در این مطلب آمده است: قدرت اگر در دست انسان ناساخته و کم ظرفیت قرار گیرد ، فساد آور و سقوط دهنده است ؛ زیرا قدرت و سوسه کننده است و انسانی را که توان مقابله با نفس ندارد و از تقوای لازم برخوردار نیست ، به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.
شیرینی مال و منال و قدرت به قدری است که انسان ضعیف الایمان را به سرعت به خود جذب می کند ؛ به ویژه کسی که بر کرسی قدرت تکیه زده ، به فراخور مقام و قدرتی که از آن برخوردار شده است ، منابع و اطلاعات و دیگر مؤلفه های قدرت و مکنت مادی بیشتری دارد ؛ از این جهت ، ضریب سقوط او در دام هوا و هوس های شیطانی و نفسانی ، بیش از دیگران است و خیلی زود ممکن است به انحراف و فساد گرفتار شود . اطلاعاتی که شخص سوار بر اریکه قدرت دارد ، دست افراد عادی نیست ؛ در واقع این اطلاعات دست خواصی است که بر سر قدرت هستند و خود و اطرافیان او امکان دسترسی به آنها را دارند ؛ بنابراین مسئولان باید چنان خدا ترس باشند که جرئت نکنند از این اطلاعات رانتی استفاده کنند و تازه این را حق خود بدانند ، چرا که خدمت می کنند !
به گفته حضرت رسول (ص) صلاح و فساد جامعه از رهگذر صلاح و فساد مسئولان و متولیان آن فراهم می شود ؛ همچنین امیر مؤمنان علیه السلام در این زمینه می فرمایند: « فَلَیْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِیَّةُ إِّلا بِصَلاَحِ الْوُلاَةِ » ؛ « اصلاح جامعه وابسته به اصلاح مدیران و مسئولان است . »
این فساد زمانی تشدید و خطرناک تر می شود که مسئولان باب فامیل بازی و استخدام نزدیکان را بر ضابطه مندی و شایسته سالاری و آقازاده ها ، برادرها و... را بر دیگران ترجیح دهند .
اینجاست که خانوادگی دسترسی به رانت پیدا می کنند و آن موقع چه خواهد شد؟ اگر هم کسی گفت بالای چشمت ابرو ست ، فریاد وا مظلوما بلند می شود و سیاسی کردن مسئله نیز وجه دیگر خواهد بود . وقتی کار به اینجا کشید که مراکز قدرت خانوادگی ( پدر و فرزند و برادر و خواهر و...) یا قدرت در دست یک خانواده سیاسی ( حزب خاص ) قرار گرفت، می توان در حوزه اداری، مفاسد اخلاقی و مالی گوناگونی را تصور کرد؛ بهره‌برداری شخصی از امکانات دولتی ( بیت المال ) ، قائل شدن « حق » برای « خود » فراتر از حقوق یکسان با دیگران ، خود را در حاشیه امن قرار دادن و اسراف و تبذیر ، نمونه هایی از این مفاسد است.
آنچه متأسفانه شاهد آن بوده و هستیم ، فزون طلبی و رانت خواری اطرافیان مسئول و سوء استفاده های دیگر شغلی است که امروزه بدبختانه رو به افزایش است . همگی اینها از کم رنگ شدن باورهای دینی و کم شدن پایبندی چنین افرادی به ارزش های دینی حکایت دارد و خود ، عاملی دیگر برای نابسامان تر شدن اوضاع اقتصادی است و موجب پیدایش بسیاری از تنگنا ها و مشکلات اقتصادی می شود.
جای بسی تأسف است در کشوری که صدها هزار شهید و جانباز و آزاده دارد و انقلابی بزرگ و 40 سال در مقابل زور گویان ایستادگی شده است ، اخبار و اطلاعاتی شنیده می شود که حکایت از سوء استفاده های برخی از آقازاده ها و خویشاوندان و منسوبان به مسئولان دارد که ای کاش در دادگاهی صالح بررسی و اگر واقعیت داشت که قطعا بخشی از آن واقعیتی است که اتفاق افتاده است ، با آن مطابق قانون برخورد می شد تا مردم طعم شیرین عدالت را بچشند و به آینده این نظام الهی خوشبین تر و امیدوار تر شوند؛ کما اینکه در صورت بی توجهی و برخورد نکردن به موقع مردم سرد و دچار نگرانی خواهند شد و این فساد ریشه های حاکمیت نظام را با خطر مواجه می کند .
اکنون افکار عمومی در انتظار است ببیند چه اقدامی صورت می گیرد تا نتیجه اش این باشد که همه را به یک چشم نبینند و بدانند این گونه سوء استفاده کنندگان اندک اند ؛ اگرچه در رسانه های دیجیتال هیاهوی زیادی به راه افتاده باشد.
چه زیباست اگر مسئولان رفتار امیر المؤمنین را سرلوحه قرار دهند . رفتار عادلانه امام علی(ع) با برادر بزرگ تر و ارجمندشان ، عقیل، آنگاه که از بیت المال به سبب هزینه سنگین زندگی ، سهمی بیشتر می خواست یا آن بانوی عربی که از حضرت می خواست بیشتر از آن بانوی عجم به او از بیت المال مسلمین پرداخت شود و نیز عتاب به دختر شان که چرا گردنبند خزانه بیت المال را به عاریه گرفته است تا در روز عید به گردن بیاویزد و ده ها مورد همانند این . این رفتار باید مسئولان را متنبه و مجاب کرده باشد که سهمی بیش از دیگران به منسوبان خود ندهند ؛ بلکه مدیریت ها و استخدام ها به دور از این مسائل باشد.
اگر این نمونه ها چراغ راه باشد ، آن شرایط بر داشته می شود، کسی به حقوق عامه دست درازی نمی کند، پرونده رانت بسته می شود ، آقا زادگی و ژن خوب و... بی معنا خواهد شد و قدرت محل سقوط نخواهد بود.
قدرتمندان بدانند امروز چیزی در خفا نمی ماند. اسناد رفتاری آنها به لحظه در اختیار مردم است و همه از اقدامات به سرعت آگاه می شوند . در واقع جهاد مسئولان این است که بتوانند منسوبان خود را متقاعد و توجیه کنند که به دنبال رانت نباشند ؛ بلکه مثل بقیه مردم زحمت بکشند و از دسترنج خود به حلال و درست بهره برند که این لذتش گوارا و ارزشمند است و آنها را عزیز می کند؛ اما ژن خوب و آقا زادگی و... ارزشی ندارد.
بی شک یکی از علل مهم نابودی و سقوط سلسله های مختلف، سوء استفاده های شخصی و تضییع حقوق مسلّم عامه با دخالت فرزندان مسئولان بوده است ؛ بنابراین حیف است تمام داشته های حیثیتی پدر یا مادر که با مرارت و صرف عمر حاصل شده است با بی مبالاتی و زیاده خواهی فرزند و برادر و خواهر و پسر خاله و... بر باد برود و این عزیز کرده ها مصداق و شاهد مثال مردم قرار بگیرند.
ای کاش مسئولان در آغاز کار لیست اموال خود و اعضای خانواده را اعلام می کردند و در پایان نیز بررسی و رسیدگی می شد تا پاک دست و چسبنده دست از هم تمیز داده شوند و با هر کدام مطابق عملکرد شان برخورد شود.
/6026/7141
انتهای پیام شیرینی مال و منال و قدرت به قدری است که انسان ضعیف الایمان را به سرعت به خود جذب می کند ؛ به ویژه کسی که بر کرسی قدرت تکیه زده ، به فراخور مقام و قدرتی که از آن برخوردار شده است ، منابع و اطلاعات و دیگر مؤلفه های قدرت و مکنت مادی بیشتری دارد ؛ از این جهت ، ضریب سقوط او در دام هوا و هوس های شیطانی و نفسانی ، بیش از دیگران است و خیلی زود ممکن است به انحراف و فساد گرفتار شود . اطلاعاتی که شخص سوار بر اریکه قدرت دارد ، دست افراد عادی نیست ؛ در واقع این اطلاعات دست خواصی است که بر سر قدرت هستند و خود و اطرافیان او امکان دسترسی به آنها را دارند ؛ بنابراین مسئولان باید چنان خدا ترس باشند که جرئت نکنند از این اطلاعات رانتی استفاده کنند و تازه این را حق خود بدانند ، چرا که خدمت می کنند !
به گفته حضرت رسول (ص) صلاح و فساد جامعه از رهگذر صلاح و فساد مسئولان و متولیان آن فراهم می شود ؛ همچنین امیر مؤمنان علیه السلام در این زمینه می فرمایند: « فَلَیْسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِیَّةُ إِّلا بِصَلاَحِ الْوُلاَةِ » ؛ « اصلاح جامعه وابسته به اصلاح مدیران و مسئولان است . »
این فساد زمانی تشدید و خطرناک تر می شود که مسئولان باب فامیل بازی و استخدام نزدیکان را بر ضابطه مندی و شایسته سالاری و آقازاده ها ، برادرها و... را بر دیگران ترجیح دهند .
اینجاست که خانوادگی دسترسی به رانت پیدا می کنند و آن موقع چه خواهد شد؟ اگر هم کسی گفت بالای چشمت ابرو ست ، فریاد وا مظلوما بلند می شود و سیاسی کردن مسئله نیز وجه دیگر خواهد بود . وقتی کار به اینجا کشید که مراکز قدرت خانوادگی ( پدر و فرزند و برادر و خواهر و...) یا قدرت در دست یک خانواده سیاسی ( حزب خاص ) قرار گرفت، می توان در حوزه اداری، مفاسد اخلاقی و مالی گوناگونی را تصور کرد؛ بهره‌برداری شخصی از امکانات دولتی ( بیت المال ) ، قائل شدن « حق » برای « خود » فراتر از حقوق یکسان با دیگران ، خود را در حاشیه امن قرار دادن و اسراف و تبذیر ، نمونه هایی از این مفاسد است.
آنچه متأسفانه شاهد آن بوده و هستیم ، فزون طلبی و رانت خواری اطرافیان مسئول و سوء استفاده های دیگر شغلی است که امروزه بدبختانه رو به افزایش است . همگی اینها از کم رنگ شدن باورهای دینی و کم شدن پایبندی چنین افرادی به ارزش های دینی حکایت دارد و خود ، عاملی دیگر برای نابسامان تر شدن اوضاع اقتصادی است و موجب پیدایش بسیاری از تنگنا ها و مشکلات اقتصادی می شود.
جای بسی تأسف است در کشوری که صدها هزار شهید و جانباز و آزاده دارد و انقلابی بزرگ و 40 سال در مقابل زور گویان ایستادگی شده است ، اخبار و اطلاعاتی شنیده می شود که حکایت از سوء استفاده های برخی از آقازاده ها و خویشاوندان و منسوبان به مسئولان دارد که ای کاش در دادگاهی صالح بررسی و اگر واقعیت داشت که قطعا بخشی از آن واقعیتی است که اتفاق افتاده است ، با آن مطابق قانون برخورد می شد تا مردم طعم شیرین عدالت را بچشند و به آینده این نظام الهی خوشبین تر و امیدوار تر شوند؛ کما اینکه در صورت بی توجهی و برخورد نکردن به موقع مردم سرد و دچار نگرانی خواهند شد و این فساد ریشه های حاکمیت نظام را با خطر مواجه می کند .
اکنون افکار عمومی در انتظار است ببیند چه اقدامی صورت می گیرد تا نتیجه اش این باشد که همه را به یک چشم نبینند و بدانند این گونه سوء استفاده کنندگان اندک اند ؛ اگرچه در رسانه های دیجیتال هیاهوی زیادی به راه افتاده باشد.
چه زیباست اگر مسئولان رفتار امیر المؤمنین را سرلوحه قرار دهند . رفتار عادلانه امام علی(ع) با برادر بزرگ تر و ارجمندشان ، عقیل، آنگاه که از بیت المال به سبب هزینه سنگین زندگی ، سهمی بیشتر می خواست یا آن بانوی عربی که از حضرت می خواست بیشتر از آن بانوی عجم به او از بیت المال مسلمین پرداخت شود و نیز عتاب به دختر شان که چرا گردنبند خزانه بیت المال را به عاریه گرفته است تا در روز عید به گردن بیاویزد و ده ها مورد همانند این . این رفتار باید مسئولان را متنبه و مجاب کرده باشد که سهمی بیش از دیگران به منسوبان خود ندهند ؛ بلکه مدیریت ها و استخدام ها به دور از این مسائل باشد.
اگر این نمونه ها چراغ راه باشد ، آن شرایط بر داشته می شود، کسی به حقوق عامه دست درازی نمی کند، پرونده رانت بسته می شود ، آقا زادگی و ژن خوب و... بی معنا خواهد شد و قدرت محل سقوط نخواهد بود.
قدرتمندان بدانند امروز چیزی در خفا نمی ماند. اسناد رفتاری آنها به لحظه در اختیار مردم است و همه از اقدامات به سرعت آگاه می شوند . در واقع جهاد مسئولان این است که بتوانند منسوبان خود را متقاعد و توجیه کنند که به دنبال رانت نباشند ؛ بلکه مثل بقیه مردم زحمت بکشند و از دسترنج خود به حلال و درست بهره برند که این لذتش گوارا و ارزشمند است و آنها را عزیز می کند؛ اما ژن خوب و آقا زادگی و... ارزشی ندارد.
بی شک یکی از علل مهم نابودی و سقوط سلسله های مختلف، سوء استفاده های شخصی و تضییع حقوق مسلّم عامه با دخالت فرزندان مسئولان بوده است ؛ بنابراین حیف است تمام داشته های حیثیتی پدر یا مادر که با مرارت و صرف عمر حاصل شده است با بی مبالاتی و زیاده خواهی فرزند و برادر و خواهر و پسر خاله و... بر باد برود و این عزیز کرده ها مصداق و شاهد مثال مردم قرار بگیرند.
ای کاش مسئولان در آغاز کار لیست اموال خود و اعضای خانواده را اعلام می کردند و در پایان نیز بررسی و رسیدگی می شد تا پاک دست و چسبنده دست از هم تمیز داده شوند و با هر کدام مطابق عملکرد شان برخورد شود.
/6026/7141
کپی شد
