عضو هیات علمی فرهنگستان هنر با بیان اینکه معیار اختصاص کمک و یارانه دولتی به آثار هنری باید مشخص شود، گفت: متاسفانه اختصاص بودجه در برخی شهرها همچون تئاتر تبریز روابطی، سلیقه‌ای و محفلی است.
دکتر عبدالحسین لاله در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی اظهار کرد: شفاف نبودن بودجه‌ی تئاتر و عدم تصویب مکانیزم توزیع آن از جمله مهمترین مشکلات در زمینه اقتصاد تئاتر است، به عنوان مثال نحوه‌ی هزینه‌ی بودجه 300 میلیون تومانی تئاتر در رویداد «تبریز 2018» مشخص نشد.
وی با بیان اینکه قرارگرفتن افراد نا آشنا به هنر در کرسی‌های مدیریتی از دیگر مشکلات تئاتر است، بیان کرد: به طبع تصمیم‌های گرفته شده توسط افراد نا آشنا به هنر، درست نبوده و زمینه‌ساز توزیع کارشناسی نشده‌ی بودجه و رشد نامتوازن بخش‌های مختلف می‌شود.
مدیر گروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم (ص) تبریز با اشاره به اینکه در بخش جذب سرمایه و مشارکت بخش خصوصی هم مشکلات زیادی وجود دارد، گفت: واگذاری مراکز دولتی به بخش خصوصی دارای تعریف مشخص نبوده و به نظرم واگذاری مراکز دولتی به بخش خصوصی به دلیل پیشنهاد مالی بالا یک جنایت فرهنگی است؛ چرا که توان مدیریتی و لیاقت‌های تخصصی پیشنهاد دهندگان در واگذاری بخش‌های دولتی به بخش خصوصی باید مد نظر قرار گیرد.
وی اضافه کرد: سیاست‌های دوگانه‌ای هم در این خصوص وجود دارد، مثلاً در انتخابات اخیر انجمن نمایش استان، آقای بابک نهرین که با نمایش‌های فولکور مخاطبان زیادی را جذب کرده، از سوی رای دهندگان انتخاب می‌شود، اما بلافاصله نمایش اخیرش توسط شورای نظارت رد می‌شود و این موضوع بی ربط با رقابت‌های انتخاباتی نیست.
مدرس دانشکده سینما و تئاتر تهران، بخشی از تخصیص بودجه را مربوط به بازوهای تصمیم گیرنده خواند و اظهار کرد: متاسفانه در بدنه‌ی ارشاد، تخصص لازم برای این کار وجود ندارد و به نظر می‌رسد اداره‌ی کل ارشاد با جایگزینی یک سیستم نظارتی دقیق و مشارکت خود هنرمندان در بدنه‌ی تصمیم‌گیری، به راحتی می‌تواند جلوی این ضعف را بگیرد.
وی در راستای شفاف‌سازی تخصیص بودجه گفت: باتوجه به اینکه شفافیت مالی به رشد و بالندگی منجر می‌شود، بنده به عنوان یک شهروند بارها از وزارت فرهنگ و ارشاد درخواست کرده‌ام میزان کمک‌های بلاعوض به گروه‌های نمایشی را چاپ کند تا مشخص شود که چه کسانی بوجه‌ی دولتی دریافت می‌کنند.
مدیر گروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم از نحوه‌ی برخورد مسئولان با انتقادات گلایه کرد و ادامه داد: با منتقدین برخورد حذفی انجام می‌گیرد و منتقدان از حمایت‌های دولتی محروم می‌شوند و یا علیه آن‌ها شایعه و جوسازی می‌شود.
وی در مورد قیمت‌گذاری بلیت‌ها گفت: انجمن نمایش با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید قیمت‌گذاری درستی روی بلیت‌های نمایش انجام دهد؛ اکنون قیمت مصوبی برای بلیت‌ها وجود ندارد و متاسفانه در این زمینه سلیقه‌ای و قراردادی رفتار می‌شود.
لاله با انتقاد از بازارگرمی‌های که در فروش بلیت انجام می‌شود گفت: با فروش بلیت‌های تخفیف دار به یک نهاد مشخص یا مشارکت وارونه با مراکز خرید، تعداد بلیت‌های فروخته شده را به حساب رکورد تماشاگر می‌گذارند؛ اینها آمارسازی‌های کاذب است که قطعاً به ضرر هنر و اقتصاد آن است.
وی اظهار کرد: متاسفانه نمایش‌های روی صحنه درجه بندی ندارد و به همه‌ی نمایش‌ها مجوز داده می‌شود. برای پیشرفت این هنر باید نمایش های تجربی و حرفه‌ای جداسازی شود.
وی ادامه داد: کار درستی نیست که اجازه دهیم نمایش جوانی ناآزموده و بدون تجربه با آثار حرفه‌ای به رقابت بپردازد؛ بهتر است تا رسیدن به سطح حرفه‌ای، این نمایش‌ها در سالن‌هایی تحت عنوان سالن‌های تجربی به اجرا درآیند.
لاله اظهار کرد: اما در عین حال کمک‌های دولتی باید مشمول جوانان کم تجربه شود نه حرفه‌ای‌ها؛ چرا که کار حرفه‌ای در سطح بالا ارائه می‌شود و درآمد خوبی هم کسب می‌کند، اما تا زمانی‌که جوانان تجربه‌ی لازم را برای حرفه‌ای شدن به دست نیاورده‌اند، بهتر است از حمایت دستگاه‌های دولتی برخوردار باشد.
وی در پاسخ به این سوال که "تئاترهایی که از پایتخت به تبریز می‌آید تا چه اندازه به تئاتر استان کمک می کند؟" گفت: تئاترهایی که از تهران می‌آید اگر برای تقویت بنیه‌های هنری استان باشد مفید است اما اگر برای فریب مخاطب بومی باشد مخالف آن هستم. امکاناتی که تئاتر تهران دارد را قطعا شهر ما ندارد، مثلا سالن‌های شهر تبریز از لحاظ تجهیزات نور کامل نیست و در تمام سالن‌های شهر یک عدد پیانو که وجودش برای صحنه الزامی است، وجود ندارد.
وی با بیان اینکه تعداد و توزیع جغرافیایی سالن‌های شهر بسیار فاجعه‌آمیز است اضافه کرد: نسبت سالن‌های قابل قبول و استاندار به جمعیت شهر یک جنایت است؛ شهری که سه میلیون جمعیت دارد، باید حداقل 20 سالن تئاتر داشته باشد اما متاسفانه تنها دو یا سه سالن نمایش استاندارد داریم.
عضو فرهنگستان هنر خاطرنشان کرد: باید شأن تخصصی هنر را به رسمیت شناخت، متاسفانه در دایره‌ی تصمیم گیری اداره کل ارشاد متخصص تئاتر وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد آنچنان برجسته نیست که ما 20 سال سرنوشت تئاتر را به دست فقط یک نفر بدهیم؛ به نظر می‌رسد متخصصان تئاتر از حوزه‌ی تصمیم‌گیری در استان آذربایجان‌شرقی دور هستند.
وی افزود: حدود 60 نفر فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد تئاتر در استان داریم که هیچ کدام در حوزه‌های تصمیم‌گیرنده‌ی تئاتر یا حضور نداشته و یا به دلیل حضور طولانی مدت، دچار اشتباهات فاحش می‌شوند و معتقدم برای استفاده از پتانسیل آنان، مدیریت باید به صورت چرخشی باشد.
مدیرگروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم در پایان در خصوص فراگیر کردن تئاتر در جامعه گفت: مادامی که ذائقه‌ی مردم تغییر نیابد، فاصله‌ی تئاتر با مردم بیشتر شده و مخاطبان به دوسته‌ی عام و خاص تقسیم می‌شوند.
انتهای پیام
انتهای پیام دکتر عبدالحسین لاله در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی اظهار کرد: شفاف نبودن بودجه‌ی تئاتر و عدم تصویب مکانیزم توزیع آن از جمله مهمترین مشکلات در زمینه اقتصاد تئاتر است، به عنوان مثال نحوه‌ی هزینه‌ی بودجه 300 میلیون تومانی تئاتر در رویداد «تبریز 2018» مشخص نشد.
وی با بیان اینکه قرارگرفتن افراد نا آشنا به هنر در کرسی‌های مدیریتی از دیگر مشکلات تئاتر است، بیان کرد: به طبع تصمیم‌های گرفته شده توسط افراد نا آشنا به هنر، درست نبوده و زمینه‌ساز توزیع کارشناسی نشده‌ی بودجه و رشد نامتوازن بخش‌های مختلف می‌شود.
مدیر گروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم (ص) تبریز با اشاره به اینکه در بخش جذب سرمایه و مشارکت بخش خصوصی هم مشکلات زیادی وجود دارد، گفت: واگذاری مراکز دولتی به بخش خصوصی دارای تعریف مشخص نبوده و به نظرم واگذاری مراکز دولتی به بخش خصوصی به دلیل پیشنهاد مالی بالا یک جنایت فرهنگی است؛ چرا که توان مدیریتی و لیاقت‌های تخصصی پیشنهاد دهندگان در واگذاری بخش‌های دولتی به بخش خصوصی باید مد نظر قرار گیرد.
وی اضافه کرد: سیاست‌های دوگانه‌ای هم در این خصوص وجود دارد، مثلاً در انتخابات اخیر انجمن نمایش استان، آقای بابک نهرین که با نمایش‌های فولکور مخاطبان زیادی را جذب کرده، از سوی رای دهندگان انتخاب می‌شود، اما بلافاصله نمایش اخیرش توسط شورای نظارت رد می‌شود و این موضوع بی ربط با رقابت‌های انتخاباتی نیست.
مدرس دانشکده سینما و تئاتر تهران، بخشی از تخصیص بودجه را مربوط به بازوهای تصمیم گیرنده خواند و اظهار کرد: متاسفانه در بدنه‌ی ارشاد، تخصص لازم برای این کار وجود ندارد و به نظر می‌رسد اداره‌ی کل ارشاد با جایگزینی یک سیستم نظارتی دقیق و مشارکت خود هنرمندان در بدنه‌ی تصمیم‌گیری، به راحتی می‌تواند جلوی این ضعف را بگیرد.
وی در راستای شفاف‌سازی تخصیص بودجه گفت: باتوجه به اینکه شفافیت مالی به رشد و بالندگی منجر می‌شود، بنده به عنوان یک شهروند بارها از وزارت فرهنگ و ارشاد درخواست کرده‌ام میزان کمک‌های بلاعوض به گروه‌های نمایشی را چاپ کند تا مشخص شود که چه کسانی بوجه‌ی دولتی دریافت می‌کنند.
مدیر گروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم از نحوه‌ی برخورد مسئولان با انتقادات گلایه کرد و ادامه داد: با منتقدین برخورد حذفی انجام می‌گیرد و منتقدان از حمایت‌های دولتی محروم می‌شوند و یا علیه آن‌ها شایعه و جوسازی می‌شود.
وی در مورد قیمت‌گذاری بلیت‌ها گفت: انجمن نمایش با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید قیمت‌گذاری درستی روی بلیت‌های نمایش انجام دهد؛ اکنون قیمت مصوبی برای بلیت‌ها وجود ندارد و متاسفانه در این زمینه سلیقه‌ای و قراردادی رفتار می‌شود.
لاله با انتقاد از بازارگرمی‌های که در فروش بلیت انجام می‌شود گفت: با فروش بلیت‌های تخفیف دار به یک نهاد مشخص یا مشارکت وارونه با مراکز خرید، تعداد بلیت‌های فروخته شده را به حساب رکورد تماشاگر می‌گذارند؛ اینها آمارسازی‌های کاذب است که قطعاً به ضرر هنر و اقتصاد آن است.
وی اظهار کرد: متاسفانه نمایش‌های روی صحنه درجه بندی ندارد و به همه‌ی نمایش‌ها مجوز داده می‌شود. برای پیشرفت این هنر باید نمایش های تجربی و حرفه‌ای جداسازی شود.
وی ادامه داد: کار درستی نیست که اجازه دهیم نمایش جوانی ناآزموده و بدون تجربه با آثار حرفه‌ای به رقابت بپردازد؛ بهتر است تا رسیدن به سطح حرفه‌ای، این نمایش‌ها در سالن‌هایی تحت عنوان سالن‌های تجربی به اجرا درآیند.
لاله اظهار کرد: اما در عین حال کمک‌های دولتی باید مشمول جوانان کم تجربه شود نه حرفه‌ای‌ها؛ چرا که کار حرفه‌ای در سطح بالا ارائه می‌شود و درآمد خوبی هم کسب می‌کند، اما تا زمانی‌که جوانان تجربه‌ی لازم را برای حرفه‌ای شدن به دست نیاورده‌اند، بهتر است از حمایت دستگاه‌های دولتی برخوردار باشد.
وی در پاسخ به این سوال که "تئاترهایی که از پایتخت به تبریز می‌آید تا چه اندازه به تئاتر استان کمک می کند؟" گفت: تئاترهایی که از تهران می‌آید اگر برای تقویت بنیه‌های هنری استان باشد مفید است اما اگر برای فریب مخاطب بومی باشد مخالف آن هستم. امکاناتی که تئاتر تهران دارد را قطعا شهر ما ندارد، مثلا سالن‌های شهر تبریز از لحاظ تجهیزات نور کامل نیست و در تمام سالن‌های شهر یک عدد پیانو که وجودش برای صحنه الزامی است، وجود ندارد.
وی با بیان اینکه تعداد و توزیع جغرافیایی سالن‌های شهر بسیار فاجعه‌آمیز است اضافه کرد: نسبت سالن‌های قابل قبول و استاندار به جمعیت شهر یک جنایت است؛ شهری که سه میلیون جمعیت دارد، باید حداقل 20 سالن تئاتر داشته باشد اما متاسفانه تنها دو یا سه سالن نمایش استاندارد داریم.
عضو فرهنگستان هنر خاطرنشان کرد: باید شأن تخصصی هنر را به رسمیت شناخت، متاسفانه در دایره‌ی تصمیم گیری اداره کل ارشاد متخصص تئاتر وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد آنچنان برجسته نیست که ما 20 سال سرنوشت تئاتر را به دست فقط یک نفر بدهیم؛ به نظر می‌رسد متخصصان تئاتر از حوزه‌ی تصمیم‌گیری در استان آذربایجان‌شرقی دور هستند.
وی افزود: حدود 60 نفر فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد تئاتر در استان داریم که هیچ کدام در حوزه‌های تصمیم‌گیرنده‌ی تئاتر یا حضور نداشته و یا به دلیل حضور طولانی مدت، دچار اشتباهات فاحش می‌شوند و معتقدم برای استفاده از پتانسیل آنان، مدیریت باید به صورت چرخشی باشد.
مدیرگروه نمایش دانشگاه نبی‌اکرم در پایان در خصوص فراگیر کردن تئاتر در جامعه گفت: مادامی که ذائقه‌ی مردم تغییر نیابد، فاصله‌ی تئاتر با مردم بیشتر شده و مخاطبان به دوسته‌ی عام و خاص تقسیم می‌شوند.
انتهای پیام
کپی شد
