به گزارش ایرنا، از صحن ها و شبستان های حرم بانوی آب و آینه که از ابتدای ماه محرم یکپارچه سیاهپوش شده است، نوای مرثیه سرایی و مداحی مداحان اهل بیت(ع) به گوش می رسد.
دسته های عزاداری و هیات های زنجیرزنی به ترتیب بعد از نماز مغرب و عشا با برافراشتن پرچم های سرخ «لبیک یا حسین» وارد حرم حضرت فاطمه معصومه(س) شده اند تا این غم جانکاه را به ساحت این بانوی گرامی اسلام تسلیت عرض کنند.
عزاداران با چشمانی اشکبار و دلی مالامال از غم و ماتم هم نوا با مداحان عصمت و طهارت بر سر و سینه زده و ندای «یا حسین(ع) و یا ابوالفضل» سر می دهند و این گونه عشق و ارادت خویش را به نمایش می گذارند.
در صحن های مختلف حرم کریمه اهل بیت(ع) روضه خوانی ویژه امام حسین(ع) و مصیبتی که بر خاندان و اهل بیتش در صحرای کربلا گذاشت برپا شده و عزاداران بر سرو سینه زده و در این غم جانسوز به سوگ نشستند.
حضور دسته مشعل گردانی نجفی ها و کربلایی های مقیم قم نیز از جمله جلوه های آیین های سنتی در شب عاشورای حسینی است.
حضور طلاب از ملیت های مختلف به همراه خانواده هایشان در حرم حضرت معصومه(ع) و گوش جان سپردن به گوشه هایی از زندگانی گوهربار امام حسین(ع) و درس عاشورا در این شب نمایان است.
همچنین در مسجد مقدس جمکران به عنوان میعادگاه منتظران مهدی موعود(عج) برنامه های مختلف عزاداری و سخنرانی درحال برگزاری است، در این شب منتظران صاحب الزمان(عج) با حضور در این مکان مقدس ضمن عرض تسلیت به آخرین بازمانده سلسله امامت و ولایت در این غم جانسوز به عزاداری پرداختند.
بقاع متبرک امامزادگان، حسینیه ها، تکایا و مساجد امشب با برگزاری آیین های مختلف نوحه خوانی و سینه زنی میزبان عزاداران حسینی(ع) هستند.
امام حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دارای لقب هایی همچون «سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله و الدلیل علی ذات الله» و کنیه «ابوعلی» است.
ایشان در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و بعد از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه های آن گام برداشت.
هنگامی که امام حسن مجتبی(ع) در سال 50 هجری قمری به شهادت رسید، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و ایشان به مدت 11 سال عهده دار این امر مهم شد.
دوره امامت ایشان همزمان با حکومت بنی امیه بود که جزو ظالمانه ترین حکومت ها بود، در سال 60 هجری معاویه بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد که فاسد بودن یزدید و مخالفت او با دین اسلام باعث نارضایتی امام حسین(ع) شد.
بعداز مرگ معاویه، حاکم مدینه از سوی یزید موظف شد تا از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد و از آنجایی که امام(ع) حاضر به بیعت کردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفت تا به اقامه و حفظ ارزش های راستین دین اسلام بپردازند.
مردم کوفه نامه های زیادی برای امام حسین(ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید، در این زمان بود که امام، نماینده خویش به نام مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد در ادامه هزاران تن از مردم کوفه با او همراه شدند این امر باعث شد تا مسلم نامه ای به امام حسین (ع) بنویسد و از او بخواهد که به کوفه بیاید.
اما با ورود عبیدالله بن زیاد برای حکومت کوفه، مردم پیمان شکنی کردند تا این که مسلم به شهادت رسید. امام حسین(ع) با اهل بیت(ع) و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را شنید.
عبیداللّه بن زیاد، حر بن یزید ریاحی را با لشگری برای بستن راه بر روی امام حسین(ع) فرستاد، عمر سعد با لشگری وارد دشت نینوا شد و این امام همام و یارانش را محاصره کردند و آب را بر روی آنان بستند.
سرانجام در روز دهم محرم( عاشورا) سال 61 هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش که بیش از 72 تن نبودند در راه دین اسلام و ترویج آموزه های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف های دینی، با رشادت و دلاوری به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایت مداری را در تاریخ ماندگار کردند.
بارگاه نورانی این امام همام و حضرت عباس(ع) و یارانش در شهر کربلای عراق است که امروزه میعادگاه عاشقان عصمت و طهارت است.
8138/ 1175
انتهای پیام دسته های عزاداری و هیات های زنجیرزنی به ترتیب بعد از نماز مغرب و عشا با برافراشتن پرچم های سرخ «لبیک یا حسین» وارد حرم حضرت فاطمه معصومه(س) شده اند تا این غم جانکاه را به ساحت این بانوی گرامی اسلام تسلیت عرض کنند.
عزاداران با چشمانی اشکبار و دلی مالامال از غم و ماتم هم نوا با مداحان عصمت و طهارت بر سر و سینه زده و ندای «یا حسین(ع) و یا ابوالفضل» سر می دهند و این گونه عشق و ارادت خویش را به نمایش می گذارند.
در صحن های مختلف حرم کریمه اهل بیت(ع) روضه خوانی ویژه امام حسین(ع) و مصیبتی که بر خاندان و اهل بیتش در صحرای کربلا گذاشت برپا شده و عزاداران بر سرو سینه زده و در این غم جانسوز به سوگ نشستند.
حضور دسته مشعل گردانی نجفی ها و کربلایی های مقیم قم نیز از جمله جلوه های آیین های سنتی در شب عاشورای حسینی است.
حضور طلاب از ملیت های مختلف به همراه خانواده هایشان در حرم حضرت معصومه(ع) و گوش جان سپردن به گوشه هایی از زندگانی گوهربار امام حسین(ع) و درس عاشورا در این شب نمایان است.
همچنین در مسجد مقدس جمکران به عنوان میعادگاه منتظران مهدی موعود(عج) برنامه های مختلف عزاداری و سخنرانی درحال برگزاری است، در این شب منتظران صاحب الزمان(عج) با حضور در این مکان مقدس ضمن عرض تسلیت به آخرین بازمانده سلسله امامت و ولایت در این غم جانسوز به عزاداری پرداختند.
بقاع متبرک امامزادگان، حسینیه ها، تکایا و مساجد امشب با برگزاری آیین های مختلف نوحه خوانی و سینه زنی میزبان عزاداران حسینی(ع) هستند.
امام حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دارای لقب هایی همچون «سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله و الدلیل علی ذات الله» و کنیه «ابوعلی» است.
ایشان در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و بعد از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه های آن گام برداشت.
هنگامی که امام حسن مجتبی(ع) در سال 50 هجری قمری به شهادت رسید، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و ایشان به مدت 11 سال عهده دار این امر مهم شد.
دوره امامت ایشان همزمان با حکومت بنی امیه بود که جزو ظالمانه ترین حکومت ها بود، در سال 60 هجری معاویه بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به جای خود قرار داد که فاسد بودن یزدید و مخالفت او با دین اسلام باعث نارضایتی امام حسین(ع) شد.
بعداز مرگ معاویه، حاکم مدینه از سوی یزید موظف شد تا از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد و از آنجایی که امام(ع) حاضر به بیعت کردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفت تا به اقامه و حفظ ارزش های راستین دین اسلام بپردازند.
مردم کوفه نامه های زیادی برای امام حسین(ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید، در این زمان بود که امام، نماینده خویش به نام مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد در ادامه هزاران تن از مردم کوفه با او همراه شدند این امر باعث شد تا مسلم نامه ای به امام حسین (ع) بنویسد و از او بخواهد که به کوفه بیاید.
اما با ورود عبیدالله بن زیاد برای حکومت کوفه، مردم پیمان شکنی کردند تا این که مسلم به شهادت رسید. امام حسین(ع) با اهل بیت(ع) و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را شنید.
عبیداللّه بن زیاد، حر بن یزید ریاحی را با لشگری برای بستن راه بر روی امام حسین(ع) فرستاد، عمر سعد با لشگری وارد دشت نینوا شد و این امام همام و یارانش را محاصره کردند و آب را بر روی آنان بستند.
سرانجام در روز دهم محرم( عاشورا) سال 61 هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش که بیش از 72 تن نبودند در راه دین اسلام و ترویج آموزه های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف های دینی، با رشادت و دلاوری به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایت مداری را در تاریخ ماندگار کردند.
بارگاه نورانی این امام همام و حضرت عباس(ع) و یارانش در شهر کربلای عراق است که امروزه میعادگاه عاشقان عصمت و طهارت است.
8138/ 1175
کپی شد
