بسمه تعالی

رمضان المبارک 1389

جناب مستطاب ثقة‏الاسلام آقای حکیمی ـ دامت افاضاته

گرچه جناب آقای آزرم[1]را ملاقات نکرده‏ام لکن تا اندازه‏ای از روحیات ایشان اطلاع دارم. قبلاً هم پس از انتقال به عراق قطعه شعری که حاکی از افکار ایشان تا اندازه‏ای بود ملاحظه نموده‏ام. اینک نیز «پیام» بلند پایه را دیده و از ایشان تقدیر می‏کنم. اینجانب روزهای آخر عمر را می‏گذرانم، و مع‏الأسف نتوانستم خدمتی به اسلام عزیز و مسلمین بنمایم؛ ملتهایی که با جمعیت بسیار انبوه و اراضی بسیار وسیع و ذخایر بسیار گرانبها و سوابق بسیار درخشان و فرهنگ و قوانین آسمانی در تحت اسارت استعمار با گرسنگی و برهنگی و فقر و فلاکت و عقب‏ماندگی دست به گریبان و در انتظار مرگ نشسته‏اند،[و]دولتها که به دست استعمار تشکیل می‏شوند، جز در خدمت آنها نمی‏توانند باشند. اختلافات موجوده در بین سران دوَل اسلامی ـ که میراث ملوک‏الطوایفی و عصر توحش است و با دست اجانب برای عقب نگاه داشتن ملتها ایجاد شده است ـ مجال تفکر در مصالح را از آنها سلب نموده است. روح یأس و ناامیدی که به دست استعمار در ملتها حتی در رهبران اسلامی دمیده شده است آنها را از فکر در چاره‏جویی باز داشته است. امید است طبقه جوان که به سردیها و سستیهای ایام پیری نرسیده‏اند با هر وسیله‏ای که بتوانند ملتها را بیدار کنند؛ با شعر، نثر، خطابه، کتاب و
آنچه موجب آگاهی جامعه است؛ حتی در اجتماعات خصوصی از این وظیفه غفلت نکنند، باشد که مردی یا مردانی بلند همت و غیرتمند پیدا شوند و به این اوضاع نکبت‏بار خاتمه دهند. باید جوانهای تحصیلکرده از این هیاهوی اجانب خود را نبازند، و سرگرم بساط عیش و نوشی که به دستور استعمار برای آنها و عقب نگه داشتن آنها فراهم شده است نگردند. باید اشخاص بیدار، تولید مثل کنند و هرچه بیشتر همفکر و هم‏قدم پیدا کنند و صفوف خود را فشرده کنند، و در ناملایماتْ پایدار و جدی و قوی‏الاراده باشند، و از تواصی به حق و تواصی به صبر، که دستوری است الهی، غفلت نکنند. از خداوند تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواهانم. سلام اینجانب را به آقای آزرم و هرکس که در فکر چاره است ابلاغ نمایید. والسلام علیکم.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی