مردم سیستان و بلوچستان در طول سال ها لباسی را به تن می کنند که به بخشی از فرهنگ آنها تبدیل شده است.
به گزارش جی پلاس، لباس مردم بلوچستان یکی از آن پوشش های با قدمت است که اصالت فرهنگی دارد. لباسی ساده با پیراهنی گشاد و شلواری ساده که به رنگ روشن و معمولاً سفید، متناسب با آب و هوای منطقه است. دیدن فردی با این لباس بلافاصله محل زندگی او را به ما معرفی می کند، اگر چه لباس بلوچی از زمان قدیم در یک منطقه بزرگ جغرافیایی شامل مناطقی مانند سیستان و بلوچستان، بخش هایی از جنوب خراسان، بخش هایی از استان کرمان و هرمزگان، و کشورهایی چون پاکستان، هندوستان، افغانستان و... رواج داشته است. این شباهت لباس در بعضی از اقوام ایرانی به دلیل ریشه های مشترک قومی و تاریخی آنهاست. لباس بلوچ اگرچه در گذر زمان تغییراتی داشته اما همچنان اصالت خود را حفظ کرده است. زنان بلوچ لباس هایی با تنوع رنگی بالا می پوشند. شاید لباس زنان بلوچ در نواحی مختلف یکسان به نظر برسد اما نوع پوشش و نوع دوخت اهالی شهرهای مختلف بلوچستان به گونه‌ای است که با دیدن لباس و شلوار، می توان پی برد که آن فرد متعلق به کدام شهر، منطقه یا طایفه بلوچ است. پیراهن بانوان سیستان "تاجیک" نام دارد. قد این پیراهن راسته یک وجب بالای زانو است و در دو طرف پهلوها چاکی بلند دارد. چاک بلند این پیراهن به علت پوشیدن دامن پرچینی است که در زیر این لباس پوشیده می شد. دامن پرچین زنان سیستانی که در منطقه به "تنبون شگاد" معروف است را به جای شلوار در زیر پیراهن تاجیک می پوشند و عرض دامن به ده متر می رسد. شلوار زنان سیستانی "کوتَنَه" نام دارد. این شلوار دارای ساق های مخروطی شکل است و روی آن با دست یا چرخ دوخت های تزئینی انجام می شود. جلیقه های دوخته شده از پارچه ساده و تیره رنگ که روی آن با نوار قیطان نقش می زنند و کت محلی کوتاه با یقه‌گرد بخش های دیگری از پوشش زنان است. پوشش سر زنان بلوج شامل دستمال سری که آن را تا زده و در جلو سر گره می زنند و چارقدی که با پارچه چهارگوش رنگـی یـا سـفید بـر روی لچـک بسته می شود، است. چادر بلوچی ویژگی خاص خود را دارد. فرم آن چهارگوش و جنس آن از پنبه است و به وسیله بومیـان منطقـه بافتـه می شود. این پارچه مستطیل شکل را از وسط بر روی سر می اندازند و قد آن تا کناره زانوها می رسد. لباس مردان بلوچ شامل پیراهنی بلند و گشاد است که قد آن تا پایین زانو می رسد و در قسمت پایین دامن گشادتر است. دو طرف دامن پیراهن چاکدار است و به همین دلیل به آن پیراهن برچاک می گویند. شلوار پرچین مردان بلوچ به وسیله بندهایی کـه به وسیله خـود مـردم منطقـه بافتـه شده و بر روی کمر بسته می شود و برای دوخت آن شش تا هشت متر پارچه نیاز است، اما در سال های اخیر از گشادی شلوار کاسته شده است. پیراهن آنها نیز از گذشته تاکنون تغییراتی داشته و به مرور زمان از گشادی آستین آن کاسته شد و بـه شـکل راسته درآمد. جلیقه مردان "باسکَت" نامیده شده و از نمد یا ابریشم معمولاً به رنگ مشکی دوخته می شود. کت های سیستانی انواع متنوعی داشته که بسیاری از آنها امروزه رواج ندارد و جای خود را به کت معمولی داده است. مردان بلوچ هرگز با سـر برهنـه ظـاهر نمـی شوند و انواع مختلفی از سرپوش را استفاده می کنند. در زمان استراحت نیز عرقچین مورد استفاده قرار می گیرد که از جنس پارچه نخی تولید شده و کناره آن با نخ ابریشمی دست‌دوزی می شود. کلاه پشمی که در صحرا بر سر می کننـد و جـنس آن از پـشم گوسـفند است، کلاه قوس که مردان مسن در جشن ها و مراسـم بـر سـر می کنند و... انواع کلاه بلوچ هستند. اما پوشش سر اصلی مردان سـربندی بـه نـام "لنگتـه" است که بیشتر سفید یا خاکستری است. این سربند شبیه عمامه به نظر می رسد اما بـه آن شکل پیچیده نمی شود، بلکه یک سر آن را لای سربند قرار داده و سر دیگر آن را رها می کنند. طـول آن حدود ۱۰ متر و عرض آن تقریباً یک متر و نیم است. لنگ یکی دیگر از اجزای پوشش مردان است که با پارچه‌ای به طول سه متر و عرض حدود یک متر و نیم تولید شده و دور گـردن و شـانه آویخته می شود. لنگ از پارچه های نخی ساده و گلدار تهیه و از آن استفاده های متعددی می شود. خشک کردن سر و صورت، به عنوان کیسه بـرای محـل بـذر در زمین کشاورزی و.... علاوه بر آن پارچه ای پشمی به نام پتو وجود دارد که آن را بـه دور کمر و گردن و شانه می اندازند و در زمـستان جای لنگ را می گیرد. این شال را به گونه ای دور گردن و سر و صورت مـی پیچنـد کـه فقط چشم و بینی از میان آن نمایان است. منبع: هنر آن لاین
