حجت الاسلام والمسلمین محمود صلواتی روز یکشنبه درگفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: حضرت امام رضا(ع) در زمان حضور در ایران، با دایر کردن جلسات درس و بحث و آموزش مسائل دینی به مردم، تلاش های زیادی برای گسترش تفکر اسلام اصیل و شیعه انجام داده و کتاب فقه الرضای ایشان به عنوان گنجینه گرانبهایی در اختیار است.
وی ادامه داد: امام رضا (ع) با توجه به شرایط فرهنگی آن دوره، برای افزایش آگاهی مردم از طریق فعالیت های فرهنگی و بحث های علمی تلاش زیادی را انجام داده و دستگاه حاکمه را به لرزه انداخت.
صلواتی خاطرنشان کرد: بعد از شهادت امام حسین (ع)، بیشترین تمرکز ائمه اطهار (ع) آگاهی بخشی به جامعه و مقابله با نفوذ فکری و الحادی دستگاه حاکم بود به همین دلیل امام سجاد (ع) با کتاب صحیفه سجادیه در قالب دعا و بعد از ایشان امامان پنجم، ششم و هفتم و هشتم در قالب های علمی و فرهنگی، دنبال آگاه کردن مردم و رفع شبهات بودند.
وی ادامه داد: حضرت امام رضا (ع) در شرایطی زندگی می کردند که ایرانی ها علاقه بسیاری به اهل بیت عصمت وطهارت(ع) داشتند به همین دلیل بنی عباس با شعار 'رضای آل محمد' به میدان آمده تا بگوید قصد دارد امور را به خاندان اهل بیت (ع) واگذار کند.
صلواتی بیان داشت: در حقیقت، آنها جهت اینکه برای خودخواهی و خودمحوری های خود پوششی داشته باشند قصد داشتند با نام دین وارد صحنه شوند به همین دلیل از امام رضا (ع) خواستند به ایران بیایند و ولایتعهدی را بپذیرند.
وی اظهار داشت: امام رضا (ع) چون نمی خواستند حکومت بنی عباس را تایید وتثبیت کنند برای آنها شرایط خاص و مهمی گذاشته از جمله ان دخالت نکردن در اموری مانند'قضاوت، عزل و نصب ها و مسئولیت ها' بود.
وی گفت: البته امام رضا (ع) با هوشیاری و تدبیر خاص، بدون باج دادن به حکومت، از این فرصت برای ارتباط بیشتر با شیعیان استفاده کرده و به ترویج احکام دینی و افشای ماهیت ظلم پرداختند.
صلواتی گفت: حضرت مدتی که در خراسان بوده، ارتباط ها و جلسات زیادی داشتند و وجود ایشان برای ایران بسیار پربرکت بود، مردم نیز علاقه مندی زیادی نشان می دادند به همین دلیل،حکومت از امام رضا (ع) وحشت داشت و برای شهادت ایشان برنامه ریزی کرده و امام را به شهادت رساندند.
امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان در یازدهم ذیقعده سال 148 هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنود» می‌باشد. یکی از القاب مشهور حضرت، «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.
پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بود که در سال 183 ﻫ.ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسید و مادر گرامیشان نجمه نام داشت.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خویش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام های بزرگ و استواری برداشت.
مدت امامت حضرت رضا(ع)، حدود 20 سال طول کشید که 17 سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مامون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مامون و گذشت سه سال، در 55 سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.
7401/ 6133/ خبرنگار: بهمن اطمینان ** انتشار- جعفرمسلمی
انتهای پیام وی ادامه داد: امام رضا (ع) با توجه به شرایط فرهنگی آن دوره، برای افزایش آگاهی مردم از طریق فعالیت های فرهنگی و بحث های علمی تلاش زیادی را انجام داده و دستگاه حاکمه را به لرزه انداخت.
صلواتی خاطرنشان کرد: بعد از شهادت امام حسین (ع)، بیشترین تمرکز ائمه اطهار (ع) آگاهی بخشی به جامعه و مقابله با نفوذ فکری و الحادی دستگاه حاکم بود به همین دلیل امام سجاد (ع) با کتاب صحیفه سجادیه در قالب دعا و بعد از ایشان امامان پنجم، ششم و هفتم و هشتم در قالب های علمی و فرهنگی، دنبال آگاه کردن مردم و رفع شبهات بودند.
وی ادامه داد: حضرت امام رضا (ع) در شرایطی زندگی می کردند که ایرانی ها علاقه بسیاری به اهل بیت عصمت وطهارت(ع) داشتند به همین دلیل بنی عباس با شعار 'رضای آل محمد' به میدان آمده تا بگوید قصد دارد امور را به خاندان اهل بیت (ع) واگذار کند.
صلواتی بیان داشت: در حقیقت، آنها جهت اینکه برای خودخواهی و خودمحوری های خود پوششی داشته باشند قصد داشتند با نام دین وارد صحنه شوند به همین دلیل از امام رضا (ع) خواستند به ایران بیایند و ولایتعهدی را بپذیرند.
وی اظهار داشت: امام رضا (ع) چون نمی خواستند حکومت بنی عباس را تایید وتثبیت کنند برای آنها شرایط خاص و مهمی گذاشته از جمله ان دخالت نکردن در اموری مانند'قضاوت، عزل و نصب ها و مسئولیت ها' بود.
وی گفت: البته امام رضا (ع) با هوشیاری و تدبیر خاص، بدون باج دادن به حکومت، از این فرصت برای ارتباط بیشتر با شیعیان استفاده کرده و به ترویج احکام دینی و افشای ماهیت ظلم پرداختند.
صلواتی گفت: حضرت مدتی که در خراسان بوده، ارتباط ها و جلسات زیادی داشتند و وجود ایشان برای ایران بسیار پربرکت بود، مردم نیز علاقه مندی زیادی نشان می دادند به همین دلیل،حکومت از امام رضا (ع) وحشت داشت و برای شهادت ایشان برنامه ریزی کرده و امام را به شهادت رساندند.
امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان در یازدهم ذیقعده سال 148 هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنود» می‌باشد. یکی از القاب مشهور حضرت، «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.
پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بود که در سال 183 ﻫ.ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسید و مادر گرامیشان نجمه نام داشت.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خویش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام های بزرگ و استواری برداشت.
مدت امامت حضرت رضا(ع)، حدود 20 سال طول کشید که 17 سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مامون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مامون و گذشت سه سال، در 55 سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.
7401/ 6133/ خبرنگار: بهمن اطمینان ** انتشار- جعفرمسلمی
کپی شد
