[استاندار: سید رئیس، سلام و تحیات مخصوص، محضر جنابعالی می‏رسانند و متذکر می‏شوند که

طبق رغبات آن جناب، ما مقرر کردیم که اقامۀ آقایان طلابی که دارای دفتر اقامه هستند، از فردا تمدید گردد و به کسانی که می‏خواهند جهت عمره به مکه مشرف شوند سمة‏العوده، داده شود؛ به استثنای افرادی که وابسته به استخبارات خارجی ـ که از جواسیس هستند ـ و افراد متخلف که باید تا آخر ماه جاری میلادی از عراق خارج شوند؛ و الاّ طبق مقررات به محکمۀ الثوره تحویل داده می‏شوند.]

امام: شما تمام کارهایی را که دلتان می‏خواهد انجام می‏دهید؛ و بعد از انجامش می‏آیید اینجا، که سید رئیس، تحیات فرستاده و با تحیات می‏خواهید ماستمالی کنید. مگر با تحیات کار درست می‏شود؟ شما حدود سیصد نفر از طلاب حوزه را خروجی داده و به خارج شدن از عراق مجبور ساخته‏اید؛ و حالا به من می‏گویید که از فردا اقامه‏ها را تمدید می‏کنند؟

اینکه می‏گویید «افراد وابسته به استخبارات و جاسوس»، باید بدانید که در حوزۀ نجف چنین افرادی وجود ندارند. در تمام حوزه، شاید نتوانید دست روی یک نفر، دو نفر بگذارید که وابسته باشند؛ و این درست نیست که شما فردا هر کسی را به بهانۀ وابسته و جاسوس اخراج کنید.

[استاندار: اولاً این افرادی که اخراج شده‏اند، همه متخلف هستند و طبق قانون بین‏المللی مجرم و باید به محکمه تحویل داده شوند؛ لکن سید رئیس ـ روی علاقه‏اش به حوزه و طبق رغبات[1]جنابعالی ـ قرار فرستادن آنان به محکمۀ الثوره را لغو نمودند تا در کار آقایان تسهیل شده باشد. در مورد
افراد مشبوه[2]، ما تا صددرصد اطمینان نداشته باشیم اقدامی نمی‏کنیم؛ و در هر دو مورد حاضر هستیم ادله و براهین را برای اثبات مدعای خود به محضر جنابعالی تقدیم کنیم؛ و هر کدام از آقایان اساتید، علما و طلابی که نزد جنابعالی مورد اطمینان و معزز هستند، بفرمایید تا ما اقامه بدهیم.]

امام: اگر شما علاقه به حوزه دارید و نمی‏خواهید این حوزه به هم بخورد، افراد متخلف را اقامه دهید، و یا اقامۀ آنان را تمدید کنید تا از تخلف بیرون بیایند؛ و ثانیاً اینکه می‏گویید افراد معزز را معرفی کنم، باید بگویم که همۀ افراد حوزه پیش من معززند؛ و هیچ فرقی میان طلاب افغانی، پاکستانی، هندی، عرب و ایرانی نیست، و من همۀ آنان را عزیز و بزرگ می‏شمارم.