عبدالرضا کلانتری روز شنبه به ایرنا گفت: این شوکای نابالغ توسط یک چوپان محلی پیدا و به اداره حفاظت محیط زیست کلیبر تحویل داده شده است.
وی افزود: این شوکا در موقع تحویل 1.2 کیلوگرم وزن داشت و با مراقبت و تغذیه لازم در زمان رهاسازی وزن آن به بیش از 10 کیلوگرم رسید.
کلانتری گفت: این گونه کمیاب و تحت حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی بیش از سه ماه تحت نظر دامپزشک معتمد اداره کل قرار داشت و پس از اطمینان از سلامت و توانایی زندگی در طبیعت، در منطقه حفاظت شده ارسباران رهاسازی شد.
'شوکا' با نام علمی Capreolus capreolus نوعی گوزن کوچک بومی اورآسیا به رنگ سربی یا سرخ است که بیشتر در مناطق سردسیر زندگی می‌کند.
شوکا با 95 تا 135 سانتی‌متر طول و 65 تا 75 سانتی‌متر ارتفاع در ناحیهٔ شانه و 15 تا 30 کیلوگرم وزن، گوزنی نسبتاً کوچک است.
شوکاهای نر شاخ دارند و ماده‌ها بدون شاخ‌اند و شاخ شوکاهای نر در پاییز می‌افتد.
غذای شوکا علف، برگ، جوانه، قارچ و میوه است و به‌ویژه به علف‌های لطیف و نورس و مرطوب علاقه دارد.
پلنگ، گرگ، شغال، گربه جنگلی و پرندگان شکاری مهمترین دشمنان طبیعی این حیوان هستند.
این حیوان جمعیت بسیار خوبی در اروپا دارد و جمعیت آن در نیم قرن اخیر افزایش چشمگیری نیز یافته و تنها در اروپای مرکزی به 15 میلیون رأس رسیده‌است، اما در خاورمیانه وضعیت نامناسبی دارد و در فلسطین و لبنان منقرض شده‌است.
در ایران زیستگاه اصلی این حیوان کرانه‌های دریای خزر بوده و تعداد کمی هم در غرب و شمال غرب کشور مشاهده شده است.
3071/518
انتهای پیام وی افزود: این شوکا در موقع تحویل 1.2 کیلوگرم وزن داشت و با مراقبت و تغذیه لازم در زمان رهاسازی وزن آن به بیش از 10 کیلوگرم رسید.
کلانتری گفت: این گونه کمیاب و تحت حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی بیش از سه ماه تحت نظر دامپزشک معتمد اداره کل قرار داشت و پس از اطمینان از سلامت و توانایی زندگی در طبیعت، در منطقه حفاظت شده ارسباران رهاسازی شد.
'شوکا' با نام علمی Capreolus capreolus نوعی گوزن کوچک بومی اورآسیا به رنگ سربی یا سرخ است که بیشتر در مناطق سردسیر زندگی می‌کند.
شوکا با 95 تا 135 سانتی‌متر طول و 65 تا 75 سانتی‌متر ارتفاع در ناحیهٔ شانه و 15 تا 30 کیلوگرم وزن، گوزنی نسبتاً کوچک است.
شوکاهای نر شاخ دارند و ماده‌ها بدون شاخ‌اند و شاخ شوکاهای نر در پاییز می‌افتد.
غذای شوکا علف، برگ، جوانه، قارچ و میوه است و به‌ویژه به علف‌های لطیف و نورس و مرطوب علاقه دارد.
پلنگ، گرگ، شغال، گربه جنگلی و پرندگان شکاری مهمترین دشمنان طبیعی این حیوان هستند.
این حیوان جمعیت بسیار خوبی در اروپا دارد و جمعیت آن در نیم قرن اخیر افزایش چشمگیری نیز یافته و تنها در اروپای مرکزی به 15 میلیون رأس رسیده‌است، اما در خاورمیانه وضعیت نامناسبی دارد و در فلسطین و لبنان منقرض شده‌است.
در ایران زیستگاه اصلی این حیوان کرانه‌های دریای خزر بوده و تعداد کمی هم در غرب و شمال غرب کشور مشاهده شده است.
3071/518
کپی شد
