[بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم]

... آیا من از شما تشکر بکنم، یا شما از من تشکر بکنید؟ هیچ کدام از یکدیگر تمنای تشکر نداریم؛ بلکه وظیفۀ دینی همۀ ماست که بگوییم و بخواهیم که قانون شرکت نسوان در انتخابات[1]، انجام نشود. و اگر این قانون عملی بشود، دنبالش چیزهای دیگری است، و خواستۀ اکثریت مردم، شرط است؛ اکثر مردم این مملکت از این امر بیزارند. و شما فعلاً تعطیل عمومی نکنید. خدا نیاورد آن روز را که تعطیل عمومی بشود! و باز هم دعا می‏کنم که از این عمل به طور آرام جلوگیری شود. خدا نیاورد آن روزی را که علما بگویند تعطیل بکنید! اسداللّه‏ عَلم[2]در این مملکت چه می‏خواهد بکند؟! این کار بازخواست و محاکمه‏های بعدی دارد. به طوری که شنیدم، از امینی[3]این موضوع را خواسته بودند؛ ایشان قبول نکرد و به کنار رفت. به حساب ارسنجانی[4]هم روزی خواهند رسید. اگر تمام دنیا ـ یکطرفه ـ بگویند: باید بشود! من یکی می‏گویم: نباید بشود. نه وظیفۀ من
تنهاست، بلکه وظیفۀ شاهنشاه و همۀ افراد این مملکت است که بگویند این کار صلاح نیست ...

[خطاب به حجت الاسلام انصاری، واعظ شهیر قم:]

شنیده‏ام دو شب است زبان تو[5]را بسته‏اند. چه می‏شود که اگر دستبند به دست من و شما بزنند و به گوشۀ زندان بیندازند؟ مگر ما از حسین بن علی و امام سجاد بالاتر هستیم؟ در تمام نقاط این کشور، این جریان، رویش بحث است و مردم تنفر خودشان را از این امر چه به شاهنشاه و چه به دولت، نوشته‏اند.

قانون این کشور قانون امام جعفر صادق(ع) است

این کشور، قانون اسمی‏اش قانون امام جعفرصادق است و باید تا موقع ظهور امام زمان، این قانون[6]باقی بماند. از کلیۀ علما بخواهید تا آنها بخواهند. فرستادۀ آقای بهبهانی[7]نزد من آمد و گفت: من تا آخرین نفس برای این موضوع اقدام می‏کنم. دولت باید بنویسد در روزنامه‏های رسمی که این عمل نقض شد و علناً به مردم اعلام کند. شنیده‏ام آقای فرماندار گفته است: دولت کار دارد. چه کاری از این کار واجبتر است که رضایت بیست میلیون جمعیت را فراهم کنند؟ چون از ده میلیون نفر جمعیت زن ایران، فقط یکصد نفر زن هرجایی مایل هستند که این کار بشود. سازمانهای اداری بایستی به دولت بگویند؛ و «انصاری» زبان گویای مردم قم است و تنها نیست؛ و همۀ جمعیت پشت سر او هستند، و حتماً امشب بایستی به منبر بروی و جریان را کاملاً شرح دهی که مردم بیدار شوند ... .