بسمه تعالی

به عرض حضور مبارک می‏رساند، مرقوم مورخ 20 شوال در عشر دوم[1]محرّم زیارت گردید. سلامت و سعادت حضرتعالی را خواستار است. مطالبی که لازم است به عرض برسانم و من نگرانی شَدید دارم آن است که آنچه نزد آقای حاج محمدحسن است و قبضی در کار نیست برای ایشان و من بسیار مورد تهمت قرار می‏گیرد. در این ایام صحبتهایی از گوشه و کنار هم شروع شده است و دستگاه[2]ممکن است بهانه‏ای به دست گیرد و در بوق کند. حتماً به وصول عریضه برای این امر فکری کنید. باید اینها منتقل به جای دیگر در تحت نظر یک هیأت رئیسۀ بسیار مطمئن ـ گمان می‏شود در آن بانکی که از اعضای آن آقای موسوی[3]است که علی المحکی مرد صالحی است ـ حفظ شود. در هر صورت حضرتعالی برای این امر فکری بکنید که خطر عظیم برای ایشان و حضرتعالی و من دارد. و لازم است به طورهای مختلف ... شهریه زیاد و دو سه مقابل شود و اگر محذور دارد با تقیه بدهید و در ایام متبرکه تقسیم زیاد کنید و به فقرا و ضعفا کمک کنید. اینجانب را از ناراحتی خلاص کنید. من راجع به اینجا فکری کرده‏ام و شهریه چهل دینار زیاد می‏شود و تقسیمهای موسمی هم می‏شود. قبوض جوف از آقای تهرانی است که نمی‏دانم آقای حاج مرتضی است یا اخوی ایشان، از کسی است که در
ذیل مکتوب او سلام مرقوم فرمودید. به مسافرین سه ساله کمک زیاد کنید ...[4]ایشان کمک کنید. این سه چک را اگر وصول می‏شود مرقوم دارید. من وقت بیش از این ندارم که عرض بکنم. اشخاصی را که تعیین کردید مثل آقای راستی و دیگری مورد نظر اینجانب نیستند، خودم ان شاءاللّه‏ اشخاصی را معیّن می‏کنم و اطلاع می‏دهم. در حوزه‏های علمیۀ شهرستانها شهریه قرار دهید. خلاصه آنچه هست به مصرف برسانید و انتقال از آن محل، امرِ لازم است، هم برای ایشان در صدد تهمت هستند و هم ممکن است برای شما و من. آنچه پدر آقای رضوانی به شما داده‏اند، اینجا گرفته‏اند آنجا بدهند. قبلاً هم 73 تومان بنا بوده بدهند، ایشان گفته داده‏اند، ولی از حضرتعالی خبری نرسید؛ تتمۀ مطالب را بعداً عرض می‏کنم. حضرتعالی مرقومات را مفصل مرقوم می‏دارید هم برای خودتان زحمت است و هم من با این چشم و با این وقت نمی‏توانم مطالعۀ کامل کنم.