استاد ادبیات دانشگاه قم عنوان کرد: ویژگی ها و خصوصیات بیهقی بود که سبب برجستگی تاریخ بیهقی و شهرت فراوان آن شد.
به گزارش ایسنا منطقه قم، ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی، زاده 370 ه.ش - 385 ه.ق - 995میلادی در روستای حارث‌آباد بیهق در نزدیکی سبزوار، و درگذشته 456ه.ش - 470ه.ق – 1077میلادی، در غزنین، مورخ و نویسنده معروف ایرانی در دربار غزنوی است.
بیهقی در زمان فرمانروایی غزنویان نویسنده و صاحب دیوان رسالت بود که به دلیل نگارش کتاب مشهور تاریخ بیهقی و تاثیر فراوان آن بر ادبیات فارسی، سرشناس گشت و "پدر نثر فارسی" لقب گرفت.
در تقویم 6 مرداد به عنوان بزرگداشت ابوالفضل بیهقی نامگذاری شده است.
دکتر محمدرضا یوسفی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه قم، با اشاره به جایگاه والای بیهقی در ادبیات فارسی عنوان کرد: بیهقی را صرفا نباید یک مورخ در نظر گرفت، زیرا در این صورت ذهن به سمت واقع نگارانی که در دولت تیموری هم بودند سوق پیدا می‌کند، بیهقی جامعه شناس، مردم شناس و داستان پرداز است که این ابعاد باید درزندگی او در نظر گرفته شود.
وی در خصوص داستان پردازی ماهرانه بیهقی افزود: شیوه داستان پردازی بیهقی شیوه ایرانی بوده، همان شیوه ای که فردوسی آن را به کار می گرفت و سعی می کرد مخاظب را با قهرمان داستان پیوند زده و همراه کند، با موفقیت قهرمان مخاطب را شاد کرده و با مرگ او مخاطب را غمگین کند و سپس به پند و اندرز بپردازد.
عضو هیئت‌علمی زبان وادبیات فارسی دانشگاه قم ادامه داد: نمونه‌ی معروف این مسئله داستان حسنک وزیر است که با وجود اینکه حسنک شخصیت آنچنان مثبتی نداشته و وزیر کاردانی هم نبوده اما بیهقی طوری حسنک را معرفی می‌کند که وقتی حسنک را به دار می‌کشند مخاطبان و خوانندگان ناراحت می‌شوند که در مقاله "سرنوشت ممتاز حسنک" از دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن نیز به این مسئله اشاره شده است.
یوسفی بیان کرد: هنر مردم شناسی بیهقی هنری والا و قابل توجه بوده که در این خصوص می‌توان به انصاف او اشاره کرد که اگر تمام خصوصیات وی را در یک کفه ترازو و انصافش را در کفه ای دیگر قرار دهیم، کفه انصاف آن سنگین‌تر است.
وی افزود: با وجود اینکه تاریخ بیهقی حدود 30 سال بعد از وقایع دربار غزنوی نگاشته شد و ذکر جزئیات و کوچترین مسائل در وقایع شک خیلی از مخاطبان کتاب را در صحت و سقم نگاشته ها برانگیخت، اما در هر بخش بیهقی با ذکر دلیل این شک را برطرف می‌کرد و اگر جایی بحث حیثیت و آبروی کسی مطرح می‌شد با احتیاط بسیار، به حفظ آبرو اهمیت می‌داد.
یوسفی تصریح کرد: می توان نتیجه گرفت ویژگی ها و خصوصیات بیهقی بود که سبب برجستگی تاریخ بیهقی و شهرت فراوان وی شد.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا منطقه قم، ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی، زاده 370 ه.ش - 385 ه.ق - 995میلادی در روستای حارث‌آباد بیهق در نزدیکی سبزوار، و درگذشته 456ه.ش - 470ه.ق – 1077میلادی، در غزنین، مورخ و نویسنده معروف ایرانی در دربار غزنوی است.
بیهقی در زمان فرمانروایی غزنویان نویسنده و صاحب دیوان رسالت بود که به دلیل نگارش کتاب مشهور تاریخ بیهقی و تاثیر فراوان آن بر ادبیات فارسی، سرشناس گشت و "پدر نثر فارسی" لقب گرفت.
در تقویم 6 مرداد به عنوان بزرگداشت ابوالفضل بیهقی نامگذاری شده است.
دکتر محمدرضا یوسفی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا منطقه قم، با اشاره به جایگاه والای بیهقی در ادبیات فارسی عنوان کرد: بیهقی را صرفا نباید یک مورخ در نظر گرفت، زیرا در این صورت ذهن به سمت واقع نگارانی که در دولت تیموری هم بودند سوق پیدا می‌کند، بیهقی جامعه شناس، مردم شناس و داستان پرداز است که این ابعاد باید درزندگی او در نظر گرفته شود.
وی در خصوص داستان پردازی ماهرانه بیهقی افزود: شیوه داستان پردازی بیهقی شیوه ایرانی بوده، همان شیوه ای که فردوسی آن را به کار می گرفت و سعی می کرد مخاظب را با قهرمان داستان پیوند زده و همراه کند، با موفقیت قهرمان مخاطب را شاد کرده و با مرگ او مخاطب را غمگین کند و سپس به پند و اندرز بپردازد.
عضو هیئت‌علمی زبان وادبیات فارسی دانشگاه قم ادامه داد: نمونه‌ی معروف این مسئله داستان حسنک وزیر است که با وجود اینکه حسنک شخصیت آنچنان مثبتی نداشته و وزیر کاردانی هم نبوده اما بیهقی طوری حسنک را معرفی می‌کند که وقتی حسنک را به دار می‌کشند مخاطبان و خوانندگان ناراحت می‌شوند که در مقاله "سرنوشت ممتاز حسنک" از دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن نیز به این مسئله اشاره شده است.
یوسفی بیان کرد: هنر مردم شناسی بیهقی هنری والا و قابل توجه بوده که در این خصوص می‌توان به انصاف او اشاره کرد که اگر تمام خصوصیات وی را در یک کفه ترازو و انصافش را در کفه ای دیگر قرار دهیم، کفه انصاف آن سنگین‌تر است.
وی افزود: با وجود اینکه تاریخ بیهقی حدود 30 سال بعد از وقایع دربار غزنوی نگاشته شد و ذکر جزئیات و کوچترین مسائل در وقایع شک خیلی از مخاطبان کتاب را در صحت و سقم نگاشته ها برانگیخت، اما در هر بخش بیهقی با ذکر دلیل این شک را برطرف می‌کرد و اگر جایی بحث حیثیت و آبروی کسی مطرح می‌شد با احتیاط بسیار، به حفظ آبرو اهمیت می‌داد.
یوسفی تصریح کرد: می توان نتیجه گرفت ویژگی ها و خصوصیات بیهقی بود که سبب برجستگی تاریخ بیهقی و شهرت فراوان وی شد.
انتهای پیام
کپی شد
