دراین یادداشت آمده است: روح پرفتوح استاد عزیزمان، عالم ربانی، فقیه صمدانی، مجاهد بصیر، اصولی کبیر، مرجع عالی‌قدر و سیاست‌مدار عارف، حضرت آیت الله سید محمود هاشمی شاهرودی اعلی الله مقامه الشریف، به لقاء الله شتافت و ثُلِمَ فی الاسلامِ ثُلمَةٌ لایَسُدُّها شَیئٌ. خدای مهربان غریق رحمت و همنشین اجداد طاهرینش علیهم السلام فرماید. گرچه حجاب معاصرت، همان آفت تاریخی حیات بشر، بر این درّ گرانقدر نجف پرورده نیز پرده مظلومیت افکند، اما آثار و تالیفات بی‌نظیر او در فقه و اصول خواهند ماند و شاید آیندگان بیش از معاصران، از نابغه مکتب شهید صدر رضوان الله علیه و هدیه گرانسنگ او به انقلاب اسلامی، قدرشناسی کنند. با مقایسه‌ای کوتاه میان آثار او و دیگران تردیدی نمی‌ماند که تالیفات او در اوج هستند و او به برکت نبوغ و بستر بی‌نظیر نمو علمی و مجاهدت خستگی ناپذیرش یک‌تنه مرزهای دانش را تا حدود زیادی جابه‌جا نموده است.
استاد عزیز ما با وجود این رفعت علمی، خلعت عافیت و مرجعیت را خالصانه و فداکارانه وانهاد و خود را وقف جمهوری اسلامی، یعنی یادگار استاد دیگرش خمینی کبیر رضوان الله علیه نمود و الحق که شخصیت و وزانت او زینت همه مناصبش بود، بی‌‌آن که هیچ‌کدامشان، زینتی برای او محسوب شوند.ایشان با وجود شأن مرجعیت، همچون سربازی فداکار در کنار رهبری انقلاب ادام الله ظله ایستاد و برای خدمت به مردم و پیش‌برد نظام به سوی اهداف عالی اسلامی، از هیچ تلاشی دریغ نداشت. بررسی میزان توفیق ایشان در فائق آمدن بر عیوب و ضعف‌های نهادها، البته مجال خود را می‌طلبد اما آنچه حتی دشمنان او هم بر آن صحه می‌گذارند، ژرف‌نگری و اقدامات اساسی و موفقیت نسبی در مقایسه با دیگران است.جایگاه ممتاز و منحصربه فرد علمی، سوابق درخشان مبارزاتی، شخصیت فراجناحی، به همراه اخلاق و سعه صدر و قدرت تحمل مخالف، بی‌رغبتی به مناصب اعتباری زودگذر، ساده‌زیستی به‌دور از تظاهر و ریا، سلامت نفس و تعبد و تهجد، از ایشان سیاستمداری متفاوت ساخت که ذخیره روز مبادای انقلاب محسوب می‌شد و بر اهل اطلاع، پوشیده نیست که جمهوری اسلامی، سرمایه عظیمی را از کف داد. ایشان هیچگاه از تریبون‌های عمومی برای منازعات سیاسی و شخصی و دفاع از خود استفاده نکردند و آنها که در ظلمت بی‌خبری مردم، مجال دروغ و تهمت می‌یافتند و از تقابل با او اعتباری می‌جستند، همیشه در حسرت درگیری و جدال او ماندند! چون جنس او متفاوت بود و باور داشت که: إنّ اللهَ یُدافِعُ عَنِ الذینَ آمَنوا؛ إنّ اللهَ لایُحِبُّ کُلَّ خَوّانٍ کَفور! امروز مسجد محمدیه و منبر شبستان امام خمینی در حسرت لحن آرام و متین او در درس‌های پربار و عمیقش با شاگردان و ارادتمندان او هم‌ناله‌اند؛ شاگردانی که سالها روزشان را با لبخند دلنشینش هنگام ورود به شبستان آغاز و از بزم کریمانه دانشش بهره‌‌ها برده‌بودند. پس از درس، روی زمین با آنها می‌نشست؛ سؤالات‌شان را با نگاهی مهربان و پدرانه می‌شنید و با خوشرویی پاسخ‌شان می‌گفت. کافی بود نوشته‌ای از خود، تقدیمش کنند تا علی‌رغم همه اشتغالات وسیع و ارزشمندش، مشتاقانه بخواند و حاشیه بزند و حتی ویرایش نماید! پس از این، حالات خوش او هنگام توسل هر روزه به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه و تواضع و خاکساری‌اش هنگام زیارت فاطمه معصومه سلام الله علیها فقط خاطره‌اند و روضه‌های پرشور حسینیه‌های قم و مشهد، دیگر چشمان اشکبار و گریه‌های جانسوز او را نخواهند دید. دیگر قلم او شب تا به صبح به نگارش فاخرترین آثار فقه و اصول نخواهد چرخید، و چشمان خستگی ناپذیرش، پس از عمری مجاهدت، به خوابی عمیق رفتند. او تا آخر عمر بر پیمان نوجوانی‌اش با حضرت صاحب العصر عجل الله فرجه، ماند. عبد او بود و زینت خاندان رسالت. خداوند مهربان با نسل نسبی و علمی او، جای خالی‌اش را پرکند که إنَّه علی کُلّ شیءٍ قدیرٌ و العلماء باقونَ ما بَقِیَ الدَّهر.
*شاگرد آیت‌الله هاشمی شاهرودی
2085/ 6133/
انتهای پیام استاد عزیز ما با وجود این رفعت علمی، خلعت عافیت و مرجعیت را خالصانه و فداکارانه وانهاد و خود را وقف جمهوری اسلامی، یعنی یادگار استاد دیگرش خمینی کبیر رضوان الله علیه نمود و الحق که شخصیت و وزانت او زینت همه مناصبش بود، بی‌‌آن که هیچ‌کدامشان، زینتی برای او محسوب شوند.ایشان با وجود شأن مرجعیت، همچون سربازی فداکار در کنار رهبری انقلاب ادام الله ظله ایستاد و برای خدمت به مردم و پیش‌برد نظام به سوی اهداف عالی اسلامی، از هیچ تلاشی دریغ نداشت. بررسی میزان توفیق ایشان در فائق آمدن بر عیوب و ضعف‌های نهادها، البته مجال خود را می‌طلبد اما آنچه حتی دشمنان او هم بر آن صحه می‌گذارند، ژرف‌نگری و اقدامات اساسی و موفقیت نسبی در مقایسه با دیگران است.جایگاه ممتاز و منحصربه فرد علمی، سوابق درخشان مبارزاتی، شخصیت فراجناحی، به همراه اخلاق و سعه صدر و قدرت تحمل مخالف، بی‌رغبتی به مناصب اعتباری زودگذر، ساده‌زیستی به‌دور از تظاهر و ریا، سلامت نفس و تعبد و تهجد، از ایشان سیاستمداری متفاوت ساخت که ذخیره روز مبادای انقلاب محسوب می‌شد و بر اهل اطلاع، پوشیده نیست که جمهوری اسلامی، سرمایه عظیمی را از کف داد. ایشان هیچگاه از تریبون‌های عمومی برای منازعات سیاسی و شخصی و دفاع از خود استفاده نکردند و آنها که در ظلمت بی‌خبری مردم، مجال دروغ و تهمت می‌یافتند و از تقابل با او اعتباری می‌جستند، همیشه در حسرت درگیری و جدال او ماندند! چون جنس او متفاوت بود و باور داشت که: إنّ اللهَ یُدافِعُ عَنِ الذینَ آمَنوا؛ إنّ اللهَ لایُحِبُّ کُلَّ خَوّانٍ کَفور! امروز مسجد محمدیه و منبر شبستان امام خمینی در حسرت لحن آرام و متین او در درس‌های پربار و عمیقش با شاگردان و ارادتمندان او هم‌ناله‌اند؛ شاگردانی که سالها روزشان را با لبخند دلنشینش هنگام ورود به شبستان آغاز و از بزم کریمانه دانشش بهره‌‌ها برده‌بودند. پس از درس، روی زمین با آنها می‌نشست؛ سؤالات‌شان را با نگاهی مهربان و پدرانه می‌شنید و با خوشرویی پاسخ‌شان می‌گفت. کافی بود نوشته‌ای از خود، تقدیمش کنند تا علی‌رغم همه اشتغالات وسیع و ارزشمندش، مشتاقانه بخواند و حاشیه بزند و حتی ویرایش نماید! پس از این، حالات خوش او هنگام توسل هر روزه به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه و تواضع و خاکساری‌اش هنگام زیارت فاطمه معصومه سلام الله علیها فقط خاطره‌اند و روضه‌های پرشور حسینیه‌های قم و مشهد، دیگر چشمان اشکبار و گریه‌های جانسوز او را نخواهند دید. دیگر قلم او شب تا به صبح به نگارش فاخرترین آثار فقه و اصول نخواهد چرخید، و چشمان خستگی ناپذیرش، پس از عمری مجاهدت، به خوابی عمیق رفتند. او تا آخر عمر بر پیمان نوجوانی‌اش با حضرت صاحب العصر عجل الله فرجه، ماند. عبد او بود و زینت خاندان رسالت. خداوند مهربان با نسل نسبی و علمی او، جای خالی‌اش را پرکند که إنَّه علی کُلّ شیءٍ قدیرٌ و العلماء باقونَ ما بَقِیَ الدَّهر.
*شاگرد آیت‌الله هاشمی شاهرودی
2085/ 6133/
کپی شد
