بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

ترکیب و ماهیت ناشناخته جمهوری اسلامی برای دنیا

من از حضور این عزیزانی که با چهره‏های نورانی در اینجا آمده‏اند تشکر می‏کنم و همیشه دعای به همۀ قشرها، خصوصاً سربازان اسلام، از یاد نخواهد رفت. شما باید توجه به این معنا داشته باشید که این جمهوری اسلامی مخلوط به یک قوایی است که برای دنیا نمی‏تواند شناخت داشته باشد. اصلاً این ترکیب در دنیا سابقه نداشته است؛ ترکیبی از ارتش و روحانی، ترکیبی از ملاّ و سپاهی، ترکیبی از رئیس جمهور این طور و رئیس مجلس آن طور و نخست وزیر آن طور. این ترکیب سابقه ندارد و ترکیب ناشناخته‏ای است. ولهذا، طرحهایی که در دنیا به ضد این انقلاب ریخته شده است و می‏شود، از باب اینکه شناخت روی این ترکیب ندارند و سابقه به این نحو اجتماع ندارند، خنثی می‏شود. امروز این ترکیبی که در دولت مردان است و این ترکیبی که در آنها و مردم است، این مجموعه ناشناخته است. شناخت اشخاص دانشمند در دنیا از یک ارتش طاغوتی بوده است و از یک دولت طاغوتی و از یک مردم تحت ستم که باید همیشه ظلم بکشند. امروز نه رهبران شما و فرماندهان شما از سنخ فرماندهان زمان رژیم طاغوتی است و نه دولت شما از سنخ آن دولتهاست و نه ارتش شما و سپاه شما و بسیج شما و شهربانی شما و دیگر قوای نظامی و انتظامی شما از سنخ و بافت آن سابق است و از سنخ و بافت کشورهای دنیا، سرتاسر. اصلاً این یک مولود جدیدی است که در این عهد و در این
عصر متولد شده است که کارشناسان و دانشمندانی که با آن امور مأنوسۀ خودشان سروکار داشته‏اند، این مولود جدید را نمی‏توانند بشناسند، ایدۀ این مولود را هم نمی‏توانند بفهمند، انگیزۀ حرکتهای اینها را هم نمی‏توانند بفهمند و آن ایمانی[را]که در قلب اینهاست، آنها نمی‏توانند ادراک کنند. آنها سروکارشان با یک موجودات دیگری بوده است ورای این مولودی که در این عصر پیدا شده است.

و شما ملاحظه می‏کنید که نه نظر شما امروز به فرمانداران و فرماندهانتان مثل نظر آن اشخاصی[است که]در سابق بودند در ارتش و نه فرماندهان شما آن نظر را به شما دارند که سابق فرماندهان داشتند. فرماندهان سابق، زیردستان خودشان را مثل اسیران می‏انگاشتند، مثل عبید توهم می‏کردند و هرگز حاضر نبودند که با آنها در یک جمع خصوصی بنشینند و درد دل این عزیزان را گوش کنند تا بفهمند. فرماندهان شما حالا از سنخ خود شما هستند، در آغوش خود شما هستند، چنانچه شما هم نور چشم فرماندهانتان هستید و در آغوش آنها هستید.

اینکه همۀ توطئه‏ها خنثی می‏شود و همۀ چیزهایی که در دنیا برای ضد ما خرج می‏شود به باد فنا می‏رود، روی همین معناست که ما یک موجود ناشناخته هستیم. این مولود یک مولود تازه است. دنیا تازه یک همچو مولودی را به وجود آورده و تا آمدند این را بشناسند، طولانی است وقت و اگر شناختند، همه متوجه به آن می‏شوند. آنهایی که امروز با شما مخالفت دارند، با یک موجود ناشناخته مخالفت دارند؛ نمی‏دانند شما چی هستید. آن تحولی که در همۀ افراد این ملت پیدا شده است و مِن‏جمله ارتش و سپاه و همه قوای نظامی و انتظامی، این تحول الهی است که چشم و گوش دنیا نسبت به آن کور و کراست، نمی‏توانند بفهمند که شما چی می‏خواهید، نمی‏توانند بفهمند که ارتش اسلامی یعنی چه آن اسلامی که پیش بسیاری از این دولتها هست، آن اسلام، غیر از این اسلامی است که شما ادراک کرده‏اید و آن ارتشی که در دنیا هست، غیر از این ارتش است، اصلاً سنخش مخالف است. فرماندهان ارتش که به هر جا ملاحظه بکنید، ارتشیها را عبید خودشان می‏دانند و ارتشیها ملزم‏اند به اینکه آنها را هم بالا دست و بالا دست بدانند.
ارتش امروز ایران این طور نیست؛ نه پرسنلشان آن پرسنل است و نه فرماندهانشان آن فرماندهان، نه نظر فرماندهان به پایینترها ـ به اصطلاح ـ نظر بالا و پایین است و نه نظر پرسنل به آنها این است که اینها یک مقامی دارند که ما نباید با آنها اصلاً صحبت کنیم.

وضعیت نیروهای مسلح در زمان سابق و حال

در آن رژیم و رژیمهای سابق بر آن، در طول تاریخ شاهنشاهی، اگر ارتشی بود، ارتش متجاوز بود. و اگر ژاندارمری بود، برای تجاوز به مردم در بین بلاد گماشته شده بودند. و اگر شهربانی بود، شهربانی برای تعدی به مظلومان گماشته شده بود. شما همه یاد دارید در چند سال پیش از این، که رژیم محمدرضا به طور غصب این مملکت را گرفته بودند، در نظر دارید که خود شما ـ یعنی ، نه شمای شخصی ـ خود آنهایی که در ارتش بودند چه وضعی داشتند، نسبت به پایینها چه‏جور بودند و نسبت به بالاها چطور. آن سپهبدها و سرلشکرها و ـ نمی‏دانم ـ امثال آنها وقتی که به پای مظلومان و زیر دستان می‏رسیدند، آن طور غبغب را پر می‏کردند و به آنها اربابی می‏فروختند و در مقابل یک نفر اجنبی، که از خود آنها در ارتششان بسیار کمتر بوده است درجه‏اش، به طور خاضعانه رفتار می‏کردند؛ برای اینکه آنها مکتبی نبودند؛ یعنی، مکتب اسلام را ندیده بودند، از اسلام بی اطلاع بودند.

شمایی که امروز در اینجا هستید و خداوند تبارک و تعالی به شما توفیق داده است که در دانشکدۀ افسری یک همچو رژیمی زندگی می‏کنید و تحصیل، بدانید که شما وضعتان با سابق فرق دارد؛ شما لشکر خدا هستید شما ارتش امام زمان ـ سلام اللّه‏ علیه ـ هستید و شما باید وضعتان را بدانید که با سابق فرق دارد. شما در عین حالی که در دانشکدۀ افسری مشغول تحصیل هستید، در جبهه‏ها می‏روید و همراه تحصیلتان عملاً هم تحصیل می‏کنید. علوم عملی، خود علومش مهم نیست، عمل بر آنش مهم است. ارتش سابق اگر چه فرماندهانشان یا افسرانشان دوره‏های نظامی را دیده بودند، لکن عمل نداشتند. یک ارتش توسری خوردۀ تحت ستم خارجیها و مستشاران خارجی، وقتی که
از جوانی همان طور تحت ستم و تحت سلطۀ آنها بار بیایند تا برسند به بالا، معلوم است که وضعشان وضع یک مردمی است که باید توسری بخورند؛ خودشان را برای ساختن با اجانب و متابعت از اجانب مهیا می‏کردند. امروز شما در مقابل تمام قدرتهای دنیا ایستاده‏اید و در دانشکده‏تان وقتی که تحصیل می‏کنید و به جبهه‏ها می‏روید، با شوق به جبهه‏ها می‏روید و آنجا تعلیم عملی می‏بینید، این طور نیست که فقط خواندن و نوشتن باشد؛ عمل کردن است. و یکی از برکات این جنگ تحمیلی برای ملت ما همین معناست که ما سربازانمان و جوانان و دانشجویان افسری ما در دانشکدۀ افسری، علاوه بر تحصیل دوره‏های دانشکده، عملاً در جبهه‏ها حاضر می‏شوند و تعلیمات عملی می‏بینند و در علوم عملی، این میزان است، نه خواندن. خواندن مقدمۀ عمل است و شما امروز در میدانها عمل را هم یاد می‏گیرید.

امروز شما نور چشم همۀ ما هستید و ما به وجود امثال شما باید افتخار بکنیم و شما باید برای اسلام یک ارتش قوی و یک ارتش مستقل باشید ارتش یکی از ارکان یک کشور است و در این زمان، پاسداران اسلام هم یکی از ارکان این کشور است. و اگر در ذهنش ، ارتش یا پاسدار، حقارت ادراک بکند، این نمی‏تواند برای یک ملتی مفید باشد. سابق تحقیر می‏کردند قوای نظامی و انتظامی ما را؛ فرماندهانشان و بالاتر از او مستشاری که می‏آمد، مستشاران ظالمی که می‏آمدند، تحقیر می‏کردند اینها را. با روح حقارت، اینها بزرگ می‏شدند. امروز ملت از شما تعظیم می‏کند و شما یک کسی[را]که بالای سرتان باشد و شما را تحقیر بخواهد بکند، سراغ ندارید. نه آنهایی که فرماندۀ شما هستند اهل این هستند که تحقیر بکنند پرسنل خودشان را و نه شما آن هستید که تحقیر را قبول بکنید. این مجموعه را[دشمن ما]نمی‏توانند بفهمند چی هست ولهذا، نقشه‏هایی که می‏کشند، خودشان هم می‏گویند که ما این را نشناخته‏ایم؛ ما می‏توانیم جاهای دیگر را بشناسیم، لکن ایران را نشناخته‏ایم.

این برای این است که شما یک ترکیب حاضری[هستید]که همه‏اش توجه به معنویات داشته باشد، سربازش در جبهه‏ها دعا بخواند و دعای کمیل بخواند و با دعای
کمیل و نماز شب و ذکر و فکر الهی خودش را مهیا کند برای جنگیدن با آن ارتشی که در محل خودش، با اموری که شما می‏دانید و کسانی که در قرارگاههای آنها بودند و دیدند چه چیزها بوده، آن طور بوده‏اند. اینها اصلاً دو سنخ است. شما سر تا سر عالم را بگردید، امروز ارتش و سپاه و بسیج و سایر قوایی که ما در اینجا، ملت ایران دارد و خود ملت ایران ، شما در سر تا سر عالم یک همچو ترکیبی را نمی‏توانید پیدا بکنید. این یک ترکیب الهی است؛ یک ترکیب الهی مرکب از روحانیون، ارتش، ژاندارمری، شهربانی، سپاه، بسیج و ملت. همه یک موجودند اینها، یک مخلوط‏اند اینها. این موجود مخلوط، یک ترکیب خاص الهی است و این ترکیب خاص الهی ناشناخته است و لهذا، نمی‏توانند بفهمند شما چی می‏خواهید اصلش.

ادعای کذب صدام در صلح طلبی‏اش

آن صلحی که ما می‏خواهیم، امثال صدام یا حسین[1]یا حسن[2]کجایی نمی‏توانند بفهمند چی است. آنها صلحها را مثل صلحهایی می‏دانند که در زمانهای سابق، دولتها با هم صلح می‏کردند؛ در عین حالی که صلح می‏کردند، باطنشان در جنگ بود که چه وقت فرصت پیدا بکنند و بچاپند همه را. آنهایی که در نظرشان است، در جنگ عمومی دوم، بعد از آنکه یک دسته بر دستۀ دیگر با هم چیره شدند و شوروی و انگلستان هم با هم بودند در آن وقت، چرچیل[3]اعتقادش این بود که حالایی که ما طرف را شکست دادیم، حمله کنیم به اینهایی که همراه ما بودند، به شوروی حمله کنیم. مجلس جلویش را گرفت؛ برای اینکه آنها هم نه اینکه نمی‏خواستند، آنها می‏دیدند که ممکن است شکست توی آن باشد. اینها وضع صلحشان این طوری است. صلح صدامی این سنخ صلح است، نه صلح شماست که اسلامی است و واقعاً صلح را می‏خواهید. ما از روز اوّلی که به ما هجوم شده است و ما به دفاع بر خاسته‏ایم، یک افرادی در مملکت ما زمامدار بودند که
اینها همه صلح را می‏خواستند، لکن نه صلح صدامی را صلح انسانی را، صلح الهی را. اینها می‏خواستند که وقتی که با یک کشوری صلح کنند، همان طوری که با اهالی آن کشور اینها برادر هستند با آن دولت و آن کشور هم برادر باشند. لکن با کی ما برادر باشیم؟ با کسی که آن هم در هجومش و آنهمه جنایاتش می‏گوید من صلح طلبم؟! در مصاحبه‏ای که اخیراً کرده است ـ حرفهای اخیر این خیلی تماشایی است ـ مصاحبه‏ای که همین اخیر، شاید امروز به من رسید، یکی از حرفهایش این است که ما از اسلام و دین و دنیای اسلامی دریافتی کردیم که دیگران نکردند؛ دریافت ما این است که باید تجاوز نکنیم به کشور دیگر! شما ببینید چه قدرتی لازم است و چه قلبی باید در باطن یک همچو آدم باشد که جرأت کند یک همچو حرفی را بزند پیش اشخاصی که همه می‏دانند دروغ می‏گوید؟! حالا اگر فرض کنید ارتش خودش هم نمی‏دانست، یک چیزی بود.

اما ارتش خودش هم می‏داند چه کاره هستند و چه کاره بودند. می‏گوید: ما مثل دیگران نیستیم ، ما صلح طلب هستیم، ما از اسلام این طور فهمیده‏ایم که تجاوز نکنیم. امروزی که بیرونش کردند، این به یاد این حرف افتاده است در عین حالی که این پیروزی که در اخیر نصیب شما شده است و نقشه‏اش را آقایان آورده‏اند و گفتند و ما شنیدیم، و به حرف آنها و به قول آنها، از بزرگترین پیروزی در معنویت بوده است و در جهت اینکه الآن مشرف هستند بر عراق و بر بعضی از شهرهای عراق، این از دیگر پیروزیها بالاتر بوده. مع ذلک، صدام باز چند روز پیش از این گفت که اینها حمله کردند، لکن ما دفعشان کردیم و تا رومار شدند! اگر اینها تارومار شده بودند، چطور همچو بدون اینکه یک شکستی در کار باشد برای تو، یکدفعه سراسیمه به شورای امنیت رجوع کردی و به دولتهای عربی رجوع کردی و این‏ور و آن ور افراد را فرستادی و از شورای امنیت خواستی که نگذارند تجاوزی در کار باشد؟! خوب، اگر شما دفعشان کردی،[به شورای امنیت]محتاج نبود؛ سرنیزه دفعشان کرده، محتاج نیست که شورای امنیت پایش را در کار بگذارد. چطور همچو سراسیمه شدی و افراد را فرستادی دور شهرهای کشورهای دنیا می‏گردند برای اینکه یک راهی پیدا کنند برای نجاتت؟! تو که پیروز هستی، دیگر
این چیزها را نمی‏خواهد! و فرق ما بین یک دولت اسلامی و یک ارتش اسلامی، با یک دولت غیر اسلامی و ارتش غیر اسلامی این است که اینها اگر چنانچه ـ خدای نخواسته ـ شکست هم بخورند، دستشان را پیش دیگری دراز نمی‏کنند. اینها عار این را که به دیگران بگویند بیایید و به ما کمک کنید، تحمل نمی‏کنند. اینها مسلم‏اند. اینها پیش خدا و به درگاه خدا دست دراز می‏کنند و کسی که به پیشگاه خدا دست خودش را دراز کرد، همه را پشت سر می‏گذارد.

توجه جوانان به دانشکده‏های افسری

و من امیدوارم که شما عزیزانی که در دانشکدۀ افسری هستید و امید آتیۀ ایران و اسلام هستید، با توجه به خدای تبارک و تعالی و تحکیم ایمانخودتان، که دنبال آن استقلال فکری ، استقلال عملی هست، تحصیلتان را به آخر برسانید و ان شاء اللّه‏ برای این ملت ـ که شما همه نور چشمان همۀ ما هستید ـ برای این ملت، پیروزیهای بالاتر را ان شاء اللّه‏ به هدیه بیاورید.

و از اموری که من باید عرض کنم این است که من به ملت عزیز عرض می‏کنم و جوانهایی که هستند، که توجه به این دانشکده‏های افسری و به دانشگاههای افسری داشته باشند و بروند در آنجا، که این یک مسئله‏ای است که برای ایران امروز مهم است. وما امیدواریم که با توجه خود ملت به این مراکز و آمدن و اسم نوشتن و این طور چیزها، یک ارتش قوی‏ای پیدا بکنیم و بحمد اللّه‏ الآن هم هست، لکن قویتر از این که در مقابل هیچ قدرتی سر خضوع نیاوریم و شکسته نشویم.

استقبال از صلح شرافتمندانۀ اسلامی

ان شاءاللّه‏، خداوند شماها را حفظ کند. و ما باز هم تکرار می‏کنیم این معنا را که ما یک مردمی هستیم که برای خاطر اسلام دفاع داریم می‏کنیم؛ هجوم به ما شده است و هجوم را دفاع می‏کنیم و از اول هم همین بود، لکن در عین حال از اول هم صلح طلب بودیم ـ و صلح یکی از اموری است که ما به تبع اسلام قبول کردیم، صلح اسلامی، صلحی که برادر
می‏شوند بعد از صلح ـ و ما طالب این صلح هستیم. اما صلحی که اصلاً اعتنا نکنند به اینکه جنایت کردند در اینجا و اعتنا نکنند به اینکه غراماتی وارد شده است و باید جبران بکنند، خساراتی وارد شده است و باید جبران بکنند، این اسمش «صلح» نیست، ا ین اسمش را باید بگذاریم «صلح صدامی»! این صلح نیست، صلحی که بخواهند یک مملکتی را بچاپند و یک مملکتی را خراب و ویران کنند. والآن هم نفت شهر را نفتهایش را آتش زدند؛ برای اینکه احتیاطاً آتش بگیرد که وقتی که بیرونشان کردند، نفتها کم شده باشد. ما با یک همچو موجوداتی طرف هستیم! ما چطور می‏توانیم همین طوری بی قید و شرط بنشینیم و صحبت کنیم و مصالحه کنیم؟ شورای امنیت هم اگر بگوید، ما نمی‏پذیریم همۀ عالم بگویند، ما این طور صلح را نمی‏توانیم بپذیریم. هیچ عاقلی این صلح را نمی‏پذیرد تمام هیأتهایی که اینجا آمدند از اول و بعدهم شاید بیایند، می‏بینند که ما یک صحبت فقط داریم: ما صلح را قبول داریم، ما صلح را استقبال می‏کنیم، لکن یک صلح شرافتمندانۀ اسلامی؛ صلحی که باید بفهمند که متجاوز چه کرده است، صلحی که باید خسارات این کشور جبران بشود، نه صلحی که از آن طرف بگوید: صلح، از آن طرف بفرستد و توپها را ببندد به مردم بی‏گناه بی‏چاره. صلح طلبی صدام عیناً مثل صلح طلبی امریکا می‏ماند، مثل صلح طلبی اسرائیل می‏ماند، مثل خلقی بودن این منافقین و منحرفین است؛ عیناً همین است. از آن طرف می‏گویند: ما برای خاطر خلق داریم چه می‏کنیم، از آن طرف این طور جنایات به همین بیچاره‏ها می‏کنند. تا حالا یک چیزی، کاری اینها نسبت به کسانی که دارای یک مقامی هستند ـ یعنی مقامهای به خیال آنها ـ یا از ثروتمندان هستند و ـ عرض می‏کنم که ـ سرمایه داران، تا حالا یکی از آنها را اینها ترور نکردند. هر چه ترور کردند، این زغالفروش، این سبزیفروش، این بقال، این چه بوده؛ و وقتی هم که می‏خواهند قدرت نمایی زیاد بکنند، یک همچو کاری می‏کنند که مجبور می‏شوند که کار را بکنند و بعدهم بگویند نکردیم.

اسرائیل هم می‏گوید ما اصلاً در این امر دخالت نداشتیم، در امر این فجایعی که در لبنان اتفاق افتاد، می‏گوید؛ همه می‏دانند که ما یک مردم انسان دوستی هستیم! ارزش
برای انسان قائل هستیم! هرگز ما این کار را نکردیم! اینها هم نظیر آنها می‏مانند. اینها هم اشخاصی هستند که ملت را می‏خواهند! اشخاصی هستند که طرفدار خلق‏اند! آن وقت چی را آتش می‏زنند، انفجار کجا واقع می‏شود، انفجار در پایین شهر واقع می‏شود. آنجایی که این کارگرها و اینها مهیایند برای اینکه بروند پیش زن و بچه‏هایشان یا مهمانخانه‏هایی که از اشخاص طبقۀ پایین ـ یعنی، از حیث ثروت، نه از حیث جهات دیگر ـ در اینجا زندگی می‏کنند. این طور اینها را ظلم برشان می‏کنند و واقعاً دنیا الآن یک مرضی دارد، مرض مزمنی دارد که خوب شدنش به این چیزها نمی‏تواند باشد. دنیا علیل است، سران همۀ کشورها، الاّ انگشت شمار. نمی‏توانم بگویم این یکی، دو تا، سه تا؛ سران همۀ اینها مردم را مسموم کرده‏اند و افکار ملتهای خودشان را مسموم کرده‏اند و علیل کرده‏اند ملتهای خودشان را. آنقدر تحقیر کرده‏اند از این ملتها ، آن قدر اینها را در فشار اقتصادی قرار داده‏اند و آن قدر این بیچاره‏ها زحمت کشیدند و زحمت‏هایشان را دیگران به غارت بردند که علیل شدند، افکارشان از بین رفته است. یکی می‏خواهد که بیاید احیا کند این افکار را. ومن امیدوارم که ان‏شاءاللّه‏ حضرت بقیة اللّه‏ زودتر تشریف بیاورند و این طبیب واقعی بشر، با آن دم مسیحایی خود اصلاح کند اینها را.

خداوند همۀ ما را موفق کند که خدمتگزار این ملت باشیم، خدمتگزار اسلام باشیم، خدمتگزار مستضعفان جهان باشیم.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته