زائران و عزاداران در شهر قم از شب گذشته در برنامه های عزاداری حرم حضرت معصومه(س) شرکت کرده و با عرض تسلیت به ساحت مقدس دختر امام موسی بن جعفر و خواهر هشتمین پیشوای شیعیان، ارادت خود را به اهل بیت نشان داده اند.
حرم مطهر حضرت معصومه(س) پناهگاه عاشقان و دلدادگان اهل بیت(ع) شده است و عزاداران از سراسر کشور در این مکان مقدس گردهم آمده اند تا در سالروز شهادت برادر بزرگوارش امام هشتم شیعیان، به سر و سینه زده و اشک ماتم بریزند.
مردم با قرائت زیارت ها و دعاهای مربوطه، آمده اند تا دل های غم بار خویش را با توسل به ائمه اطهار(ع) به مضجع شریف و نورانی این بانوی مطهر گره بزنند و غبار از دل بزدایند.
همه صحن و سراهای بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س) در سوگ شهادت ضامن آهو غرق در عزا شده است و عطر معنویت از فضای قدسی این حرم کبریایی به مشام می رسد.
ام القرای جهان اسلام امروز شاهد عاشقانه ترین عزاداری ها از سوی زائران و مجاوران حضرت فاطمه معصومه(س) است که همه محبان اهل بیت(ع) در سوگ هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت داغدار شده اند.
مرثیه سرایی و مداحی مداحان اهل بیت(ع) در همه نقاط شهر مقدس قم طنین انداز شده و تمام اماکن و خیابان های شهر قم با پرچم های عزا به نشانه شهادت این امام معصوم، سیاه پوش و فعالیت مراکز تجاری تعطیل شده است و مردم با برگزاری مراسم های مختلف روضه خوانی و سخنرانی در این غم بزرگ، خویش را سهیم کرده اند.
امروز مردم شریف قم، با حضور در دسته های عزاداری از خیابان های مختلف به سمت حرم حضرت معصومه(س) حرکت کرده اند تا همسو با ملکوتیان و خادمان بارگاه حرم خواهر امام رضا(ع) در کنار مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، سوگنامه بخوانند.
مسجد مقدس جمکران میعادگاه عاشقان منتظر مهدی(عج) نیز با برگزاری برنامه ها و سخنرانی های مختلف میزبان عزادارانی است که آمده اند تا این داغ بزرگ را به صاحب زمان(ع) تسلیت عرض کنند.
همچنین دفتر رهبر معظم انقلاب اسلامی در قم، بیوت مراجع تقلید، بقاع متبرک امامزادگان، مساجد، تکایا و دیگر اماکن مذهبی قم با برگزاری آیین های عزاداری میزبان عزاداران رضوی است.
در بخش های پنجگانه استان قم نیز مردم با برگزاری آیین های محلی و برپایی ایستگاه های صلواتی، در سالروز شهادت این امام بزرگوار سوگواری می کنند.
هشتمین پیشوای شیعیان امام علی بن موسی الرضا(ع) در سال 148 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود، پدر بزرگوارش امام موسی کاظم(ع) و مادر مهربانش بانو نجمه نام داشت.
نام مبارک ایشان «علی»، کنیه آن حضرت، «ابوالحسن» و دارای القاب متعددی از جمله رضا، صابر، فاضل، قرة اعین المومنین (نور چشم مؤمنان) هستند اما مشهورترین لقب ایشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است.
امام در مکتب نورانی و وحیانی امام کاظم(ع) تربیت شد و بعد از شهادت پدرش که در سال 183 هجری قمری رخ داد، آغاز امامت حضرت رضا(ع) شروع شد، مدت امامت ایشان در حدود بیست سال بود که 10 سال اول امامت آن حضرت، همزمان با زمامداری هارون، پنج سال بعد از آن که مقارن با خلافت امین و پنج سال آخر امامت آن بزرگوار مصادف با خلافت مامون بود.
مامون عباسی برای نظارت بر عملکرد امام(ع) تصمیم گرفت ایشان را از مدینه به خراسان منتقل کند تا با پیشنهاد خلافت و ولایتعهدی، حکومت خویش را در میان مردم موجه جلوه دهد. هر چند امام(ع) این موضوع را قبول نکرد اما سرانجام با اصرار و تاکیدهای فراوان، این امر را با شرط اینکه «احدی را به عنوان والی در کار دولتی منصوب نکند»، «هیچ کس را عزل نکند»، «هیچ رسمی را نقض نکند» و «در امور دولتی مشاوری از دور باشد» پذیرفت.
مامون چند تن از ماموران مخصوص خود را به مدینه، خدمت حضرت رضا(ع) فرستاد تا حضرت را به اجبار به سوی خراسان روانه کنند؛ امام رضا(ع) در این سفر تاریخی، هر جا که توانست کوشید تا مردم را با اسلام، قرآن، تشیع، اخلاق اسلامی، آرمانهای دینی و احکام مذهبی آشنا سازد.
خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای آن حضرت به گونه ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود چرا که ایشان با مردم در نهایت ادب، تواضع و مهربانی رفتار می‌کرد و هیچ گاه خود را از مردم جدا نمی کرد.
سرانجام امام رضا(ع) در سن 55 سالگی با توطئه های مامون در روز آخر ماه صفر سال 203 هجری قمری به شهادت رسید و مرقد مطهرش در مشهد مقدس، پناهگاه عاشقان اهل بیت(ع) است.
