به گزارش روزنامه صائب، آبیاری مزارع بویژه اراضی صیفی کاری شده با آب مخلوط با فاضلاب های شهری یکی از عمده ترین معضلات بهداشتی و زیست محیطی بوده و متولیان بهداشتی نیز همواره از کمبود آب در دسترس به عنوان مهمترین عامل در استفاده کشاورزان از این نوع آب ها یاد کرده اند.
بحث آبیاری اراضی صیفی کاری و حتی در بعضی مناطق آبیاری اراضی کشاورزی با فاضلاب از دوره های گذشته در ایران مطرح بوده است ولی در سال های اخیر به اذعان متولیان بهداشتی و درمانی وضعیت بهداشتی در این بخش وخیم تر شده است.
وخیم تر شدن اوضاع در این رابطه به این معنی است که وجود عناصر سمی خطرناک برای سلامت انسان در ترکیب مواد غذایی تولیدی در این اراضی وجود دارد و تنها راه حذف عناصر خطرناک موسوم به آرسنیک یا مواد زائد و مساله ساز دیگر ، قطع آبیاری اراضی با فاضلاب می باشد.
این مهم نیز فقط از طریق توجه دولت به سرمایه گذاری کلان ولی مورد نیاز و اساسی برای آینده کشور در ایجاد تصفیه خانه های ضروری و لازم در شهرهای بزرگ و کوچک سراسر ایران می باشد.
به عبارتی اگر اقدام جدی در این رابطه صورت نگیرد بتدریح آبیاری اراضی با آب مخلوط با فاضلاب به صورت پدیده ای عادی در خواهد آمد و نهیب ها و تذکرات بهداشتی متولیان نیز در این رابطه هیچ تاثیر گذار نبوده و نخواهد بود.
در رابطه با مساله آبیاری اراضی با فاضلاب ، رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت اخیرا در گفت وگویی با اشاره به اینکه بیش از 1500 هکتار از مزارع کشاورزی در سراسر ایران با آب فاضلاب آبیاری می‌شوند، از اجرای آزمایشی برنامه ایمنی فاضلاب در دو استان کشور خبر داده است.
دکتر احمد جنیدی در این گفت‌وگو ، درباره میزان سطح زیر کشت مزارع کشاورزی با آب فاضلاب در کشور توضیح داد و اضافه کرد: با توجه به گزارش‌های دریافتی از دانشگاه‌های علوم پزشکی در 11 استان کشور، بیش از 1500 هکتار از مزارع کشاورزی با آبهای سطحی آلوده به فاضلاب آبیاری می‌شوند. استان‌های البرز، تهران و آذربایجان غربی نیز نسبت به استان‌های دیگر بیشترین سطح زیر کشت را دارند.
بگفته وی، الگوی کشتی که از سال‌های دور وجود داشته و حق آبهای که کشاورزان از آبهای سطحی داشتند و هنوز ادامه دارد، تخلیه فاضلاب شهری و صنعتی که باعث آلودگی آبهای سطحی می‌شود و توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب بخشی از دلایل آبیاری مزارع با فاضلاب هستند.
وی گفته است ، خشکسالی و کمبود منابع آبی، در استفاده از فاضلاب برای تولیدات کشاورزی نیز موثر بوده است.
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت افزود: کمبود منابع آب برای کشاورزی و تشدید آن در اثر خشکسالی و همچنین رشد جمعیت که به افزایش نیازهای آب شیرین در بخش آب آشامیدنی و آبیاری برای تولید مواد غذایی منجر شده است، از جمله دیگر دلایل است. علاوه بر آن در دسترس بودن فاضلاب به دلیل توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب نیز به عنوان یکی از دلایل استفاده از فاضلاب مطرح است.
علاوه براین ، توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب شهری و همچنین دفع غیر اصولی فاضلاب صنعتی و کشاورزی نیز یکی از مهمترین این دلایل است؛ چون دفع غیر بهداشتی آن در منابع آب باعث آلودگی آب مورد استفاده در کشاورزی می‌شود. یکی دیگر از دلایل استفاده از فاضلاب برای آبیاری کشاورزی، کمبود آب است. کاهش میزان بارندگی و استفاده بی‌رویه از منابع آب باعث کاهش قابل توجه منابع آب سطحی و زیر زمینی در دو دهه اخیر شده‌است.
وی در ادامه این گفت وگو به معرفی 211 مورد تخلف آبیاری با فاضلاب به مراجع قضایی در سال 96 خبر داد و یادآور شد که برنامه آزمایشی ایمنی فاضلاب در کرج و تهران در زمان حاضر به اجرا درآمده است. همچنین وزارت بهداشت دو مصوبه برای کنترل این معضل داشته است که امید است نقش ویژه ای در کنترل آلودگی ها داشته باشد.
وی معتقد است، افزایش آگاهی کشاورزان و مصرف کنندگان محصولات غذایی نسبت به مضرات استفاده از فاضلاب خام برای آبیاری محصولات کشاورزی را یکی از راهکارهای حل این مشکل دانست و تصریح کرد: تغییر الگوی کشت محصولات کشاورزی و حمایت از جایگزینی محصولات، توسعه تاسیسات جمع آوری و تصفیه فاضلاب، تامین آب جایگزین، جلب مشارکت سازمان‌های مسئول، جلوگیری از آلودگی آبهای سطحی با فاضلاب و اجرای برنامه ایمنی فاضلاب بخش دیگری از راهکارهای حل این معضل هستند.
باید تاکید شود ، در حالی که متولیان مربوطه به برنامه های میان مدت و درازمدت در این رابطه دل بسته و صرفا آگاهی بخشی به تولید کننده و مصرف کننده را کلید حل این معضل می دانند، به نظر می رسد، واقعیت تلخ روبه رشد تولیدات آلوده و مشکوک به مواد و عناصر سمی نیازمند اجرای برنامه و اقدامات جدی در این بخش می باشد.
از جمله اقدامات مورد نیاز در این عرصه سرمایه گذاری کلان و پیوسته برای توسعه فاضلاب های شهری و ایجاد تصفیه خانه ها می باشد تا ساکنان شهرهای بزرگ و کوچک از آلودگی ها و مصرف مواد غذایی مشکوک به داشتن عناصر سمی مصون باشند.
به این نکته پراهمیت نیز باید اشاره کرد که واقعیت تلخ امروز جامعه ما این است که حاضر هستیم در مواردی اکثریت قربانی عده ای قلیل به عنوان مثلا حفظ مشاغل در بخش صیفی کاری یا کشاورزی گردند! به عبارتی تضمین سلامت اکثریت را فدای اشتغال عده ای قلیل می کنیم.
در موارد دیگری نیز وضعیت به همین روال است برای نمونه در زمینه صنعت خودروسازی نیز در سال های اخیر ، در هر فرصتی سخن از لزوم استاندارد شدن تولیدات و رقابت پذیری منطقی تولیدات داخلی با تولیدات مشابه خارجی شده است، عده ای نهیب سر سرداده و می دهند که اشتغال نیروی کار به خطر می افتد!!
به عبارتی مصرف کننده وسایل حمل و نقل یعنی اکثریت جامعه ، را فدای حداکثر نیم میلیون نفر( با احتساب اعضای خانواده کارگران و شاغلان صنایع خودروسازی) این بخش کرده ایم تا از استاندارد شدن تولیدات خودرویی جلوگیری شود و کشور نیز از قافله پیشرفت در صنعتی مهم بنام صنعت خودروسازی محروم شود…
در زمینه مبارزه با آبیاری اراضی کشاورزی و صیفی با آب مخلوط با فاضلاب از همین قاعده پیروی کرده و با فرصت سوزی نظاره گر توزیع محصولات مشکوک به مواد سمی خطرناک در جامعه می شویم.
8023/518
انتهای پیام بحث آبیاری اراضی صیفی کاری و حتی در بعضی مناطق آبیاری اراضی کشاورزی با فاضلاب از دوره های گذشته در ایران مطرح بوده است ولی در سال های اخیر به اذعان متولیان بهداشتی و درمانی وضعیت بهداشتی در این بخش وخیم تر شده است.
وخیم تر شدن اوضاع در این رابطه به این معنی است که وجود عناصر سمی خطرناک برای سلامت انسان در ترکیب مواد غذایی تولیدی در این اراضی وجود دارد و تنها راه حذف عناصر خطرناک موسوم به آرسنیک یا مواد زائد و مساله ساز دیگر ، قطع آبیاری اراضی با فاضلاب می باشد.
این مهم نیز فقط از طریق توجه دولت به سرمایه گذاری کلان ولی مورد نیاز و اساسی برای آینده کشور در ایجاد تصفیه خانه های ضروری و لازم در شهرهای بزرگ و کوچک سراسر ایران می باشد.
به عبارتی اگر اقدام جدی در این رابطه صورت نگیرد بتدریح آبیاری اراضی با آب مخلوط با فاضلاب به صورت پدیده ای عادی در خواهد آمد و نهیب ها و تذکرات بهداشتی متولیان نیز در این رابطه هیچ تاثیر گذار نبوده و نخواهد بود.
در رابطه با مساله آبیاری اراضی با فاضلاب ، رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت اخیرا در گفت وگویی با اشاره به اینکه بیش از 1500 هکتار از مزارع کشاورزی در سراسر ایران با آب فاضلاب آبیاری می‌شوند، از اجرای آزمایشی برنامه ایمنی فاضلاب در دو استان کشور خبر داده است.
دکتر احمد جنیدی در این گفت‌وگو ، درباره میزان سطح زیر کشت مزارع کشاورزی با آب فاضلاب در کشور توضیح داد و اضافه کرد: با توجه به گزارش‌های دریافتی از دانشگاه‌های علوم پزشکی در 11 استان کشور، بیش از 1500 هکتار از مزارع کشاورزی با آبهای سطحی آلوده به فاضلاب آبیاری می‌شوند. استان‌های البرز، تهران و آذربایجان غربی نیز نسبت به استان‌های دیگر بیشترین سطح زیر کشت را دارند.
بگفته وی، الگوی کشتی که از سال‌های دور وجود داشته و حق آبهای که کشاورزان از آبهای سطحی داشتند و هنوز ادامه دارد، تخلیه فاضلاب شهری و صنعتی که باعث آلودگی آبهای سطحی می‌شود و توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب بخشی از دلایل آبیاری مزارع با فاضلاب هستند.
وی گفته است ، خشکسالی و کمبود منابع آبی، در استفاده از فاضلاب برای تولیدات کشاورزی نیز موثر بوده است.
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت افزود: کمبود منابع آب برای کشاورزی و تشدید آن در اثر خشکسالی و همچنین رشد جمعیت که به افزایش نیازهای آب شیرین در بخش آب آشامیدنی و آبیاری برای تولید مواد غذایی منجر شده است، از جمله دیگر دلایل است. علاوه بر آن در دسترس بودن فاضلاب به دلیل توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب نیز به عنوان یکی از دلایل استفاده از فاضلاب مطرح است.
علاوه براین ، توسعه ناکافی سامانه‌های جمعآوری و تصفیه فاضلاب شهری و همچنین دفع غیر اصولی فاضلاب صنعتی و کشاورزی نیز یکی از مهمترین این دلایل است؛ چون دفع غیر بهداشتی آن در منابع آب باعث آلودگی آب مورد استفاده در کشاورزی می‌شود. یکی دیگر از دلایل استفاده از فاضلاب برای آبیاری کشاورزی، کمبود آب است. کاهش میزان بارندگی و استفاده بی‌رویه از منابع آب باعث کاهش قابل توجه منابع آب سطحی و زیر زمینی در دو دهه اخیر شده‌است.
وی در ادامه این گفت وگو به معرفی 211 مورد تخلف آبیاری با فاضلاب به مراجع قضایی در سال 96 خبر داد و یادآور شد که برنامه آزمایشی ایمنی فاضلاب در کرج و تهران در زمان حاضر به اجرا درآمده است. همچنین وزارت بهداشت دو مصوبه برای کنترل این معضل داشته است که امید است نقش ویژه ای در کنترل آلودگی ها داشته باشد.
وی معتقد است، افزایش آگاهی کشاورزان و مصرف کنندگان محصولات غذایی نسبت به مضرات استفاده از فاضلاب خام برای آبیاری محصولات کشاورزی را یکی از راهکارهای حل این مشکل دانست و تصریح کرد: تغییر الگوی کشت محصولات کشاورزی و حمایت از جایگزینی محصولات، توسعه تاسیسات جمع آوری و تصفیه فاضلاب، تامین آب جایگزین، جلب مشارکت سازمان‌های مسئول، جلوگیری از آلودگی آبهای سطحی با فاضلاب و اجرای برنامه ایمنی فاضلاب بخش دیگری از راهکارهای حل این معضل هستند.
باید تاکید شود ، در حالی که متولیان مربوطه به برنامه های میان مدت و درازمدت در این رابطه دل بسته و صرفا آگاهی بخشی به تولید کننده و مصرف کننده را کلید حل این معضل می دانند، به نظر می رسد، واقعیت تلخ روبه رشد تولیدات آلوده و مشکوک به مواد و عناصر سمی نیازمند اجرای برنامه و اقدامات جدی در این بخش می باشد.
از جمله اقدامات مورد نیاز در این عرصه سرمایه گذاری کلان و پیوسته برای توسعه فاضلاب های شهری و ایجاد تصفیه خانه ها می باشد تا ساکنان شهرهای بزرگ و کوچک از آلودگی ها و مصرف مواد غذایی مشکوک به داشتن عناصر سمی مصون باشند.
به این نکته پراهمیت نیز باید اشاره کرد که واقعیت تلخ امروز جامعه ما این است که حاضر هستیم در مواردی اکثریت قربانی عده ای قلیل به عنوان مثلا حفظ مشاغل در بخش صیفی کاری یا کشاورزی گردند! به عبارتی تضمین سلامت اکثریت را فدای اشتغال عده ای قلیل می کنیم.
در موارد دیگری نیز وضعیت به همین روال است برای نمونه در زمینه صنعت خودروسازی نیز در سال های اخیر ، در هر فرصتی سخن از لزوم استاندارد شدن تولیدات و رقابت پذیری منطقی تولیدات داخلی با تولیدات مشابه خارجی شده است، عده ای نهیب سر سرداده و می دهند که اشتغال نیروی کار به خطر می افتد!!
به عبارتی مصرف کننده وسایل حمل و نقل یعنی اکثریت جامعه ، را فدای حداکثر نیم میلیون نفر( با احتساب اعضای خانواده کارگران و شاغلان صنایع خودروسازی) این بخش کرده ایم تا از استاندارد شدن تولیدات خودرویی جلوگیری شود و کشور نیز از قافله پیشرفت در صنعتی مهم بنام صنعت خودروسازی محروم شود…
در زمینه مبارزه با آبیاری اراضی کشاورزی و صیفی با آب مخلوط با فاضلاب از همین قاعده پیروی کرده و با فرصت سوزی نظاره گر توزیع محصولات مشکوک به مواد سمی خطرناک در جامعه می شویم.
8023/518
کپی شد
