مهدی بهلولی گفت: بر خی تشکل ها در آموزش و پرورش، فقط دغدغه کسب پست را دارند.
جامعه مدنی و بهبود کیفیت آموزش و پرورش
مهدی بهلولی، کارشناس آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار جماران، در پاسخ به این پرسش که « تشکل های معلمی چه نقشی در بهبود کیفیت آموزش و پرورش می توانند داشته باشد؟،» ابراز داشت: با نگاهی به جهان پیش روِ آموزش، روشن می شود که جامعه مدنی در آموزش و پرورش، نقش مهمی دارد. جامعه مدنی می تواند در بهبود آموزش و رفع مشکلات آموزشی و تصمیم گیری و تصمیم سازی های آموزشی نقش مهمی ایفاء کند و با بهره گیری از همه امکانات، از جمله امکانات سیاسی بر نقش آفرینی خود بیفزاید.
وی اضافه کرد: نقش و کارکردهای جامعه مدنی در آموزش و پرورش کشورهای پیشرفته، در ادبیات جهانی آموزش منعکس است و می توان به طور مفصل به آن پرداخت.
جامعه مدنی نباید در قدرت هضم شود
وی تصریح کرد: نکته ای که من در این جا می خواهم به آن اشاره کنم، این است که جامعه مدنی اگر می خواهد میانجی میان دولت و مردم بماند، باید از هضم شدن در قدرت بپرهیزد و البته این پرهیز از هضم شدن در قدرت، خیلی فرق دارد با بهره گیری از امکانات سیاسی برای بهبود وضعیت جامعه.
تشکل هایی که فقط دغدغه کسب پست دارند
بهلولی با انتقاد از تشکل هایی که در آموزش و پروش، فقط به دنبال کسب پست هستند، گفت: در آموزش و پرورش ما، هم اکنون سال هاست که برخی "تشکل" های سیاسی شکل گرفته اند که کار آنان فقط لابی گری در گرفتن پست های گوناگون آموزش و پرورش است.
می خواهیم مدیر بمانیم!
وی تاکید کرد: تا چند سال پیش این تشکل ها، به کلی به آموزش و پرورش و کارهای صنفی توجهی نداشتند و فقط آموزش و پرورش را برای در اختیار گرفتن پست های آن می خواستند؛ اما خوشبختانه هم اکنون چند سالی است که کار آن ها، رنگ و بوی صنفی هم گرفته است؛ ولی با این وجود، آن چه بیش از هر چیز در این گروه ها، نهادینه و نمایان است، لابی گری و رایزنی با مراکز قدرت،برای مستقر کردن نیروهای خود در پست های مهم وزارت خانه و ادارات و حتی مدرسه ها است.
لابی برای تغییر وزیر آموزش و پرورش
بهلولی به برخی لابی های این روزهای برخی تشکل های سیاسی اشاره کرد و افزود: گاهی حتی بحث تعیین وزیر هم به میان آمده و از گوشه و کنار شنیده شده که فلان وزیر آموزش و پرورش، با لابی گری این گروه ها،تعیین شده است. هم اکنون نیز که بحث انتخاب وزیران دولت دوازدهم مطرح است، باز خبرهایی منتشر می شود که گویا این تشکل ها، بر میزان فعالیت خود افزوده اند تا بتوانند وزیری از گروه تشکل خود را به مسند وزارت برسانند.
وی افزود: یک نکته مهم البته همان بود که قبلا گفتم و آن هم این است که این تشکل ها با ورود گسترده به قدرت، در واقع از جامعه مدنی بیرون می روند و تبدیل به بخشی از قدرت می شوند و موقعیت میانجی گری خود را از دست می دهند.
پایگاه و جایگاه این تشکل ها میان معلمان معلوم نیست
بهلولی به بیان نکته دوم خویش پرداخت و ابراز داشت: نکته دوم به پایگاه و جایگاه این تشکل ها در میان بدنه فرهنگیان برمی گردد. واقعا به درستی روشن نیست که این افراد و تشکل ها در میان بدنه فرهنگیان، تا چه اندازه جایگاه دارند که با اتکاء به آنف به سراغ مقامات می روند و پست های مدیریتی را از آن خود می سازند.
عملکردی مدیریتی برخی از تشکل ها قابل دفاع نیست
وی ادامه داد: نکته سوم به عملکرد مدیریتی آنان در سال های گذشته برمی گردد که در سطوح گوناگون مدیریتی، در آموزش و پرورش حضور داشته اند وعملکرد چندان قابل دفاع و یا متفاوت با دیگر مدیران از خود نشان نداده اند.
تشکل هایی که برنامه ای ندارند
بهلولی با انتقاد از این که این ها برنامه ی مشخصی و محققانه ای برای بهبود کیفیت آموزش ندارند، ابراز داشت: یک مشکل دیگر این تشکل ها این است که در مسائل گوناگون آموزش و پرورش، ورودی جدی و محققانه ندارند و روشن نیست که در موضوع های متفاوت آموزش و پرورش چگونه می اندیشند و چه برنامه ای برای بهبود این دستگاه دارند؟
تشکل هایی که حزب اند
این کارشناس آموزش و پرورش اضافه کرد: حتی اگر این تشکل ها را "حزب" در نظر بگیریم، حداقل کار یک حزب این است که اعلام کند در موضوع های اقتصادی و فرهنگی و آموزشی و ... چه دیدگاه و برنامه دارد و در مسند قدرت می خواهد چه کار کند ولی متاسفانه در این زمینه هم چیز چندانی از این تشکل ها دیده نشده و نمی شود.
لابی هایی که سودی به حال آموزش و پرورش ندارد
بهلولی افزود: بنابراین به نظرم این گروه ها، به صورت صوری نام تشکل سیاسی و ... بر خود گذاشته اند و تنها کارکردشان این است که وقتی دولتی عوض می شود و دولت همسو با تفکر سیاسی شان به قدرت می رسد، پست های آموزش و پرورش را از آن خود می سازند و با کمترین نوآوری و شجاعتی در تغییر وضع موجود، سکان هدایت آموزش و پرورش را در اختیار می گیرند. در نهایت البته از این فرآیند، سود چندانی به آموزش و پرورش و بدنه فرهنگیان نمی رسد.
لابی گر ها را نادیده بگیرید
بهلولی در پایان به جماران گفت: در این جا روی سخن من، به عنوان یک آموزگار، به سمت کسانی است که هم اکنون در انتخاب وزیر آموزش و پرورش نقش دارند و مشورت می دهند و آن هم این است که در انتخاب وزیر آموزش و پرورش، توجهی به این لابیگری ها نداشته باشند و وزیری برای آموزش و پرورش انتخاب کنند که هم نگاه و نگرشی نو به آموزش داده باشد و هم قدرت مدیریتی بالا. این لابیگری ها، با رویکرد شایسته سالاری همخوان نیست و باعث فرصت سوزی و کنار زدن استعدادهایی خواهد شد که شایستگی مدیریتی دارند اما لابی و قدرت لابیگیری ندارند.
