کیوان نعمتی روز چهارشنبه درگفتگو با ایرنا افزود: گرچه تالاب گاوخونی فعلا از نظر ترکیبات آلی در وضعیت نامناسب قرار ندارد اما نتایج تحقیقات انجام شده نشان می دهد که با پیشرفت خشکسالی و افزایش غلظت نمک و برخی از فلزات سنگین، این تالاب ممکن است به منشا ریزگردها تبدیل و سبب از بین رفتن زمین های کشاورزی مستعد منطقه و نابودی هزاران هکتار دشت حاصلخیز شود.
نعمتی تصریح کرد: این مطالعات نشان می دهد که خاک این تالاب به علت دارا بودن رطوبت نسبی، هنوز چندان فعال نشده و چشمه های تولید ریزگرد در این عرصه هنوز شکل نگرفته است ولی پتانسیل آن وجود دارد.
وی گفت این تحقیقات با عنوان “ بررسی اثرات زیست محیطی خشک شدن تالاب بین المللی گاوخونی' طبق قرارداد امضا شده بین دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان درمدت 40 ماه انجام شده است.
رئیس اداره پژوهش و فناوری حفاظت محیط زیست استان اصفهان توضیح داد: در بررسی نمونه های گرد وغبار منطقه مشاهده شد که میزان متوسط سرب، روی و کادمیوم، در نمونه های خاک حوضچه آبریز تالاب گاوخونی بیش از میزان موجود در طبیعت اطراف این منطقه است.
وی گفت: اگر حقابه زیست محیطی تالاب گاوخونی تامین نگردد، این عرصه در آینده ای نزدیک، به منبع اصلی تولید ریزگردهای آلوده به مواد سمی بویژه در فصولی که باد غالب از شرق به غرب می وزد، تبدیل خواهد شد.
رئیس اداره پژوهش و فناوری حفاظت محیط زیست استان اصفهان اضافه کرد: طبق بررسی های انجام شده، در سال 1380 حدود 50 درصد محدوده تالاب گاوخونی فاقد پوشش گیاهی بوده که این میزان در سال 92 به 73 درصد رسید و به عبارتی پوشش گیاهی این منطقه از 182 هزار و 349 هکتار در سال 80 به 68 هزار و 763 هکتار در سال 92 کاهش یافت.
وی افزود: در پیشنهادات طرح تحقیقاتی مذکور توصیه شده که کارگروه احیای تالاب گاوخونی همانند احیای دریاچه ارومیه در سطح استانی تشکیل شود و حقابه زیست محیطی این تالاب ( در حدود 170 میلیون متر مکعب در سال ) برای جلوگیری از تولید گرد و غبار تخصیص یابد و همزمان از برداشت های غیرمجاز در مسیر رودخانه تا تالاب جلوگیری شود.
تالاب گاوخونی که منطقه ای به وسعت 476 کیلومتر مربع را پوشانده، در167 کیلومتری جنوب شرق اصفهان در کنار شهر ورزنه و در مجاورت تپه های شنی واقع است، ارتفاع آن از سطح دریا یکهزار و 470 متر و بیشینه عمق آن 150 سانتیمتر است.
این تالاب که به علت خشکسالی و کاهش جریان آب زاینده رود به مدت یک دهه آبگیری نشده و روبه خشک شدن گذاشته بود، اوایل تیر سال 1394 با اقدامات سازمان حفاظت محیط زیست و جاری شدن مقطعی آب زاینده رود آبگیری و موجب خوشحالی مردم، کشاورزان و دوستداران محیط زیست شد.
این آب رها شده در پایین دست شهر اصفهان با دریافت پساب تصفیه خانه جنوب اصفهان به سمت تالاب بین المللی گاوخونی تداوم یافت و از 28 آذرماه سال 95 در ایستگاه هیدرومتری شاه کنار اصفهان در هر ثانیه حدود یک و نیم متر مکعب مخلوطی از آب، پساب تصفیه شده و زهاب های کشاورزی به گاوخونی ریخته شد.
گرچه جریان آب زاینده رود از سال 96 تاکنون کاملا قطع شده، اما حجمی از پساب های تصفیه شده از پایین دست کلانشهر اصفهان به سمت تالاب گاوخونی همچنان روان است وهمین امر از خشکی کامل این عرصه جلوگیری کرده است.
تالاب بین المللی گاو خونی که در شرق شهر تاریخی اصفهان در فلات مرکزی ایران و در انتهای مسیر زاینده رود قرار دارد در سال 1354 به ثبت کنوانسیون رامسر رسید و نام آن در فهرست تالاب های بین المللی قرار گرفت.
اکوسیستم این تالاب که همواره یکی از زیستگاهای حیات وحش و پرندگان در فلات مرکزی ایران بوده است هم اکنون بسرعت در حال تغییر است.
8114 / 2093 / ***
انتهای پیام نعمتی تصریح کرد: این مطالعات نشان می دهد که خاک این تالاب به علت دارا بودن رطوبت نسبی، هنوز چندان فعال نشده و چشمه های تولید ریزگرد در این عرصه هنوز شکل نگرفته است ولی پتانسیل آن وجود دارد.
وی گفت این تحقیقات با عنوان “ بررسی اثرات زیست محیطی خشک شدن تالاب بین المللی گاوخونی' طبق قرارداد امضا شده بین دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان درمدت 40 ماه انجام شده است.
رئیس اداره پژوهش و فناوری حفاظت محیط زیست استان اصفهان توضیح داد: در بررسی نمونه های گرد وغبار منطقه مشاهده شد که میزان متوسط سرب، روی و کادمیوم، در نمونه های خاک حوضچه آبریز تالاب گاوخونی بیش از میزان موجود در طبیعت اطراف این منطقه است.
وی گفت: اگر حقابه زیست محیطی تالاب گاوخونی تامین نگردد، این عرصه در آینده ای نزدیک، به منبع اصلی تولید ریزگردهای آلوده به مواد سمی بویژه در فصولی که باد غالب از شرق به غرب می وزد، تبدیل خواهد شد.
رئیس اداره پژوهش و فناوری حفاظت محیط زیست استان اصفهان اضافه کرد: طبق بررسی های انجام شده، در سال 1380 حدود 50 درصد محدوده تالاب گاوخونی فاقد پوشش گیاهی بوده که این میزان در سال 92 به 73 درصد رسید و به عبارتی پوشش گیاهی این منطقه از 182 هزار و 349 هکتار در سال 80 به 68 هزار و 763 هکتار در سال 92 کاهش یافت.
وی افزود: در پیشنهادات طرح تحقیقاتی مذکور توصیه شده که کارگروه احیای تالاب گاوخونی همانند احیای دریاچه ارومیه در سطح استانی تشکیل شود و حقابه زیست محیطی این تالاب ( در حدود 170 میلیون متر مکعب در سال ) برای جلوگیری از تولید گرد و غبار تخصیص یابد و همزمان از برداشت های غیرمجاز در مسیر رودخانه تا تالاب جلوگیری شود.
تالاب گاوخونی که منطقه ای به وسعت 476 کیلومتر مربع را پوشانده، در167 کیلومتری جنوب شرق اصفهان در کنار شهر ورزنه و در مجاورت تپه های شنی واقع است، ارتفاع آن از سطح دریا یکهزار و 470 متر و بیشینه عمق آن 150 سانتیمتر است.
این تالاب که به علت خشکسالی و کاهش جریان آب زاینده رود به مدت یک دهه آبگیری نشده و روبه خشک شدن گذاشته بود، اوایل تیر سال 1394 با اقدامات سازمان حفاظت محیط زیست و جاری شدن مقطعی آب زاینده رود آبگیری و موجب خوشحالی مردم، کشاورزان و دوستداران محیط زیست شد.
این آب رها شده در پایین دست شهر اصفهان با دریافت پساب تصفیه خانه جنوب اصفهان به سمت تالاب بین المللی گاوخونی تداوم یافت و از 28 آذرماه سال 95 در ایستگاه هیدرومتری شاه کنار اصفهان در هر ثانیه حدود یک و نیم متر مکعب مخلوطی از آب، پساب تصفیه شده و زهاب های کشاورزی به گاوخونی ریخته شد.
گرچه جریان آب زاینده رود از سال 96 تاکنون کاملا قطع شده، اما حجمی از پساب های تصفیه شده از پایین دست کلانشهر اصفهان به سمت تالاب گاوخونی همچنان روان است وهمین امر از خشکی کامل این عرصه جلوگیری کرده است.
تالاب بین المللی گاو خونی که در شرق شهر تاریخی اصفهان در فلات مرکزی ایران و در انتهای مسیر زاینده رود قرار دارد در سال 1354 به ثبت کنوانسیون رامسر رسید و نام آن در فهرست تالاب های بین المللی قرار گرفت.
اکوسیستم این تالاب که همواره یکی از زیستگاهای حیات وحش و پرندگان در فلات مرکزی ایران بوده است هم اکنون بسرعت در حال تغییر است.
8114 / 2093 / ***
کپی شد
