کریستین کوپر در وبسایت انستیو آمریکایی «امنیت ملی ترومن» نوشت: همزمان با آماده شدن مردم آمریکا برای جشن‌های استقلال کشورشان، بسیاری از خانواده‌های ایرانی هم در حال آماده شدن برای اتفاقی تلخ تر بودند: بیست و پنجمین سالگرد حمله هوایی آمریکا به پرواز شماره 655 ایران ایر.

به گزارش جماران به نقل از انتخاب، در بازخوانی علنی که از نوارهای ناو «یو اس اس وینسنس» صورت پذیرفته مشخص شده هواپیمای «ایران ایر 655» در مسیر هوایی تجاری قرار داشته و کد ترانسپوندر بین‌المللی هواپیماهای غیرجنگی را مخابره می‌کرده است. این هواپیما هم چنین در حال دور شدن از ناو «وینسنس» بوده است، تنها 45 ثانیه بعد «یو اس اس وینسنس» با شلیک هم زمان دو موشک زمین به هوا هواپیمای ایرباس ای 300 را به سرعت به دو نیم کرد و تمام 290 سرنشین آن را کشت.

«ریگان» ، در پاسخ به این اتفاق در بیانیه‌ای 151 کلمه‌ای این رخداد را اقدام صحیح دفاعی خواند و به خانواده‌های گروه پروازی و مسافران تسلیت گفت اما برای این موضوع واقعاً عذرخواهی نکرد. «هاشمی رفسنجانی» به درستی از اقدام تلافی‌جویانه علیه این جنایت آمریکا سخن گفت. چند سال بعد دولت آمریکا به خانواده‌های قربانیان غرامت پرداخت کرد. این اقدام از مسیر «دیوان بین‌المللی عدالت» اتخاذ شد و هرچند دادگاه پرونده را مختومه اعلام کرد آمریکا در دادگاه قلب و ذهن بسیاری از ایرانیان بازنده‌ای بیش نبود.

با توجه به بیانیه اعلام شده توسط «ریگان» اگر هنوز این سؤال در میان باشد که آیا این بیانیه یک عذرخواهی بود یا بیانیه‌ای جهت اظهار ندامت آیا باز هم می‌توان آن را یک عذرخواهی واقعی پنداشت؟ از آن مهم تر، آیا این مسئله باید اهمیتی داشته باشد؟ آیا لازم است که کنگره امروز عذرخواهی کند؟ و یا شاید بیانیه‌ای از سوی رئیس جمهور کافی باشد؟ و شاید به بیانیه‌ای از سوی «کمیته روابط خارجی سنا» یا بیانیه‌ای توسط یک نماینده کنگره هم بتوان اکتفا کرد؟

چه طور است که من، به عنوان یک شهروند آمریکایی، شروع کننده باشم؟ من متأسفم که کشورم 25 سال پیش مرتکب اشتباهی شد که به کشته شدن شهروندان بی گناه شش کشور، که بیش‌ترشان از ایران بودند، انجامید. من متأسفم که پیچیدگی‌های جنگ ایران و عراق به احتمال بسیار موجب شد روند اخلاقی و صحیح عذرخواهی رسمی آمریکا از ایران رخ ندهد و من متأسفم که سقوط پرواز 655 ایران ایر موجب شد تا آن چه که می‌توانست پس از روابط با عربستان سعودی مهم‌ترین روابط آمریکا در منطقه محسوب شود در سایه سرد و طولانی بدبینی فرو رود. رنگ گذرنامه نباید معیار تعیین ارزش جان ما باشد و من متأسفم که آمریکا مرتکب چنین اشتباهی شد و هنوز هم باید برای جبران آن تلاش کند.

زمان آن فرا رسیده تا این موضوعات را پشت سر بگذاریم. زمان آن فرا رسیده که آمریکا با نشان دادن حسن نیت آغازگر بهبود روابط با ایران باشد و بدون این که موضوعی موجب رنجش طرفین شود در را به روی روابطی نو با دولت «حسن روحانی» بگشاید. آیا عذرخواهی آمریکا در سال 2013 می‌تواند فرصت از دست رفته پیشنهاد قرارداد بزرگ که توسط تهران در سال 2003 اعلام شد را دوباره بازگرداند؟ احتمال این اتفاق ضعیف است.
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.