ما سالروز ولادت با سعادت حضرت بقیه الله الاعظم (عج) را با یک سابقه طولانی که نشان از اهمیت چنین روزی است ، تعطیل نموده و به شادی و برپایی و شرکت در مراسم نیمه شعبان می پردازیم و باید هم بر این سنت نیکو توجه کامل مبذول داریم .
در دنیا مرسوم است که تعطیلات دارای خاستگاه ملی یا مذهبی هستند.
هشتم ربیع الاول(روزشروع امامت امام عصر(ع)) خاستگاه ملی نداشته و فقط یک خواستگاه مذهبی است و هرچه مورد ارزیابی قرار می گیرد وجه تعطیل عمومی آن توجیه پذیر نیست. مضاف به اینکه طبق بیان نایب رئیس مجلس شورای اسلامی؛ "اصل طرح تعطیلی چنین روزی، به درخواست یکی از مراجع بوده و مراجع دیگر موافق آن نبوده اند ".
اجازه دهید از زوایه دیگر به بررسی این موضوع بنشینم؛ در خاستگاه مذهبی توجه به نکاتی خالی از اهمیت نیست.
آنچه در امور مذهبی در پایگاه اصلی آن که حوزه های علمیه باشد مطرح است توجه به روزهای شهادت ائمه (ع) است که مورد تعطیلی حوزه و بازار می گشته تا با برقراری دسته های عزاداری و شرکت در مراسم سوگواری، یاد و نام آن امام شهید ارج نهاده شود و ظلم ظالمان مورد تنفر و تبری قرار گیرد.
بر این اساس ما سیره تعطیل کردن حوزه و بازار را در ایام ولادت حضرات معصومین(ع) به شکل جدی نداشته ایم و هنوز هم بصورت جدی نداریم.
بله استثناً ولادت پیامبر و امیرالمومنین و امام عصر(علیهم السلام) حساب خاص خود را دارد.
خوب؛ وقتی اینچنین سیره ای در مورد سالروز ولادت معصومین(ع) در حوزه ها و شهرهای تابعه دیده نمی شود، چگونه می تواند تعطیلی شهرهای کل کشور و مهمتر ادارات و شرکت ها در سراسر مملکت، توجیه پذیر باشد؟!
نقد بیشتر؛ تعطیلی سراسری بخاطر چیزی است که نه عنوان سالروز شهادت را داراست و نه سالروز ولادت، بلکه عنوان جدیدی بنام "شروع امامت" است!
آیا ما برای شروع امامت امام علی(ع) که امامتش تعیین کننده نقطه حق و باطل است، چنین تصوری که منجر به تعطیل عمومی بشود را داریم؟
آیا برای شروع امامت حضرت اباعبدالله(ع) که بدون تعارف امامتش، تضمین کننده بقاء دین بوده و هست را داریم؟ شروع امامت حضرت صادق(ع) که "رئیس مذهب " است راچطور؟
فارغ از این عنوان "شروع امامت" که صدالبته بسیار هم محترم و مقدس است، تعطیلی هشتم ربیع، دارای چهار نقطه مهم پرسشی قرار دارد که بجاست بعد از عالمان دینی، اصحاب فکر و خصوصا دست اندرکاران "قانون گذاری" بدان توجه وافر فرمایند:
۱) بر اساس نقطه نظرات فوق در سیره معصومین ، چنین مناسبت "من درآوردی" دارای کوچکترین سابقه ای در سیره مبارکه اهل بیت(ع) نیست!
۲) هشتم ربیع روزشهادت امام عسگری(ع) هم هست ، آیا جمع شادی و عزا امکان پذیر است ؟
۳) روز بعد از آن؛ نهم ربیع است که برخی از شیعیان تندرو بi جهت حادثه ای که البته اتفاق افتادنش هم از نظر تاریخی خیلی روشن نیست، به شادی می پردازند و نام "عیدالزهراء" بر آن گذاشته اند !
خوب با توجه به نکته سوم، آیا سزاوار است ما مقدمات جدایی و دوری فِرَق مسلمین را رقم زنیم ؟!
آیا این چنین حرکت های فاقد پشتوانه های عقلی و دینی ، مختل کننده وحدت مسلمین و جهان اسلام نیست ؟
آیا در این "طرح ها" ؛ شما بوی افکار آلوده ای مانند "انجمن حجتیه" هائی که در ادبیات امام خمینی به "ولایتی های بی ولایت" مشهور شدند ، استشمام نمی کنید؟
۴) در هر تعطیلی ضرر و زیان اقتصادی زیادی متوجه کشور میشود که جبران ناپذیر است!
اگر واقعا در یک تعطیلی عمومی مسئولان دینی و فرهنگی جامعه ، نتوانند به اندازه خسارت وارده بخاطر تعطیلی ، کار مهم دینی و یا ملی به کشور عرضه کنند ، کدام "عقل" و یا کدام "شرع" چنان خسارت مالی بر میلیون ها شهروند را تایید می کند؟!
صاحب این قلم، بارها و بارها از آن رهگذر که ملبس به لباس روحانیت است و خود شخصا در میان عامه مردم برای شرکت در جلسات و یا در بازار خرید حضور "بی حاجب" داشته ، شاهد اعتراض مردمان در زیادی تعطیلات کشور بوده ام ، مسئولان بپذیرند که بخش مهمی از جامعه در بخش های خصوصی مشغول کسب درآمد هستند و بخشی دیگر به بانک و امور مالی وابستگی دارند و گروهی نیز از شهرستانها برای اموری مانند دارو و درمان به مراکز استان ها باید مراجعه کنند و صدها نمونه از این دست ،چقدر در برابر تعطیلات متضرر و عصبی می شوند ؟
نکته مهم و اساسی: ما سالروز ولادت با سعادت حضرت بقیه الله الاعظم (عج) را با یک سابقه طولانی که نشان از اهمیت چنین روزی است ، تعطیل نموده و به شادی و برپایی و شرکت در مراسم نیمه شعبان می پردازیم و باید هم بر این سنت نیکو توجه کامل مبذول داریم .
سوال اینجاست؛ آیا در این سالها بر خودجوش بودن و افزایش نمادهای مردمی در برپایی جشنهای نیمه شعبان، حرکت افزایشی ، درلایه های اجتماعی و مردمی مشاهده می شود که امروز بر آن شدیم و می خواهیم مناسبت دیگری بیافزاییم؟؟
اینجاست که اجازه دهید درخواست خود و بسیاری از شهروندان جامعه را به گوشِ دست اندرکاران این امور برسانیم که؛ بیاییدو بر"کیفیت"بیافزایید نه بر "کمیت" که با دهها اشکال معقول مواجه است افزوده کنیم.
