به گزارش جماران، دکتر سروش کیانی قلعه سرد، کارشناس اقتصاد منابع طبیعی و محیط زیست و مدرس دانشگاه زاهدان، طی یادداشتی نوشت:
از «تجربه نیاموزی» میتوان به عنوان بارزترین معضل مدیریتی کشور نام برد. فرقی نمیکند در برابر پدیدههای انسانی باشد یا طبیعی. آنچکه ناگزیر از پیش آمد است تکرار حوادث پیشین گاه حتی با شدتی بیشتر از قبل است. این امر در حالی اتفاق میافتد که بسیاری از پدیدههای انسانی و طبیعی به راحتی قابل پیشبینی و حتی پیشگیری بوده و در نتیجه قابل مدیریت هستند. اما ضعف شدید مدیریتی در مواجه با این پدیدهها، گاه چنان بحرانی ایجاد مینماید که مدیریتهای بعدی پس از بحران حتی با انجام مدیریت بحران به بهترین شکل، نخواهد توانست از حجم مخرب و آسیبزای این حوادث بکاهد. در بعد حوادث طبیعی سیل یکی از پرتکرارترین حوادثی است که در طی چند سال اخیر در مناطق مختلف کشور رخ داده است. تغییرات اقلیم و مدیریت فاجعه آمیز منابع طبیعی کشور بویژه منابع آب دو عامل اساسی در این زمینه هستند. دو عاملی که وقوع هر دو در تمامی مناطق کشور مشهود است اما در برخی از مناطق کشور شدت بسیار بیشتری داشتهاند. در این مناطق و در چنین شرایطی وقوع پدیدههایی چون سیل میتواند بحرانی بسیار عمیق و فاجعه آمیز در پی داشته باشد. از این رو چاره اندیشی قبل از وقوع در این مناطق چندین برابر سایر مناطق حائز اهمیت است. خوزستان و سیستان و بلوچستان دو استانی هستند که به لحاظ تغییرات اقلیم و مدیریت منابع طبیعی در شرایط بسیار وخیمی به سر میبرند و در چند سال اخیر همواره با سیل مواجه بودهاند. آنچکه در سیلهای اخیر خوزستان نه تنها مورد توجه مدیران این استان بلکه مدیران سایر استانها هم قرار نگرفت در مورد زمینههای پیدایش و وقوع اینگونه حوادث است. مسلما از مدیریتی که در اداره منابع آبی زیرزمینی و سطحی خود درمانده است نمیتوان انتظار داشت تا به سیاست گذاری در زمینه سازگاری با تغییرات اقلیم بپردازد اما این نوع مدیریت حتی در برابر آمادگی قبل از وقوع حوادث نیز ناتوان است. و در نتیجه این شکل از مدیریت غیرکارشناسی است که علاوه بر ایجاد هزینه های بسیار و تحمیل مصائب مختلف بر مردم این مناطق به مرور بسیاری از نواحی ایران بویژه در بخشهای جنوبی و مرکزی را خالی از سکنه خواهد کرد.
سیل اخیر در سیستان و بلوچستان پیش از شروع بارندگیها آغاز شده بود و وقوع حوادثی اینچنینی به هیچ وجه دور از تصور نمیبود. چرا که عدم برنامهریزی و مدیریت صحیح باتوجه به پیشبینی این حجم از بارندگی و اکتفا صرف به یک سری هشدارهای بخشنامهای، قطعا یارای مقابله با این امر و مدیریت آن را نداشته و نخواهد داشت. آسیب به زیست و اقتصاد آسیب پذیر مردم غیربرخوردارترین استان کشور جدی و غیرقابل چشم پوشی است و جبران آسیبهای اقتصادی این رویداد باید به شکل جدی مورد توجه دولت و مطالبه مردم باشد اما شاید وقت آن رسیده باشدکه مدیران به تجربه اندوزی از این گونه حوادث و تمهیدات اندیشی قبل از وقوع این گونه حوادث بپردازند و البته به آنچکه با سومدیریت خود بر اقلیم و منابع طبیعی کشور آوردهاند بیندیشند.
