به گزارش ایرنا دراین نمایشگاه 35 اثر در ابعاد 30*45 به سبک استیج و مستند در معرض دید عموم قرار گرفته است که در عین انسجام، روایت های گوناگونی از حال و روز دریاچه ارومیه را بیان کرده و مخاطب را در مراحل مختلف از نظر مفهوم، محتوا و حتی احساس و عواطف به چالش کشیده است.
در بدو ورود به نمایشگاه جمله ای از «فریدون مشیری» به چشم می خورد که نام این نمایشگاه را به خود مزین کرده است؛ «تو روزی باز خواهی گشت» که نشان از امیدواری به آینده روشن دریاچه ارومیه دارد.
من اینجا ریشه در خاکم/ من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم/ من اینجا تا نفس باقی ست می مانم/ من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم!/ امیدِ روشنایی گرچه در این تیره گی ها نیست /من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم/ من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی/ گل بر می افشانم/ من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید/ سرود فتح می خوانم/ و می دانم/ تو روزی باز خواهی گشت!
15 قطعه عکس آغازین نمایشگاه دریاچه ارومیه را در انزوا و به دور از حضور انسان نشان می دهد و پس از حضور عنصر انسانی در تصاویر نه تنها انزوای دریاچه به پایان نمی رسد بلکه حضور انسان ها به صورت منزوی، تنهایی دریاچه را بیشتر نمایان می کند.
رضا امن زاده خالق آثار این نمایشگاه نیز با بیان اینکه چیدمان تصاویر را به گونه ای انتخاب کرده است تا این انزوا را به مخاطب نشان دهد، گفت: تصاویر به صورت سیاه و سفید به نمایش درآمده است زیرا معتقدم به این طریق احساسم در مورد این آثار و پیام نمایشگاه را با صراحت بیشتر به مخاطب انتقال می دهم.
زاویه باز در کادربندی و استفاده نکردن از رنگ در اغلب آثار، غربت و ناامیدی را به بیننده القا کرده و در نگاه اول مخاطب را با تناقضی در عنوان و آثار نمایشگاه روبرو می کند که به گفته عکاس این تناقض آگاهانه و از روی عمد است.
امن زاده رسالت عکاس مستند را بازگویی واقعیت بدون دستکاری توصیف کرد و افزود: با توجه به شرایط کنونی دریاچه ارومیه ناامیدی حس غالب در تصاویر است و ترس و اضطراب را در مورد سرنوشت دریاچه به نمایش می گذارد؛ من به عنوان یک عکاس شرایط حال دریاچه و احساسم را مستند کردم ولی با این حال در انتخاب عنوان نمایشگاه مایل بودم که امیدوارانه به سرنوشت نگین آبی آذربایجان نگاه کنم.
در میان تصاویر سیاه و سفید، سه اثر رنگی به چشم می خورد که اتمسفر نمایشگاه را تغییر می دهد و به نظر می رسد که رنگ در این تصاویر گذشته دریاچه را به مخاطب یادآوری می کند و آینده پر امید را نوید می دهد.
*همه ما مسوولیم
امن زاده در خصوص مشارکت هنرمندان در پرداختن به موضوع دریاچه ارومیه به خبرنگار ایرنا گفت: همه ما در قبال مشکلات زیست محیطی دریاچه ارومیه مسوول هستیم و بازگو کردن چالش های زیست محیطی به واسطه خلق آثار هنری وظیفه هنرمند است؛ من به عنوان عکاس و فیلم ساز مسوولیت دارم تا این دغدغه ها را منعکس کنم.
همه انسان ها در سرتاسر کره زمین با مشکلات زیست محیطی دست به گریبان هستند و برگزاری نمایشگاه های هنری با موضوع محیط زیست در همه جای جهان می تواند مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد و حس مسوولیت در قبال محیط زیست را در مردم برانگیزد.
به گزارش ایرنا رضا امن زاده متولد 1355 در ارومیه بوده و دارای مدرک کارشناسی در رشته «ارتباط تصویری» است؛ وی با فیلم کوتاه 'راهی' در سال 1379 وارد عرصه فیلمسازی شد.
'بازگشت'، 'صدایی که نشنیدیم'، 'اتاق پرواز'، 'پارکینگ'، '501' و 'اورموگولی /دریاچه ارومیه/' فیلم های کوتاهی است که این هنرمند پیش از این نویسندگی و کارگردانی کرده است.
وی جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم و عکس آذربایجان غربی را برای فیلم کوتاه 'راهی' در سال 1380، بهترین عکس جشنواره فیلم و عکس استانی را در سال 1381 و بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را برای فیلم های' اتاق پرواز' و 'اورموگولی' از جشنواره فیلم و عکس استانی در سال 1384 کسب کرده است.
بهترین کارگردانی و بهترین تصویربرداری در جشنواره منطقه ای خرم آباد برای فیلم های 501 و' اورموگولی' در سال 1386 و فیلم منتخب سال انجمن سینمای جوان برای فیلم 'اورموگولی' در سال 1386 در ویترین افتخارات این هنرمند می درخشد.
کسب دیپلم افتخار هیات داوران برای فیلم 'اورمو گولی' از جشنواره فیلم کوتاه اتریش در سال 1387، تقدیر برای فیلم 'اورمو گولی' از جشنواره تولیدات تلویزیونی کشور در سال 1387 و بهترین فیلمنامه در جشنواره منطقه ای تبریز برای فیلم شاخه گلی برای مجنون در سال 1389 از دیگر افتخارات این عکاس و فیلمساز ارومیه ای است.
گزارش از: طاها اصغرخانی
9939/3072
انتهای پیام در بدو ورود به نمایشگاه جمله ای از «فریدون مشیری» به چشم می خورد که نام این نمایشگاه را به خود مزین کرده است؛ «تو روزی باز خواهی گشت» که نشان از امیدواری به آینده روشن دریاچه ارومیه دارد.
من اینجا ریشه در خاکم/ من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم/ من اینجا تا نفس باقی ست می مانم/ من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم!/ امیدِ روشنایی گرچه در این تیره گی ها نیست /من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم/ من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی/ گل بر می افشانم/ من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید/ سرود فتح می خوانم/ و می دانم/ تو روزی باز خواهی گشت!
15 قطعه عکس آغازین نمایشگاه دریاچه ارومیه را در انزوا و به دور از حضور انسان نشان می دهد و پس از حضور عنصر انسانی در تصاویر نه تنها انزوای دریاچه به پایان نمی رسد بلکه حضور انسان ها به صورت منزوی، تنهایی دریاچه را بیشتر نمایان می کند.
رضا امن زاده خالق آثار این نمایشگاه نیز با بیان اینکه چیدمان تصاویر را به گونه ای انتخاب کرده است تا این انزوا را به مخاطب نشان دهد، گفت: تصاویر به صورت سیاه و سفید به نمایش درآمده است زیرا معتقدم به این طریق احساسم در مورد این آثار و پیام نمایشگاه را با صراحت بیشتر به مخاطب انتقال می دهم.
زاویه باز در کادربندی و استفاده نکردن از رنگ در اغلب آثار، غربت و ناامیدی را به بیننده القا کرده و در نگاه اول مخاطب را با تناقضی در عنوان و آثار نمایشگاه روبرو می کند که به گفته عکاس این تناقض آگاهانه و از روی عمد است.
امن زاده رسالت عکاس مستند را بازگویی واقعیت بدون دستکاری توصیف کرد و افزود: با توجه به شرایط کنونی دریاچه ارومیه ناامیدی حس غالب در تصاویر است و ترس و اضطراب را در مورد سرنوشت دریاچه به نمایش می گذارد؛ من به عنوان یک عکاس شرایط حال دریاچه و احساسم را مستند کردم ولی با این حال در انتخاب عنوان نمایشگاه مایل بودم که امیدوارانه به سرنوشت نگین آبی آذربایجان نگاه کنم.
در میان تصاویر سیاه و سفید، سه اثر رنگی به چشم می خورد که اتمسفر نمایشگاه را تغییر می دهد و به نظر می رسد که رنگ در این تصاویر گذشته دریاچه را به مخاطب یادآوری می کند و آینده پر امید را نوید می دهد.
*همه ما مسوولیم
امن زاده در خصوص مشارکت هنرمندان در پرداختن به موضوع دریاچه ارومیه به خبرنگار ایرنا گفت: همه ما در قبال مشکلات زیست محیطی دریاچه ارومیه مسوول هستیم و بازگو کردن چالش های زیست محیطی به واسطه خلق آثار هنری وظیفه هنرمند است؛ من به عنوان عکاس و فیلم ساز مسوولیت دارم تا این دغدغه ها را منعکس کنم.
همه انسان ها در سرتاسر کره زمین با مشکلات زیست محیطی دست به گریبان هستند و برگزاری نمایشگاه های هنری با موضوع محیط زیست در همه جای جهان می تواند مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد و حس مسوولیت در قبال محیط زیست را در مردم برانگیزد.
به گزارش ایرنا رضا امن زاده متولد 1355 در ارومیه بوده و دارای مدرک کارشناسی در رشته «ارتباط تصویری» است؛ وی با فیلم کوتاه 'راهی' در سال 1379 وارد عرصه فیلمسازی شد.
'بازگشت'، 'صدایی که نشنیدیم'، 'اتاق پرواز'، 'پارکینگ'، '501' و 'اورموگولی /دریاچه ارومیه/' فیلم های کوتاهی است که این هنرمند پیش از این نویسندگی و کارگردانی کرده است.
وی جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم و عکس آذربایجان غربی را برای فیلم کوتاه 'راهی' در سال 1380، بهترین عکس جشنواره فیلم و عکس استانی را در سال 1381 و بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را برای فیلم های' اتاق پرواز' و 'اورموگولی' از جشنواره فیلم و عکس استانی در سال 1384 کسب کرده است.
بهترین کارگردانی و بهترین تصویربرداری در جشنواره منطقه ای خرم آباد برای فیلم های 501 و' اورموگولی' در سال 1386 و فیلم منتخب سال انجمن سینمای جوان برای فیلم 'اورموگولی' در سال 1386 در ویترین افتخارات این هنرمند می درخشد.
کسب دیپلم افتخار هیات داوران برای فیلم 'اورمو گولی' از جشنواره فیلم کوتاه اتریش در سال 1387، تقدیر برای فیلم 'اورمو گولی' از جشنواره تولیدات تلویزیونی کشور در سال 1387 و بهترین فیلمنامه در جشنواره منطقه ای تبریز برای فیلم شاخه گلی برای مجنون در سال 1389 از دیگر افتخارات این عکاس و فیلمساز ارومیه ای است.
گزارش از: طاها اصغرخانی
9939/3072
کپی شد
