طبیعت هم رفتار خوبی با ما نخواهد داشت، آنگاه خشم خود را به انسان نشان خواهد داد.
فرضی تصریح کرد: فرهنگ احترام به طبیعت را باید از کودکی آموخت و در بزرگسالی به کوچک ترها آموزش داد. «روز طبیعت»، فرصت بسیار مناسبی است تا این درس بزرگ را به فرزندانمان بیاموزیم. آن ها باید بدانند که طبیعت زیبای سرزمینمان ایران، خانه بزرگ تر همه ما به شمار می آید و ضرر آسیب رساندن به درختان و سبزه زارها، ابتدا به خودمان برمی گردد.
وی همچنین گفت: اگر کودکان یاد بگیرند که درختان، ریه های تنفسی زمین هستند و بدون آن ها، حیات روی زمین رو به نابودی می رود، هیچ گاه به از بین رفتن طبیعت شگفت انگیز کشورمان راضی نخواهند شد. کودکان امروز، پدران و مادران فردای این سرزمین اند و با این فرهنگ سازی درست، می توان عشق به طبیعت را در دل آن ها کاشت.
وی تصریح کرد: همه ما می دانیم که منابع طبیعی، محدود است و امکان تمام شدن آن وجود دارد. پس بر ماست که با برنامه ریزی حساب شده، جلو هدر رفتن و نابودی این منابع کمیاب الاهی را بگیریم و نگذاریم آن ها، به این راحتی از کف بروند و افزود: باید طبیعت را گرامی داشت؛ زیرا بهترین هدیه از طرف خداوندگار عالم، به بندگان است و هیچ کس نمی تواند آن ها را شماره کند و شکرش را به جا آورد؛ باید با سختگیری و جدیت در مقابل هرگونه تخریب و آسیب به طبیعت بایستیم. انسان نباید خودخواهانه، هر جور که دوست دارد با محیط زیست و منابع طبیعت رفتار کند بلکه باید محیط زیست خود را بشناسد و رفتار خود را متناسب با آن هماهنگ کند.
کپی شد
