به گزارش ایرنا، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان روز دوشنبه در این نشست گفت: گسترش متوازن گردشگری، توسعه اقتصاد روستائی و بروز خشکسالی در بخش عمده ای از استان موجب شد تا با توسعه کمی و کیفی اقامتگاه های بومگردی در روستاها و شهرهای کوچک استان، ضمن توسعه اقتصاد بومی مبتنی بر گردشگری، در باره حفاظت از خرده فرهنگ های جوامع کوچک در مناطق روستائی نیز چاره اندیشی شود.
فریدون الله یاری افزود: در این نشست از مجموع طرح های پیشنهادی، با تاسیس 13 اقامتگاه بومگردی در روستاهای شهرستان های منطقه شرق اصفهان و شهرستان های خمینی شهر، شاهین شهر و میمه، نجف آباد، فریدون شهر، گلپایگان و خور و بیابانک موافقت شد.
وی اظهار کرد: در این نشست با تاسیس یک کمپینگ عشایری در روستای 'مروک' شهرستان سمیرم در راستای توسعه گردشگری عشایری در جنوب استان نیز موافقت شد.
معاون سرمایه گذاری و طرح های اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان نیز در این نشست گفت: در نیمه اول سال 1396 استان با فعالیت 208 اقامتگاه بومگردی، رتبه اول کشور را در این زمینه به خود اختصاص داده است.
حمید امینی افزود: این در حالیست که تا پایان آبان سالجاری 230 اقامتگاه فعال افزایش یافته است و تلاش داریم این تعداد را در کوتاهترین زمان ممکن به 300 اقامتگاه برسانیم.
بوم گردی یا اکوتوریسم(ecotourism)، فرصتی است برای گردشگران و طبیعت گردان، تا با اقامت در مناطق بومی فارغ از زندگی روزمره و ماشینی؛ حال و هوای یک زندگی ساده، بی آلایش و دلنشین را تجربه کنند.
اقامتگاه بوم گردی نوعی از محل های اسکان برای مسافران است که برخلاف هتل ها که ویژگی یکسانی دارد، دارای ویژگی های خاص متاثر از محیط بومی است.
در این اقامتگاه ها سعی بر این است تا میهمانان با شیوه سنتی زندگی در آن محل آشنا شوند و با استفاده از غذاهای سنتی و امکانات محلی در محیطی طبیعی اوقات خود را سپری کنند.
هدف اصلی ایجاد و توسعه این نوع از اقامتگاه ها با هویت و ساختاری بومی، رسیدن به توسعه پایدار است.
در بیشتر این اقامتگاه ها که اغلب توسط یک خانواده محلی اداره می شود و تنها جنبه اقامتی ندارد؛ فعالیت های مختلفی مانند ارائه غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی، تورها و فعالیت‌های بومگردی به چشم می‌خورد.
مکان فیزیکی اقامتگاه، بدلیل سبک معماری و مصالح به کار رفته در ساختمان، طراحی داخلی و مبلمان بومی و همچنین فعالیت‌های تعریف شده در آن به نوعی یک اکوموزه است که موجب جذب گردشگران داخلی و خارجی می‌شود.
مهمترین اصل رعایت شده در اقامتگاه‌های بوم گردی، بویژه در اکولوژها، مشارکت اعضای خانواده میزبان(صاحب اقامتگاه) و جامعه محلی مقصد در تمام فعالیت‌های گردشگری اقامتگاه است.
استان اصفهان با برخورداری از جاذبه های طبیعی و گردشگری بویژه در مناطق شرق و غرب از جمله استان های پیشرو در رویکرد به بوم گردی محسوب می شود، بگونه ای که تعداد اقامتگاه های بوم گری این استان از سال 92 تاکنون چهار برابر افزایش یافته است.
علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران خارجی بویژه اروپایی ها علاقه زیادی به دیدن مناطق کویری شرق اصفهان بویژه خور و بیابانک دارند و به همین دلیل ایجاد اقامتگاه های بوم گردی در این منطقه مورد توجه است.
گ/6994/6027
خبرنگار:آرزو فلاح/ انتشار: شکراللهی
انتهای پیام فریدون الله یاری افزود: در این نشست از مجموع طرح های پیشنهادی، با تاسیس 13 اقامتگاه بومگردی در روستاهای شهرستان های منطقه شرق اصفهان و شهرستان های خمینی شهر، شاهین شهر و میمه، نجف آباد، فریدون شهر، گلپایگان و خور و بیابانک موافقت شد.
وی اظهار کرد: در این نشست با تاسیس یک کمپینگ عشایری در روستای 'مروک' شهرستان سمیرم در راستای توسعه گردشگری عشایری در جنوب استان نیز موافقت شد.
معاون سرمایه گذاری و طرح های اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان نیز در این نشست گفت: در نیمه اول سال 1396 استان با فعالیت 208 اقامتگاه بومگردی، رتبه اول کشور را در این زمینه به خود اختصاص داده است.
حمید امینی افزود: این در حالیست که تا پایان آبان سالجاری 230 اقامتگاه فعال افزایش یافته است و تلاش داریم این تعداد را در کوتاهترین زمان ممکن به 300 اقامتگاه برسانیم.
بوم گردی یا اکوتوریسم(ecotourism)، فرصتی است برای گردشگران و طبیعت گردان، تا با اقامت در مناطق بومی فارغ از زندگی روزمره و ماشینی؛ حال و هوای یک زندگی ساده، بی آلایش و دلنشین را تجربه کنند.
اقامتگاه بوم گردی نوعی از محل های اسکان برای مسافران است که برخلاف هتل ها که ویژگی یکسانی دارد، دارای ویژگی های خاص متاثر از محیط بومی است.
در این اقامتگاه ها سعی بر این است تا میهمانان با شیوه سنتی زندگی در آن محل آشنا شوند و با استفاده از غذاهای سنتی و امکانات محلی در محیطی طبیعی اوقات خود را سپری کنند.
هدف اصلی ایجاد و توسعه این نوع از اقامتگاه ها با هویت و ساختاری بومی، رسیدن به توسعه پایدار است.
در بیشتر این اقامتگاه ها که اغلب توسط یک خانواده محلی اداره می شود و تنها جنبه اقامتی ندارد؛ فعالیت های مختلفی مانند ارائه غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی، تورها و فعالیت‌های بومگردی به چشم می‌خورد.
مکان فیزیکی اقامتگاه، بدلیل سبک معماری و مصالح به کار رفته در ساختمان، طراحی داخلی و مبلمان بومی و همچنین فعالیت‌های تعریف شده در آن به نوعی یک اکوموزه است که موجب جذب گردشگران داخلی و خارجی می‌شود.
مهمترین اصل رعایت شده در اقامتگاه‌های بوم گردی، بویژه در اکولوژها، مشارکت اعضای خانواده میزبان(صاحب اقامتگاه) و جامعه محلی مقصد در تمام فعالیت‌های گردشگری اقامتگاه است.
استان اصفهان با برخورداری از جاذبه های طبیعی و گردشگری بویژه در مناطق شرق و غرب از جمله استان های پیشرو در رویکرد به بوم گردی محسوب می شود، بگونه ای که تعداد اقامتگاه های بوم گری این استان از سال 92 تاکنون چهار برابر افزایش یافته است.
علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران خارجی بویژه اروپایی ها علاقه زیادی به دیدن مناطق کویری شرق اصفهان بویژه خور و بیابانک دارند و به همین دلیل ایجاد اقامتگاه های بوم گردی در این منطقه مورد توجه است.
گ/6994/6027
خبرنگار:آرزو فلاح/ انتشار: شکراللهی
کپی شد
