بسمه تعالی

14 ذی‏الحجه 1390

احمد عزیز،

ان شاء اللّه‏ با سلامت و سعادت قرین باشید. مدتی است از مرقومات شمااحساس می‏کنم که شما به طور ناآگاه تحریک شده‏اید که به اصطلاح خودتان وکیل تهران را محدود یا معذور دارید حتی مرقومات شما از اینجانب هم تجاوز کرده و به کس دیگر هم نوشته‏اید و تحریک‏آمیز بوده است. شما آنچه من توجه دارم و تجربه کرده‏ام، تجربه ندارید و اشخاص را آن نحو که می‏شناسم نمی‏شناسید و اغراض مختلفه را نمی‏توانید به این زودی تشخیص دهید. من بیش از چهل سال است که با این اشخاص معاشر بوده‏ام. آنچه انتخاب کرده‏ام چه در نجف و چه در تهران پس از معاشرت طولانی بوده است و حتماً بدانید که هم راجع به یک نفر شخصِ علاقه‏مند مؤثر که در نجف است[1]دستهایی در کار است که به هر نحو شده است او را برنجانند و هم راجع به شخصی که در تهران است و من در بین دوستانم از او علاقه‏مندتر و صحیح‏تر سراغ ندارم.[2]. شما مکرر مرقوم می‏دارید که باید وکلای بیشتری باشد، با آنکه وکیل منحصر نیست و اشخاص متعددی
هستند لکن علاقه‏مند جدی منحصر است و آن هم با دست خود ما می‏خواهند برکنارش کنند و همِّ اینها لطمه به اینجانب است نه به آن اشخاص؛ اگر جایز بود شرعاً برای شما بعضی از امور را توضیح می‏دادم تا از خواب گران برخیزید. و من از شما توقع دارم که در موضوع شخص اینجانب و از اوضاع مربوط به من با احدی مکاتبه نکنید و مشغول کار خودتان باشید. و آنچه لازم است به خود من بنویسید و اگر نقصی می‏بینید به غیر من حق ندارید بنویسید چون شما و طرف مکاتبۀ شما از اوضاع محیط ما درست مطلع نیستید و با صفای نفس به همه نگاه می‏کنید. والسلام علیکم.

از نصایح پدرانه ان شاء اللّه‏ نمی‏رنجید.

مرقوم مورخ سه بهمن، الآن واصل شد؛ که باز راجع به قضیۀ آقای آشتیانی مرقوم شده بود. باز از لحن تند شما معلوم می‏شود تحریک زیاد شده‏اید، شما بدانید که وکیل تهرانِ من خلاف صلاحِ من نمی‏کند، از ایشان استفسار نموده‏ام و منتظر جواب هستم. اما آمدن ایشان به قم برخلاف صلاح نبوده. شما گاهی می‏گویید که عدم دخالت اصحاب شما صحیح نیست و گاهی می‏گویید دخالت آن آقا صحیح نیست اما اشخاصی که می‏خواهند آقای آشتیانی را برنجانند نمی‏شود ساکت کرد و من هم اهل اینکه هر روز به اشخاص کاغذ بنویسم و رفع نگرانی بکنم نیستم. شهریۀ قم وجود و عدمش اهمیت ندارد و من کسب آبرو از آن نمی‏خواهم بکنم و شما هم از این معانی نگران نباشید و ملتفت باشید با دست شما و طرف مکاتبۀ شما یک وقت دوستان صمیمی من از من نرنجند. اشخاصی که به شما مطالبی می‏گویند درست دقت کنید که با وسایطی ممکن است تحریک شده و بخواهند با دست خودتان مقاصد خودشان را انجام دهند. مع ذلک این مطالب موجب نیست که شما اگر مطلبی می‏شنوید به من ننویسید. به خود من مراجعه کنید و اگر صلاح دانستید کسانی که این نحو امور را می‏گویند مرقوم دارید.

از قرّة العین عزیزم امیدوارم که از نصایح من رنجیده خاطر نشود. والسلام علیک.